Dwa sposoby praktyki

[lepsze]

Witam
Ostatnio zaobserwowałem (czytając ksiązki o Zen) dwa sposoby praktyki na codzień.
Jeden (np.szkoły rinzai i koreańską Chogye) stawia na utrzymywanie pytania. Pytanie jest ważne, umysł nie wiem z chwili na chwile. Kim jestem? Czym jest to życie?

Drugi nurt (szkoły soto, w książkach np Joko Beck) stawiają na odzyskowanie naszego "utraconego" przez nieuważność życia. Uważność z chwili na chwile, czerpanie i satysfakcja w obecnej chwili.
To co je różni to podejście do tego pytania - uważa się żę nie powinno się nic chcieć, z chwili na chwile. Skoro nic to również nie musisz wiedzieć "kim jestem?" lub "czym jest życie?", bo to są pytania i pragnienia małego ego. Należy je porzucić i po prostu żyć - z chwili na chwile.

jak widać różnice wydają MI się dość duże, przynajmniej na początkowym etapie...
Wiem że w kwan um też nie pytanie jest ważne tylko umysł, lecz to nie zmienia fakty że w jakiś sopsób się dąży do tego "czym jestem"?

[Nezz]

Mi się wydaję, że uważność trzeba zachowywać zawsze i wszędzie, obojętne czy to będzie Kwam Um czy Soto. Nie wiem dokładnie jaki cel ma owo "zadawanie pytania", ale myślę, że chodzi tu bardziej o sens koanowy. W Kwam Um - z tego co mnie pouczył iwanxxx - to też się praktykuje "utrzymywanie pytania" typu "Kim jestem?", ale chyba jest tak, że każdy praktykuje to co chce Jeden ćwiczy oddechy, drugi "czysty umysł", trzeci szikan-taza, a czwarty rozgryza jakiś koan lub dostaje lanie od rosziego , w zależności od tego na jakim kto jest poziomie.

[iwanxxx]

Póki co: cały czas są kongany, a robi się to co Ci proponuje nauczyciel.
Jeszcze się w tym topiku wypowiem

Pzdr
Piotr

[lepsze]

Jeszcze się w tym topiku wypowiem Smile

no mam taką nadzieje

jak widać różnice wydają MI się dość duże, przynajmniej na początkowym etapie...

przegiąłem, różnice są ale nie aż tak duże. Niemniej, pytanie aktualne

[booker]

Ja się dzisiaj zapytałem do siebie [strumienia ja] "Kto gada ?" - dostałem rozdradowane "Kto gada ?".

:>

[piotr]

Witaj,

Ostatnio zaobserwowałem (czytając ksiązki o Zen) dwa sposoby praktyki na codzień.

[...]

To co je różni to podejście do tego pytania - uważa się żę nie powinno się nic chcieć, z chwili na chwile.

to chyba trochę nieporozumienie. Generalnie koany istnieją w obu szkołach, aczkolwiek jest do nich inne podejście. W japońskiej linii Rinzai jest to bardzo usystematyzowane (co zawdzięcza się chyba Hakuin Zenji) i jest zrobiony z tego cały "trening", który minimalnie podobno trwa 10 lat. W linii Soto nie ma "treningu" opartego na koanach, ale to nie znaczy, że praktykujący nie mają tzw. "wielkich pytań". Sam Dogen Zenji pojechał do Chin z pytaniem "Kim jestem?", a powrócił do Japonii z "pustymi dłońmi", "oczami ułożonymi poziomo, a nosem pionowo", "nic szczególnego (wu-shih, buji)" i przeszczepił tam buddyzm zen.

Mam wrażenie, że oba podejścia, spotykają się w jednym punkcie - uważności w codzienności, której wymaga jeden i drugi sposób. To, że inaczej się ją kultywuje to chyba tylko różnica metody.

Przy okazji, przypomniała mi się historyjka:

Do pewnego mistrza zen przyszedł urzędnik i poprosił o krótką kaligrafię wyrażającą istotę buddyzmu. Mistrz po chwili napisał na zwoju: »Uważność« . Niezadowolony urzędnik stwierdził:
- Ale ja prosiłem cię o głębokie wyrażenie buddyzmu!
- A, rozumiem... - odparł mistrz i dopisał do poprzedniego, kolejne: »Uważność«
- Nie rozumiesz - powiedział urzędnik - chciałem otrzymać istotę nauk Buddy!
- A! Teraz rozumiem! - wykrzyknął mistrz i dopisał do poprzednich dwóch, kolejne: »Uważność!«.

Tak więc, »Uważność, uważność, uważność!«

pk

[lepsze]

Tak więc, »Uważność, uważność, uważność!«

hehe dziękuje

[pingchang]

Przy okazji, przypomniała mi się historyjka:

Do pewnego mistrza zen przyszedł urzędnik i poprosił o krótką kaligrafię wyrażającą istotę buddyzmu. Mistrz po chwili napisał na zwoju: »Uważność« . Niezadowolony urzędnik stwierdził:
- Ale ja prosiłem cię o głębokie wyrażenie buddyzmu!
- A, rozumiem... - odparł mistrz i dopisał do poprzedniego, kolejne: »Uważność«
- Nie rozumiesz - powiedział urzędnik - chciałem otrzymać istotę nauk Buddy!
- A! Teraz rozumiem! - wykrzyknął mistrz i dopisał do poprzednich dwóch, kolejne: »Uważność!«.

Tak więc, »Uważność, uważność, uważność!«

pk[/quote]


uważność,która nie jest uważnością,to ta uważność [/list]

[booker]

uważność,która nie jest uważnością,to ta uważnośćWink

"Nie wszystko co się nam jawi jest takie jak się nam jawi, nie jest także inne" - Budda.