Pani Kozyra analizuje w niej praktyki i całość "filozofii" zen w aspekcie filozofii nicości/ logiki paradoksu (absolutnie sprzecznej samotożsamości) Kitaro Nishidy. Jest to oczywiście jakaś interpretacja zenu'u, ale spójna i moim zdaniem absolutnie trafna.
Jest to jedne z najlepszych opracowań dot. filozofii zen jakie czytałem w języki polskim.

Książka ma kilka (moim zdaniem) minusów:
- Drażniła mnie momentami składnia i powtórzenia. Widać, że każdy rozdział był pisaniny trochę w oderwaniu od całości pod tym względem.
- Brak porównania koncepcji 'jaźni jednostkowej' z koncepcją atmana. Aż się prosiło, ale wątek ten został jedynie delikatnie zarysowany.
- Zmniejszenie wpływu taoizmu na rozwój i myśl zenu.
Mimo tego jest, moim skromnym zdaniem, świetna.

Polecam!