Wykład dr Joanny Greli sztuka buddyjska w Tybecie . Właściwie w tradycyjnym Tybecie nie było takiego pojęcia jak sztuka w rozumieniu europejskim raczej było to rzemiosło służące konkretnemu celowi np. religijnemu. Rzemieślnik przeważnie anonimowy żeby nie eksponować swojego ego dzięki malowaniu świętego obrazy tanki wizerunkiem Buddy zdobywał duchowa zasługę. System malowania były tez dość rygorystyczne według kanonu i siatki ikonometrycznej. Do wykonania takiego malunku np. wizerunku groźnego bóstw według Hevajra tantry malarz powinien być inicjowany, barwniki ze specjalnych składników mineralnych ze skał, kości i roślin powinny być przechowywane w czarkach z ludzkich czaszek, pędzel z włosów trupa, malowanie odosobnionym miejscu w 14 dzień ciemnego księżyca, na końcu dzieło było ożywione czyli konsekrowane przez mistrza buddyjskiego. Współcześnie nie przestrzega niektórych reguł traktuje się je jako symbole. Obraz taki służył jako podpora do medytacji, składania ofiar. Właściwie są stałe kanony malarskie, które się nie zmieniają wszystkie mają swoja duchowa symbolikę, która adept praktykujący medytacje powinien znać. Milarepa nie korzystał z tenek, czytał sadhane opis bóstwa i sobie bóstwo wyobrażał. Tanka czy rzeźba według mnie stała się taka pomocą medytacyjna przypominającym o celu i podobnie jak stupa harmonizowała energie otoczenia. Mogła tez spełniać przyziemne cele np. w buddyzmie ludowym przyciągać powodzenie, pieniądze i dobrobyt, chronić przed wypadkami, lub złymi duchami.
tradycyjne tanki
W ostatnim czasie pojawiła się nowoczesna sztuka tybetańska pod wpływem europejskiej przez tradycyjnych Tybetańczyków nazywana herezją, przedstawicielem jest Tybetańczyk Gonkar Gyatso jego rysunek poniżej
ciekawy artykuł na temat sztuki wizjonerskiej
sztuka wizjonerska