Moderatorzy: kunzang, Har-Dao, iwanxxx
na podstawie sutr i siastr tzw III obrotu Kołem Dharmy. Na podstawie wielu nauk dotyczacych Mahamudry, czy Dzogczen.na jakiej podstawie mówicie o "nieprzemijającej naturze przemijających zjawisk
zbyt pisze:Nijak tzn. sfera konceptualnej wypowiedzi już tam nie sięga. To są obszary dostępne tylko poprzez właściwą praktykę medytacyjną. Nie sposób o nich mówić.kunzang pisze:A jak jest z zachowaniem owej możliwości w wyższych dhjanach?
Bez praktyki medytacyjnej, nie rozdzielanej na czas formalnej medytacji i po medytacji będzie to tylko kolejną filozofią.booker pisze: Powiedzieć iż jest przemijająca jest takim samym błędem, jak powiedzieć iż jest nieprzemijająca. Skoro tak, to dlaczego tyle się o tym mówi ? Tylko tyle da się powiedzieć używając słów.
Ok, a teraz na jakiej podstawie wypowiadają się o tym twórcy tych nauk?miluszka pisze:na podstawie sutr i siastr tzw III obrotu Kołem Dharmy. Na podstawie wielu nauk dotyczacych Mahamudry, czy Dzogczen.
Nie należy więc ani odrzucać słów ani czynić z nich oparcia. Są użyteczne ale tylko do pewnego momentu. No i z tym się w pełni zgodzę.miluszka pisze:słowa nie oddają całości, a jedynie przybliżają pewien problem.
Jeśli chodzi o krótką linię przekazu Mahamudry to rozpoczyna się od Buddy Wadżradhary, w dłuzszej jest m. innymi Saraha. Tak jest w Kagju. O Dzogczen powie ci na pewno szczególowej Kunzang i inni. W lini Kagju Dzogczen rozpoczęło się od czasów III Karmapy(nie wiem, kto był Jego nauczycielem) i ma się dobrze do dziś dnia, zwłaszcza od czasów Kongtrula Wielkiego, który napisał komentarze do Thogal i Trekczo.Ok, a teraz na jakiej podstawie wypowiadają się o tym twórcy tych nauk?
Tak też to nauczanie jest obecne w przekazie [jak widać nie tylko] Kagyupów.zbyt pisze:Nie należy więc ani odrzucać słów ani czynić z nich oparcia. Są użyteczne ale tylko do pewnego momentu. No i z tym się w pełni zgodzę. Smile
PozdrawiamRangdziung Dorje pisze: Jeśli nie posiadasz niewzruszonego zaufania, twoje wyjaśnienia będą jedynie tyradą.
Jeśli nie poszukujesz w sobie niedualnej ciszy, twój wgląd pozostanie jedynie opisem.
Jeśli nie traktujesz tego, co postrzegasz, jako metafor, tomy pism będą tylko nic nie znaczącymi słowami.
Jeśli nie utrzymujesz głęboko w sercu esencji nauk, wszelkie interpretacje, które podejmiesz, będą nietrafne..
Jeśli próbujesz cokolwiek uchwycić, sam zaplątujesz się w sidła mary (iluzji).
Jeśli nie wykorzeniłeś lgnięcia do istnienia, nawet jeśli odejdziesz na pustkowie, będzie to pustą formą.
Jeśli nie wykorzeniłeś pragnień, świadomość przyczyn nie posłuży ci jako ścieżka.
Jeśli nie masz głębokiego współczucia, twoja praca dla innych będzie tylko grą pozorów.
Jeśli wszystkie twoje czyny nie zmierzają do urzeczywistnienia, twoja aktywność nie wzniesie się ponad ten świat. - III Karmapa - Pieśń - fragmenty
W ramach szkół buddyzmu tybetańskiego, odwołujących się do Śakjamuniego, jako podstawy ich nauk, funkcjonują dwa przekazy /źródła/ poglądu dzogczen. Jedno źródło, to Samantabhadra, a jego nauki wprowadzone zostały do Tybetu dzięki Garabowi Dordże - i tu, rozpoczyna się linia przekazu pierwszego nauczyciela dla tybetańczyków. Druga linia, ma swe źródło w Wadżrasattwie i została wprowadzona do Tybetu przez Padmasambhawę.zbyt pisze:Ok, a teraz na jakiej podstawie wypowiadają się o tym twórcy tych nauk?
Nie ma czegoś takiego Zbyt o co tu pytasz.zbyt pisze:NA JAKIEJ PODSTAWIE TWÓRCY TYCH NAUK WYPOWIADAJĄ SIĘ O NIEPRZEMIJAJĄCEJ NATURZE PRZEMIJAJĄCYCH ZJAWISK Question
XVI Karmapa pisze: Natura wszystkich zjawisk jest pomieszaną projekcją wynikającą z przyczyny i skutku.
PozdrawiamSaraha pisze: "Wszystko, co wypływa z umysłu, Posiada naturę jego właściciela. Czyż woda i fale są czymś odmiennym? Ich natura - podobnie jak natura przestrzeni - jest jedna i ta sama."
Gdyby umysł był czymś rzeczywistym, co się posiada, wtedy wszystkie zjawiska również były by rzeczywiste i można by je sobie przywłaszczyć. Jeżeli nie ma żadnego umysłu, to kto zrozumie, czym coś jest? Umysłu i wszystkich myśli, które mogą się pojawić, nie sposób znaleźć przez szukanie. Ani poznający, ani poznawane nie istnieją jako tacy, a jednak nie rodzą się i nie zanikają w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
Ten świat zjawisk od swego promiennego początku Nigdy nie zaistniał; sam będąc unikalny, posiada bezużyteczne wzorce. Jako taki jest ciągła, niepowtarzalna medytacja. Jest nie-myślą, nieskalana kontemplacja i nie-umysłem."
"Nie ma nic do zanegowania, nic do powiedzenia Ani uchwycenia, ponieważ Tego nie da się pojąć. Z powodu ograniczeń intelektu ci, którzy żyją złudzeniami, Są spętani; niepodzielna i czysta pozostaje spontaniczność."
Ponieważ istoty nie rozumieją, że umysł nie jest bytem, silnie wiążą pierwotną naturę umysłu, polegając na zróżnicowaniu i konceptualnym osądzie. Następnie, tak jak ludzie wpadający w obłęd od "błogosławieństwa" demona, tak też owe istoty tracą siły, przestają cokolwiek rozumieć i same sobie stwarzają cierpienie. Wierząc w realność rzeczy, istoty zostają schwytane przez wielkiego demona myśli, przez co stwarzają sobie tylko bezgraniczne cierpienie. Niektórzy z tych głupców są ograniczeni zróżnicowaniem swych intelektów.
PozdrawiamCula-Malunkyovada Sutta, MN 63 pisze: „Dlatego, Malunkhyaputto, traktuj to, co nie jest przeze mnie oznajmione, jako nieoznajmione, a to, co jest przeze mnie oznajmione, jako oznajmione.
A co nie jest przeze mnie oznajmione?
‘Świat jest wieczny’, nie jest przeze mnie oznajmione.
‘Świat nie jest wieczny’, nie jest przeze mnie oznajmione.
‘Świat jest skończony’, nie jest przeze mnie oznajmione.
‘Świat jest nieskończony’, nie jest przeze mnie oznajmione.
‘Ciało i dusza są tożsame’, nie jest przeze mnie oznajmione.
‘Ciało i dusza są różne’, nie jest przeze mnie oznajmione.
‘Tathagata po śmierci istnieje’, nie jest przeze mnie oznajmione.
‘Tathagata po śmierci nie istnieje’, nie jest przeze mnie oznajmione.
‘Tathagata po śmierci istnieje i zarazem nie istnieje’, nie jest przeze mnie oznajmione. ‘
Tathagata po śmierci ani istnieje, ani nie istnieje’, nie jest przeze mnie oznajmione.
podstawą zrówno zjawisk jak i naturą umysłu jest j.w.To ciało prawdy – dharmakaja- jest zarazem podstawą, (sansk. alajadżniana, tyb. kun gzhi ye shes) dzięki której wszystkie zjawiska mogą się wydarzyć i jest warunkiem istnienia zarówno sansary jak i nirwany. ( Nie jest przyczyną sansary, ale bez niej nic nie mogłoby się wydarzyć, także sansara, dlatego mówi się, że jest jej podstawą ).
I zaczynają się rebusy...Tak, jak zwykle pojawia się pytanie: co jest podstawą alajadziniany. Wink
Jak się okazuje [przypuszczalnie] nie czytasz. Miluszka dwókrotnie podawała Ci źródła.Zbyt pisze: Jak się okazuje też nie znacie jego podstaw.
zbyt pisze:wypowiadanie się o jakiejś "nieprzemijającej naturze przemijających zjawisk" wydaje mi się bez sensu
Właśnie o tym czytałem. Chodzi chyba o "pustkę innego" tradycji Szentong. Ostateczna Natura nie jest przemijająca (pusta) tak jak rzeczy wyobrażone i uwarunkowane (natura wyobrażona - wyobrażenia o świecie niezgodne z rzeczywistością; oraz natura zależna - czyli sześć świadomości znajdujących się pomiędzy postrzeganiem a siódmą świadomością, jeśli się nie mylę). Jednak dlatego, że Ostateczna Natura jest inna od natury wyobrażonej i natury zależnej (transcendentna?), to jest pusta, ale w inny sposób. Jej pustość polega na tym, że jest inna, nieuwarunkowana rzeczami względnymi (wyobrażonymi i zależnymi).zbyt pisze:IMHO mówienie o czymś co "warunkuje samsarę i nirwanę" to jest jakieś mnożenie bytów. Czemu to ma służyć? Dlaczego nauczyciele wadżrajany tego nauczają?
zbyt pisze:No i właśnie - wypowiadanie się o jakiejś "nieprzemijającej naturze przemijających zjawisk" wydaje mi się bez sensu. Przynajmniej z perspektywy nauki kanonicznej zupełnie go nie dostrzegam.
Ciekawe jak to się ma do tego, iż na gruncie nauki kanonicznej Samsara i Nirwana są jednym ? Oczywiscie, jeżeli uznamy iż Ajahn Chah w Forest Monastery nauczał nauki kanonicznej.zbyt pisze:IMHO mówienie o czymś co "warunkuje samsarę i nirwanę" to jest jakieś mnożenie bytów.
Też się retorycznie spytam, "a jeżeli nie można oddzielić natury buddy od chwilowych splamień - tak jak dnia od nocy - to co wtedy ?'miluszka pisze:Dolpopa retorycznie pytał: „jeśli dwie prawdy oraz sansara i nirwana są identyczne w swej esencji, czy jest możliwe oddzielenie natury buddy od chwilowych splamień?”
Chyba [przypuszczalnie] sam nie czytasz bo ja dwukrotnie pisałem, że nie pytam o źródła tylko o podstawę dla formułowania takiego poglądu. Nie rozumiesz różnicy?booker pisze:Jak się okazuje [przypuszczalnie] nie czytasz. Miluszka dwókrotnie podawała Ci źródła.
Jeśli mowa o nauce kanonicznej, którą jestem żywo zainteresowany to chętnie się dowiem w którym miejscu Budda naucza, że Samsara i Nibbana są jedynym. Poproszę o podanie sutty zawierającej taką wypowiedź...booker pisze:Ciekawe jak to się ma do tego, iż na gruncie nauki kanonicznej Samsara i Nirwana są jednym ? Oczywiscie, jeżeli uznamy iż Ajahn Chah w Forest Monastery nauczał nauki kanonicznej.
Proszę jaśniej.ja dwukrotnie pisałem, że nie pytam o źródła tylko o podstawę dla formułowania takiego poglądu. Nie rozumiesz różnicy?
Proszę skieruj swe badania tutaj, czyli do źródła tej wypowiedzi:zbyt pisze:chętnie się dowiem w którym miejscu Budda naucza, że Samsara i Nibbana są jedynym. Poproszę o podanie sutty zawierającej taką wypowiedź...
Artykul: http://www.forestsangha.org/chah2.htmAjahn Chah pisze: When we have this kind of peace established in our minds, we can depend on it. This peace, we say, has arisen out of confusion. Confusion has ended. The Buddha called the attainment of final Enlightenment an "extinguishing," in the same way that fire is extinguished. We extinguish fire at the place at which it appears. Wherever it is hot, that's where we can make it cool. And so it is with Enlightenment. Nibbana is found in Samsara. Enlightenment and delusion (Samsara) exist in the same place, just as do hot and cold. It's hot where it was cold and cold where it was hot. When heat arises, the coolness disappears, and when there is coolness, there's no more heat. In this way Nibbana and Samsara are the same.
We are told to put an end to Samsara, which means to stop the ever-turning cycle of confusion. This putting an end to confusion is extinguishing the fire. When external fire is extinguished there is coolness. When the internal fires of sensual craving, aversion and delusion are put out, then this is coolness also.
This is the nature of Enlightenment; it's the extinguishing of fire, the cooling of that which was hot. This is peace. This is the end of Samsara, the cycle of birth and death. When you arrive at Enlightenment, this is how it is. It's and ending of the ever-turning and ever-changing, an ending of greed, aversion and delusion in our minds.
Co prawda nie są słowa Buddy, który nic podobnego w Kanonie nie powiedział ale zastanówmy się nad tym: "Kiedy gorąco powstaje, chłód znika, a gdy jest chłód to nie ma gorąca. W ten sposób Nibbana i Samsara są tym samym".Ajahn Chah pisze:When heat arises, the coolness disappears, and when there is coolness, there's no more heat. In this way Nibbana and Samsara are the same.
Jednak bez względu na to czy ktoś zatrzymał Samsarę bądź nie trawa nadal pozostanie zielona a niebo pozostaje niebieskie....dlatego naucza się o tym co jest niezależne od Samsary i Nirwany i od każdego ping-ponga w stylu "to albo to', o tym czego żadna Nirwana nie polepszy ani żadna Samsara nie pogorszy...jednak....zbyt pisze:Kiedy jest jedno to nie ma drugiego i być nie może.
....niestety o tym nic nie da się powiedzieć, trzeba to wypraktykować.zbyt pisze:Samsara jest procesem, który zostaje zatrzymany i wtedy dopiero można mówić o Nibbanie...
PozdrawiamŚakjamuni Budda pisze: Wtedy przyszła do mnie myśl: "Ta Dhamma, którą teraz odkryłem jest głeboka, trudna do przeniknięcia, trudna do zrozumienia, pełna spokoju, wzniosła, niemożliwa do pojęcia przez logiczne rozumowanie, subtelna, dostepna jedynie mądrym.
- Ariyapariyesana Sutta, MN 26.
Mówiłem o zatrzymaniu procesu, a nie zniszczeniu światabooker pisze:Jednak bez względu na to czy ktoś zatrzymał Samsarę bądź nie trawa nadal pozostanie zielona a niebo pozostaje niebieskie....dlatego naucza się o tym co jest niezależne od Samsary i Nirwany i od każdego ping-ponga w stylu "to albo to', o tym czego żadna Nirwana nie polepszy ani żadna Samsara nie pogorszy...jednak....
. Właściwe rozumienie Samsary jest punktem wyjścia, ale to już chyba przerabialiśmy...Czy naprawdę zupełnie NIC się nie da powiedzieć? Więc o czym Budda mówi, choćby w znanym fragmencie z Udana?booker pisze:...niestety o tym nic nie da się powiedzieć, trzeba to wypraktykować.
Heh, jeśli nie jest uchwytywana przez to rozumowanie to dlaczego jest dostępna jedynie mądrym? Tu chyba chodzi raczej o to, że w poznawaniu Dhammy nie można polegać WYŁĄCZNIE na int. rozumowaniu ponieważ ważna jest praktyka i osobiste doświadczenie...Śakjamuni Budda pisze: Wtedy przyszła do mnie myśl: "Ta Dhamma, którą teraz odkryłem jest głeboka, trudna do przeniknięcia, trudna do zrozumienia, pełna spokoju, wzniosła, niemożliwa do pojęcia przez logiczne rozumowanie, subtelna, dostepna jedynie mądrym.
Ariyapariyesana Sutta, MN 26
A ja ją właśnie po roku wyczekiwania dorwałem na allegro!!! Skandal! Czemu nikt mi nie powiedział, że to jest w pdf???booker pisze:Ew. polecam "Buddyjską naukę o całości istnienia" - Garma C.C. Chang (jest w .pdf) na http://buddyzm.com.pl/?k=&e=&s=&app=18&menu=all
:mrgreen: Oto przykład odpowiedzi, która ... nic nie wyjaśnia. Huayan to przecież mieszanka buddyzmu i taoizmu, piszą tam sobie o jakiejś "rzeczywistości bez początku i końca" i jest fajnie. Chciałbym tylko zauważyć, że buddyzm Siakjamuniego wyrasta na DOŚWIADCZENIU. Pojawia się więc pytanie jak ktoś mógł doświadczać czegoś, co jest "bez początku i końca" skoro całe doświadczenie pięciu sfer podlega ograniczeniom?booker pisze:polecam "Buddyjską naukę o całości istnienia" - Garma C.C. Chang
Rzekłeś... I dzięki Ci za tozbyt pisze:W ogóle zadziwia mnie ten zawzięty ludzki pęd do tworzenia jakichś metafizycznych konstrukcji. Zdaje się, że tak jak jedni odurzają się pijąc alkohol lub przyjmując narkotyki tak inni lubią utrzymywać swe umysły w oparach metafizycznych spekulacji. IMHO na próby tworzenia tych wydumanych okrągłych zdań o świecie czy innych "ostatecznych bodhicitt" buddyjską odpowiedzią powinna być zawsze metafora strzały - wskazanie na to co jest do zrobienia tu i teraz...
A ja mam wrazenie, ze ktoś wreszcie zwrócil uwagę na naprawdę ważną kwestię: słowa nie zastąpią konkretnego działania.Pewnie że są rózne rodzaje praktyk (stąd mnogość szkół), ale nigdy teoria nie zastąpi życia...Mam wrażenie,że Zbyt uważa ,że słuszny jest tylko jeden model buddyzmu.
Pojawia się więc pytanie jak Śakjamuni osiągnął Najwyższe Niedoścignione Oświecenie skoro całe jego doświadczenie podlegało ograniczeniom....zbyt pisze:Pojawia się więc pytanie jak ktoś mógł doświadczać czegoś, co jest "bez początku i końca" skoro całe doświadczenie pięciu sfer podlega ograniczeniom?
Freud mial powiedziec, ze w przyszlosci nie bedzie filozofii (o metafizyke pewnie mu chodzilo). Zostac ma za to sklasyfikowane nowe schorzenie - "psychopatologia zycia umyslowego".'Dhammapada - V. STROFY O GŁUPCU' w przekladzie S. F. Michalskiego pisze: 63. Gdy głupiec pozna, że jest głupcem, przez to poznanie już jest mędrcem,
Głupiec, gdy mędrcem chce się wydać, zostanie zawsze głupcem tylko.
Jak widać jedno drugiemu nie przeszkadzabooker pisze:Pojawia się więc pytanie jak Śakjamuni osiągnął Najwyższe Niedoścignione Oświecenie skoro całe jego doświadczenie podlegało ograniczeniom....
. Z pewnością nie osiągnął go przez dumanie nad "rzeczywistością bez początku i końca". W ogóle Siakjamuni odsuwał tego rodzaju kwestie. Takie są fakty: zbyt pisze:Pojawia się więc pytanie jak ktoś mógł doświadczać czegoś, co jest "bez początku i końca" skoro całe doświadczenie pięciu sfer podlega ograniczeniom?
Jak widać jedno drugiemu nie przeszkadza.zbyt pisze:Jak widać jedno drugiemu nie przeszkadza Smile
Jak gdyby teoria odradzania się już jest metafizyczna, podobnie jak Niebo Pana Boga...zbyt pisze:Dlatego sądzę, że Dhamma nie jest doktryną metafizyczną i nigdy taka nie będzie...
( to z Kopalińskiego).metafizyka dział filozofii zajmujący się przedmiotami wykraczającymi poza doświadczenie i zmierzający do poznania "istoty" rzeczy; nauka o pierwszych zasadach bytu; ontologia
Tylko "nieczyste" doświadczenie sfer, tzn. poprzez skandhy, które nie zostały jeszcze oczyszczone z przeszkód.booker pisze:Pojawia się więc pytanie jak ktoś mógł doświadczać czegoś, co jest "bez początku i końca" skoro całe doświadczenie pięciu sfer podlega ograniczeniom?
, a także jest o tym w "Sutra Shurangama. 50 stanów demonów skandh" - w komentarzach, być może też w tekście Sutry, nie pamiętam.Metafizyczne konstrukcje są ok. Słowa nie są przeszkodą. Opary metafizycznych spekulacji też przenika natura buddy, alkoholowe opary też, choć to pewnie jest prawdą tylko dla bardzo zaawansowanych joginów. Ogrągłe wydumane zdania i inne ostateczne bodhicitty - to jest ręka lekarza wyjmująca strzałę. Dla jednych taki lekarz, dla innych jogiczny lub śrawakowy czy jeszcze inny spośród 84000.zbyt pisze:W ogóle zadziwia mnie ten zawzięty ludzki pęd do tworzenia jakichś metafizycznych konstrukcji. Zdaje się, że tak jak jedni odurzają się pijąc alkohol lub przyjmując narkotyki tak inni lubią utrzymywać swe umysły w oparach metafizycznych spekulacji. IMHO na próby tworzenia tych wydumanych okrągłych zdań o świecie czy innych "ostatecznych bodhicitt" buddyjską odpowiedzią powinna być zawsze metafora strzały - wskazanie na to co jest do zrobienia tu i teraz...
Nie no, relaks. Sam Kanon Palijski jest bardzo elastyczny i podaje rózne metody na dochodzenie do tego samego. Przykładowo:miluszka pisze:Mam wrażenie,że Zbyt uważa ,że słuszny jest tylko jeden model buddyzmu.
JednakżeAriyapariyesana Sutta, MN 26. pisze: Załóżmy, że dziki jelonek żyje sobie w jakiejś dolinie w puszczy. Chodzi pewnie i beztrosko, stoi pewnie i beztrosko, siada pewnie i beztrosko, kładzie sie pewnie i beztrosko. Dlaczego? Bo jest poza zasiegiem łowcy.
Tak samo mnich - zaniechawszy przyjemności zmysłowych, zaniechawszy niezbawiennych okoliczności - wchodzi i pozostaje w pierwszej jhanie: przyjemność i radość rodzą się dzieki oderwaniu, towarzyszy temu przyłożenie umyslu i rozpoznanie. Taki mnich, mówi się, że oślepił Marę. Bez śladu podąża, niszcząc trop, stał się niewidzialny dla Śmierci.
Tak samo mnich poprzez zrownowazenie i koncentracje zaniechawszy przylozenia umyslu i rozpoznania, wchodzi i pozostaje w drugiej jhanie: przyjemność i radość poprzez wewnętrzne uspokojenie i unifikację umyslu wolnego od przylozenia i rozpoznania - wewnętrzna pewność siebie. Taki mnich, mówi się, że oślepił Marę. Beż śladu podąża, niszcząc trop, stał się niewidzialny dla Śmierci.
Tak samo mnich ze zrownowazeniem zaniechawszy radości, trwa w równowadze, będąc uważnym i czujnym, fizycznie odczuwa przyjemność, wchodzi i pozostaje w trzeciej jhanie, o której Szlachetni mawiają: "Zrównoważony i uważny, doswiadcza błogostanu." Taki mnich, mówi się, że oślepił Marę. Beż śladu podąża, niszcząc trop, stał się niewidzialny dla Śmierci.
Tak samo mnich wraz odpuszczeniem błogostanu i stresu - tak jak z wcześniejszym odrzuceniem przyjemnosci i przykrosci - wchodzi i pozostaje w czwartej jhanie: oczyszcza uwaznosc zrownowazeniem: ani-przyjemność-ani-ból. Taki mnich, mówi się, że oślepił Marę. Beż śladu podąża, niszcząc trop, stał się niewidzialny dla Śmierci.
Tak samo mnich wraz z całkowitym przekroczeniem percepcji fizycznych form, wraz z przekroczeniem percepcji jakiejkolwiek niechęci, nie zważając na zadne percepcje, wiedzac ze przestrzen nie ma konca, wchodzi i pozostaje w wymiarze nieskończoności przestrzeni. Taki mnich, mówi się, że oślepił Marę. Beż śladu podąża, niszcząc trop, stał się niewidzialny dla Śmierci.
Tak samo mnich wraz z całkowitym przekroczeniem wymiaru nieskończonosci przestrzeni, wiedzac ze swiadomosc nie ma konca, wchodzi i pozostaje w wymiarze nieskończoności świadomości. Taki mnich, mówi się, że oślepił Marę. Beż śladu podąża, niszcząc trop, stał się niewidzialny dla Śmierci.
Tak samo mnich wraz z całkowitym przekroczeniem wymiaru nieskończoności świadomości, wiedzac ze nie ma niczego, wchodzi i pozostaje w wymiarze nicości. Taki mnich, mówi się, że oślepił Marę. Beż śladu podąża, niszcząc trop, stał się niewidzialny dla Śmierci.
Tak samo mnich wraz z całkowitym przekroczeniem wymiaru nicości, wchodzi i pozostaje w wymiarze ani percepcji ani braku percepcji. Taki mnich, mówi się, że oślepił Marę. Beż śladu podąża, niszcząc trop, stał się niewidzialny dla Śmierci.
Tak samo mnich wraz z całkowitym przekroczeniem wymiaru ani percepcji ani braku percepcji wchodzi i pozostaje we wstrzymaniu percepcji i odczuć. Wtedy, widząc to wnikliwie - z madroscia, jego pragnienia całkowicie wygasają. Taki mnich, mówi się, że oślepił Marę. Beż śladu podąża, niszcząc trop, stał się niewidzialny dla Śmierci.
Przechodząc w ten sposób, przekracza wszystko. Chodzi pewnie i beztrosko, stoi pewnie i beztrosko, siada pewnie i beztrosko, kładzie sie pewnie i beztrosko. Dlaczego? Bo jest poza zasiegiem Śmierci.
"bądź nieustannie uważny,Mogharaja-manava-puccha, SN V.15. pisze: Jakże postrzegać świat,
aby nie zostać zauważonym
przez Króla Śmierci?
Budda:
Postrzegaj świat, Mogharajo,
jako pusty -
bądź nieustannie uważny,
aby usunąć jakikolwiek pogląd
o sobie samym.
W ten sposób, jest się ponad i poza śmiercią.
Tak właśnie postrzega się świat,
aby nie zostać zauważonym
przez Króla Śmierci.
Widać jasno, że przytoczona przez Ciebie definicja metafizyki pasuje do nauczania Siakjamuniego jak pięść do oka. Jego Dhamma bowiem NIE wykracza poza doświadczenie i NIE uczy o żadnej pierwszej zasadzie. Wręcz przeciwnie - jest ściśle powiązana z doświadzeniem i uczy o braku czegokolwiek trwałego. Różnica jest wiec zasadnicza.miluszka pisze:Nie zuważyłam ,żeby nasza dyskusja dotyczyła negowania konieczności działania tu i teraz ( to do Moi) Dotyczy ona natomiast kwestii, czy w buddyzmie jest miejsce na metafizyke. Zdaniem Zbyta - nie ma. Moim zdaniem jest.( to z Kopalińskiego).metafizyka dział filozofii zajmujący się przedmiotami wykraczającymi poza doświadczenie i zmierzający do poznania "istoty" rzeczy; nauka o pierwszych zasadach bytu; ontologia
To co powyżej napisałeś stoi w jawnej sprzeczności z nauczaniem Buddy wyrażonym w Kanonie Palijskim. Nie wiem co to jest ale z pewnością nie jest to nauka Siakjamuniego. To wszystko co mam do powiedzenia w tej sprawie.zyptse pisze:Metafizyczne konstrukcje są ok. Słowa nie są przeszkodą. Opary metafizycznych spekulacji też przenika natura buddy, alkoholowe opary też, choć to pewnie jest prawdą tylko dla bardzo zaawansowanych joginów. Ogrągłe wydumane zdania i inne ostateczne bodhicitty - to jest ręka lekarza wyjmująca strzałę. Dla jednych taki lekarz, dla innych jogiczny lub śrawakowy czy jeszcze inny spośród 84000.
