W związku z tym, że w jednej z dyskusji wspomniałem o bóstwie Parnaszawari, rozpocznę ten wątek od bardziej pogłębionego opisu tego bóstwa.
PARNASZAWARI (LOMAGJONA lub LOMA GJUNMA)
Imię Parnaszawari oznacza "bogini przyodziana liśćmi". Jej pochodzenie jest związane z mistycznym plemieniem Szawari ze starożytnych Indii. Jest przykładem bóstwa, które weszło do panteonu bóstw buddyjskich (tantrycznych) z niebuddyjskich wierzeń indyjskich. W obrębie buddyzmu jest postrzegana jako emanacja Tary, Mądrość Amoghasiddhi i emanacja współczucia wszystkich Buddów.
Na wizerunkach jest przedstawiana:
1. jako złocista postać z trzema twarzami i sześcioma rękoma;
2. jako gniewna ciemno-niebieska wiedźma z dwoma rękoma, stojąca w postawie zwanej alidha;
3. jako urocza postać ujeżdżająca pawia;
4. jako pulchna postać z sześcioma rękoma;
5. jako klęcząca zielona postać odziana warstwami pokrytych zielenią liści, wymachująca podobnie zielonym wachlarzem (jest to najprawdopodobniej najbardziej pierwotne przedstawienie);
6. jako zielona postać z dwoma ramionami (forma praktykowana w Karma Kagju);
7. jako postać ujeżdżająca dzika lub wieprza (forma praktykowana w jednej z term linii Njingma).
Parnaszawari jest kojarzona z plemionami leśnymi i praktyką uzdrawiania, w szczególności zakaźnych i wszelkich tzw. nieuleczalnych chorób. Jej praktyka leczy: epidemie, choroby zakaźne, choroby spowodowane zatruciami, choroby związane z rakiem i inne "nieuleczalne" choroby. Jedna z inwokacji do tej bogini mówi, że "zapobiega ona wszystkim epidemiom, które zadają męki... istotom".
Inne opisy Parnaszawari
Thomas E. Donaldson w "Iconography of the Buddhist Sculpture in Orissa" pisze, że Dharmakosha-Samgraha opisuje postać przyodzianej w liście Tary z sześcioma ramionami i 3 twarzami: żółtą, czerwoną i zieloną. W swoich trzech prawych rękach trzyma ona podwójne dordże, maczugę i strzałę. W swoich trzech, lewych rękach trzyma lasso, lotos i łuk. Niemniej jednak ten sam dokument opisuje jakoby trzymała pętlę (lasso) i dzierżyła topór (parashu).
Sadhana-mala* numer 149 opisuje ją jako postać koloru zielonego, z Amoghasiddhi w koronie, z niebieską prawą twarzą i białą lewą twarzą. Wizerunek ukazuje jej "gniewny śmiech". Sadhana-mala numer 150 opisuje ją jako postać z dwoma rękoma.
*Sadhana-mala (Girlanda Realizacji) - tekst skomponowany najprawdopodobniej między V i XI wiekiem; zawiera ok. 300 sandhan; jest jednym z najbogatszych źródeł wiedzy na temat wizualizacji buddyjskich bóstw tantrycznych; B.Bhattacharyya dokonał edycji SM w 1925 (I tom) i 1928 roku (II tom); szacuje się, że do dzisiejszych czasów przetrwało ok. 40 manuskryptów SM
Inny opis portretuje ją jako ogrzycę (pisachi) z wydętym brzuchem, emanującą młodością, przyodzianą w tygrysią skórę i strój z liści. Tak przedstawiana depcze choroby i epidemie. Ekalavira-Chanda-Maharosana Tantra sugeruje, jako ogrzyca żywiąca się surowym mięsem powinna otrzymywać ofiary takie jak pieczone ryby.
Mantra Parnaszawari
OM PISHACHI PARNASHAVARI SARVAJORA PRASHAMANAYEH SOHA
[wym. om piszaczi parnaszawari sarwadziora praszamanaje soha]
PARNASHAVARI można też czytać Parnaszałari
SARVAJORA można też czytać Sarładziora
* link z mantrą w wykonaniu Khenpo Pema Choepel Rinpoche, ucznia J.Ś. Penor Rinpocze: http://www.youtube.com/watch?v=8ajOEwyHhag
Zdjęcia wizerunków Parnaszawari
Zamieszczę w osobnych postach, nie chciało mi się tu dodać
Źródło wiedzy:
1. http://www.khandro.net/Tara_Leaf-clad.htm
2. http://www.thangkar.com/art/show/p005-en.htm
3. http://www.himalayanart.org/search/set.cfm?setid=516
4. http://www.vedamsbooks.com/no27763.htm
i nawet poczułam się nieco lepiej (grypka) 
