Moderator: forum e-budda team
W jaki sposób używasz tutaj słowa "bodhisattwa"? Bodhisattwą formalnie jest każdy praktykujący mahajanę - masz na myśli oświeconych, tzw. arya bodhisattwów?atomuse pisze:A tak swoja droga, to nie widzialam jeszcze zadnego bodhisattwy z papierosem w reku. Palacych ludzi praktykujacych Dharme, jak najbardziej.
A co, ktoś Ci przygadywał, że łatwo mówić o rzuceniu palenia, jeśli nigdy nie miało się papierosa w ustach?leszek wojas pisze:Co do kwestii palenia, pytanie moje miało nieco inny charakter. Nie zamierzam zacząć palić sam dla siebie ale wcale nie wykluczam, ze może tak się zdarzyć, że będzie to potrzebne (konieczne) jeśli sytuacja pomocy komuś będzie tego wymagała. Tak więc nie są to żadne bajery tylko, że tak to nazwę ,,element drogi bodhisatwy".
grupa rodziców uczestniczy w kursie palenia po to, by zrozumieć własne dzieci i zdobyć nad nimi moralną przewagę. 
Chodzilo mi o "prawdziwych bodhisattwow", o ktorych mowi mistrz Seung Sahn (patrz post Leszka).iwanxxx pisze:W jaki sposób używasz tutaj słowa "bodhisattwa"? Bodhisattwą formalnie jest każdy praktykujący mahajanę - masz na myśli oświeconych, tzw. arya bodhisattwów?
Piotrze, czy z tego co napisałem coś takiego wynika? Że porzucenie przywiązania do palenia implikuje przywiązanie do niepalenia? Ja tego nie dostrzegam.iwanxxx pisze:Nie Lechosławie, porzucenie przywiązania do palenia nie implikuje automatycznie przywiązania do niepalenia, przynajmniej w buddyjskich naukach. Choć słyszeliśmy wczoraj, że język nie ma kościleszek wojas pisze:Mam inne zdanie na ten temat. Zarówno przywiązanie do palenia jaki i przywiązanie do nie palenia jest przywiazaniem. Przywiązanie jest pomieszaniem.atomuse pisze:To jest pomieszanie, a nie wyzwanie.leszek wojas pisze:A jak zacząć palić jeśli nie palę i wogóle mnie nie ciągnie do palenia?
To jest dopiero wyzwanie.
Pzdr
Piotr
A cóż to jest Twoim zdaniem rzeczywistość?atomuse pisze: A palenie i niepalenie to iluzja czy rzeczywistosc?
No więc właśnie. Jeśli więc sytuacja wymaga by bodhisatwa palił papierosy to pali. To jest wtedy właściwe działanie.atomuse pisze: Mysle, ze jesli sytuacja wymaga pomocy komus, to taki prawdziwy bodhisattwa dziala spontanicznie we wlasciwy sposob.
Wydaje mi się, że chyba dość jasno wyjaśniłem w jednym z poprzednich postów jaki był charakter tego pytania. Jeśli ktoś przykładowo nie pije alkoholu, nie ciągnie go do tego a wręcz odpycha ale znajduje się w sytuacji kiedy jest proszony o to by się z kimś napił bo tak na przykład każe obyczaj (ja osobiście bywałem w takich sytuacjach) to ma następujący problem: jak się napić jeśli nie chce się napić i wogóle go do tego nie ciągnie. Tak więc to nie jest zawracanie głowy które prowadzi na manowce tylko autentyczny problem tego człowieka.atomuse pisze: Zastanawianie sie nad tym, "jak zacząć palić jeśli nie palę i wogóle mnie nie ciągnie do palenia?" jest zawracaniem sobie glowy, ktore prowadzi na manowce.
Musi tu jakiś prawdziwie jogiczny patent grać rolę - wypijasz duszkiem 0,5 l czystego spirytusu po czym dmuchając w alkomat wyświetla się na nim "I love you". Trucizna jest potencjałem - jak to pawie mówią.leszek wojas pisze:Jeśli ktoś przykładowo nie pije alkoholu, nie ciągnie go do tego a wręcz odpycha ale znajduje się w sytuacji kiedy jest proszony o to by się z kimś napił bo tak na przykład każe obyczaj (ja osobiście bywałem w takich sytuacjach) to ma następujący problem: jak się napić jeśli nie chce się napić i wogóle go do tego nie ciągnie. Tak więc to nie jest zawracanie głowy które prowadzi na manowce tylko autentyczny problem tego człowieka.
Widzisz, a mi sie wydaje, ze ja dosyc jasno wyjasnilam, ze chodzi mi o "prawdziwego Bodhisattwe", ktory w danej sytuacji dziala spontanicznie we wlasciwy sposob, a nie o czlowieka z "autentycznymi problemami".leszek wojas pisze:Wydaje mi się, że chyba dość jasno wyjaśniłem w jednym z poprzednich postów jaki był charakter tego pytania. Jeśli ktoś przykładowo nie pije alkoholu, nie ciągnie go do tego a wręcz odpycha (...)atomuse pisze: Zastanawianie sie nad tym, "jak zacząć palić jeśli nie palę i wogóle mnie nie ciągnie do palenia?" jest zawracaniem sobie glowy, ktore prowadzi na manowce.
Moje pytanie brzmi w tym miejscu:DZIESIĘĆ NEGATYWNYCH DZIAŁAŃ
„Największym lękiem praktykującego buddysty powinien być lęk przed nagromadzeniem skutków
własnych negatywnych działań, a nie przed zaawansowanymi praktykami medytacyjnymi.”
Czcig. Khandro Rinpocze
Do trzech negatywnych działań CIAŁA nalezą:
1. Zabijanie.
2. Kradziez - zabieranie czegoś, co do nas nie nalezy lub co nie zostało nam dane.
3. Niewłaściwe zachowania seksualne - np. współzycie z kimś, kto jest wyświęcony, kto ma
partnera, kto jest nieświadomy, młody, w niewłaściwym czasie (np. w czasie ciązy), w
niewłaściwym miejscu (w poblizu nauczyciela, w świątyni, w obecności świętych tekstów), w
niewłaściwy sposób (np. gwałt).
Do czterech negatywnych działań MOWY nalezą:
4. Kłamstwo (gest moze równiez być kłamstwem). Budda zezwolił na kłamanie tylko w jednej
sytuacji, kiedy np. niepowiedzenie prawdy o czyjejś kryjówce moŜe uratować temu komuś
zycie.
5. Oszczerstwo - sianie niezgody.
6. Ostra mowa - mówienie z zamiarem skrzywdzenia.
7. Czcza paplanina - plotkowanie, które rozprasza umysł (na to działanie marnujemy większość
czasu).
Do trzech negatywnych działań UMYSŁU nalezą:
8. Poządliwość - pragnienie dla siebie tego, co mają inni.
9. Pragnienie krzywdzenia innych, złośliwość - zyczenie, aby inni cierpieli.
10. Błędne poglądy - np. brak wiary w przyczynę i skutek.
Budda mówił, ze nie powinniśmy wykonywać negatywnych działań nawet za cenę zycia, bowiem
dzięki etycznemu postępowaniu ostatecznie osiągniemy większy spokój. Negatywne działania
powodują niepokój w umyśle, zaś powstrzymywanie się od nich prowadzi do spokoju i wolności, a w
ostatecznym rozrachunku do pojawienia się prawdziwego oświecenia.
Nie da się praktykować najwyzszych buddyjskich ściezek, jezeli nie opanowaliśmy podstaw w postaci
porzucenia negatywnych działań.
Wykonywanie 10 negatywnych działań to krzywda, jaką wyrządzamy sami sobie.
Podejście do negatywnych działań rózni się na rozmaitych poziomach duchowej ściezki. Na poziomie
hinajany w ogóle nie mozna uzywać przemocy. Na poziomie mahajany jest to dopuszczalne, ale tylko
i wyłącznie wtedy, kiedy takie działanie wynika z prawdziwego współczucia (a nie np. z nienawiści
czy lęku) – wszystko zalezy zatem od naszej motywacji.
My, zwyczajne istoty, nie powinniśmy wykonywać zadnych negatywnych działań, poniewaz nie
mamy mądrości bodhisattwy. Prawdziwy bodhisattwa moze podjąć któreś z 7 negatywnych działań
ciała i mowy (ale nigdy umysłu).
Prawdziwy bodhisatwa w moim odczuciu nie ma tego rodzaju dylematów gdyż nie ma przywiązań dla siebie, jego działanie jest powodowane współczuciem, jest to działanie ,,tylko dla innych". W moim poście do którego się odniosłaś nie chodziło o prawdziwego bodhisatwę tylko właśnie o ,,zwyczajną" osobę która praktykuje drogę bodhisatwy i miewa problemy oraz dylematy. Więc w tym kontekście ,,prawdziwy bodhisatwa" nie ma tu nic do rzeczy.atomuse pisze: Widzisz, a mi sie wydaje, ze ja dosyc jasno wyjasnilam, ze chodzi mi o "prawdziwego Bodhisattwe", ktory w danej sytuacji dziala spontanicznie we wlasciwy sposob, a nie o czlowieka z "autentycznymi problemami".
Widocznie czytujemy trochę inne nauki buddyjskie.atomuse pisze: Nauki buddyjskie na kazdym kroku mowia chyba dosc wyraznie, ze dopoki nie jest sie prawdziwym Bodhisattwa etc., dopoty trzeba wystrzegac sie negatywnych dzialan.
Oprócz nauk hinajany i mahajany są jeszcze nauki zen. W nauczaniu mistrza zen Seung Sahna mówi się o wskazaniach hinajany, wskazaniach mahajany i wskazaniach zen. Wskazania zen są w zależności od sytuacji i naszej motywacji bądź otwarte bądź zamknięte. Kilka postow wyzej sam pisales o tym, ze Seung Sahn cos tam wielokrotnie mowil o prawdziwym bodhisatwie i wymogach sytuacji. Ale jak juz nie ma to nic do rzeczy, to podejde inaczej:leszek wojas pisze:Prawdziwy bodhisatwa w moim odczuciu nie ma tego rodzaju dylematów gdyż nie ma przywiązań dla siebie, jego działanie jest powodowane współczuciem, jest to działanie ,,tylko dla innych". W moim poście do którego się odniosłaś nie chodziło o prawdziwego bodhisatwę tylko właśnie o ,,zwyczajną" osobę która praktykuje drogę bodhisatwy i miewa problemy oraz dylematy. Więc w tym kontekście ,,prawdziwy bodhisatwa" nie ma tu nic do rzeczy.
Ja czytam wszystkie jakie mi sie nawina, bez roznicy.leszek wojas pisze:Widocznie czytujemy trochę inne nauki buddyjskie.
Piekne slowa. Szkoda tylko, ze jak przyjdzie co do czego (czytaj: nadarzy sie dylematyczna sytuacja), to sa one calkowicie nieprzydatne. Ba! Moga nawet - jak widac - stanowic wielka przeszkode.leszek wojas pisze:Mistrz Seung Sahn powiedział:
,,Wiedz kiedy ich przestrzegać a kiedy je łamać, kiedy są otwarte a kiedy zamknięte. Wskazania są bardzo ważne, są to znaki wskazujące właściwy kierunek i trudno jest bez nich znaleźć prawdziwą drogę. Ale jest też bardzo ważne aby nie być przywiązanym do wskazań. Żaden czyn nie jest sam w sobie dobry czy zły. Tylko intencje się liczą. Dlatego, jeśli utrzymujesz umysł bodhisatwy, możesz czasami złamać wskazania, w celu pomocy innym."
Nie bardzo rozumiem o co Ci chodzi. Czy ktoś kogoś zmusza do praktykowania drogi bodhisatwy? Czy ktoś kogoś zmusza do przestrzegania buddyjskich wskazań? Na zasadzie: trzeba tak robić bo Budda czy jakiś nauczyciel tak powiedział? Może takie sytuacje zdarzają się w Azji ale w Polsce ludzie zaczynają praktykować, zaczynają przestrzegać buddyjskich wskazań bo to jest właśnie zgodne z ich osobistym upodobaniem, z ich nastawieniem.atomuse pisze: Osobiste upodobania czy moralne nastawienie sa tu chyba niewazne, bo skoro mistrz mowi, ze trzeba pic, jak sytuacja tego wymaga, to nic tylko sie temu podporzadkowac, co nie?
Dla kogo są nieprzydatne? Dla wszystkich ludzi? Czy tylko dla Ciebie? Może niech każdy mówi sam za siebie, w swoim własnym imieniu, bez uogólniania na całe populacje. Dla mnie te słowa są przydatne i nie jestem w tym odosobniony.atomuse pisze:Piekne slowa. Szkoda tylko, ze jak przyjdzie co do czego (czytaj: nadarzy sie dylematyczna sytuacja), to sa one calkowicie nieprzydatne.leszek wojas pisze:Mistrz Seung Sahn powiedział:
,,Wiedz kiedy ich przestrzegać a kiedy je łamać, kiedy są otwarte a kiedy zamknięte. Wskazania są bardzo ważne, są to znaki wskazujące właściwy kierunek i trudno jest bez nich znaleźć prawdziwą drogę. Ale jest też bardzo ważne aby nie być przywiązanym do wskazań. Żaden czyn nie jest sam w sobie dobry czy zły. Tylko intencje się liczą. Dlatego, jeśli utrzymujesz umysł bodhisatwy, możesz czasami złamać wskazania, w celu pomocy innym."
Pozwolilam sobie poprzednio na nute ironii. Tu nie chodzi o zmuszanie do praktykowania drogi bodhisattwy, lecz o slepe nasladowanie. I tym samym bledne interpretowanie Dharmy.leszek wojas pisze:Nie bardzo rozumiem o co Ci chodzi. Czy ktoś kogoś zmusza do praktykowania drogi bodhisatwy?(...)atomuse pisze: Osobiste upodobania czy moralne nastawienie sa tu chyba niewazne, bo skoro mistrz mowi, ze trzeba pic, jak sytuacja tego wymaga, to nic tylko sie temu podporzadkowac, co nie?
Dla kazdego, kto utrzymuje umysl bodhisattwy. Czy jak wolisz - umysl Nie-Wiem.leszek wojas pisze:Dla kogo są nieprzydatne?
Ja to raczej odebrałem jako nutę egzaltacji czy histerii.atomuse pisze: Pozwolilam sobie poprzednio na nute ironii.
Kto kogo zmusza do ślepego naśladowania? Kto ślepo naśladuje? O co Ci chodzi?atomuse pisze: Tu nie chodzi o zmuszanie do praktykowania drogi bodhisattwy, lecz o slepe nasladowanie.
To są dwie różne sytuacje. Najpierw piszesz: ,,Piekne slowa. Szkoda tylko, ze jak przyjdzie co do czego (czytaj: nadarzy sie dylematyczna sytuacja), to sa one calkowicie nieprzydatne." Czyli chodzi o to, że słowa mistrza Seung Sahna są nieprzydatne, nie pomagają gdy ktoś znajdzie się w trudnej, dylematycznej sytuacji. A później piszesz: ,,Dla kazdego, kto utrzymuje umysl bodhisattwy." Jeśli ktoś potrafi utrzymywać umysł bodhisatwy z chwili na chwilę to jemu żadne wskazówki: jak utrzymywać umysł bodhisatwy nie są potrzebne. Ale jeśli ktoś nie osiągnął jeszcze umysłu bodhisatwy tylko próbuje ten umysł utrzymywać w swoim życiu to takie wskazówki mogą być przydatne szczególnie w trudnych sytuacjach. Tak więc pierwsza Twoja wypowiedź nijak się ma do drugiej.atomuse pisze: Dla kazdego, kto utrzymuje umysl bodhisattwy. Czy jak wolisz - umysl Nie-Wiem.
No swietnie. A w jaki sposob konkretnie takie wskazowki byly przydatne w nastepujacej sytuacji? :leszek wojas pisze:Ale jeśli ktoś nie osiągnął jeszcze umysłu bodhisatwy tylko próbuje ten umysł utrzymywać w swoim życiu to takie wskazówki mogą być przydatne szczególnie w trudnych sytuacjach.
Niech zgadne: te wskazowki nic nie pomogly, bo w danej sytuacji wcale na mysl nie przyszly.leszek wojas pisze:Jeśli ktoś przykładowo nie pije alkoholu, nie ciągnie go do tego a wręcz odpycha ale znajduje się w sytuacji kiedy jest proszony o to by się z kimś napił bo tak na przykład każe obyczaj (ja osobiście bywałem w takich sytuacjach) to ma następujący problem: jak się napić jeśli nie chce się napić i wogóle go do tego nie ciągnie.
Generalnie, takie zachowania mieszczą się w ramach czwartej z "Czterech Wszechogarniających Cnót" bodhisattwy. Chodzi o to, że bodhisattwa "schodzi niżej", żeby móc skuteczniej przekazać swoje nauczanie. W wymiarze kosmicznym czymś takim jest np emanacja Buddy w świecie zmysłów, albo to, że bodhisatwa może przyjąć nawet formę psa, a w mniejszej skali to może czasem oznaczać: wypij z kimś małe piwo.GreenTea pisze:Jeśli chodzi o papierosy, to akurat trudno mi wyobrazić sobie sytuację, w której ich użycie musiałoby stać się koniecznością, żeby komuś pomóc.
Były przydatne bo ja w takich sytuacjach ,,wyższej konieczności" na przykład uroczystościach rodzinnych piłem alkohol by nie tworzyć niepotrzebnych problemów na zasadzie ,,wywyższania się" pomimo, że nie miałem na picie ochoty. Gdybym nie spotkał nauczania mistrza Seumg Sahna to prawdopodobnie powiedziałbym nie. Podobnie u mnie wygląda sytuacja z jedzeniem mięsa.atomuse pisze: No swietnie. A w jaki sposob konkretnie takie wskazowki byly przydatne w nastepujacej sytuacji? :leszek wojas pisze:Jeśli ktoś przykładowo nie pije alkoholu, nie ciągnie go do tego a wręcz odpycha ale znajduje się w sytuacji kiedy jest proszony o to by się z kimś napił bo tak na przykład każe obyczaj (ja osobiście bywałem w takich sytuacjach)
Aha, w tym sensie. Ciągle jednak szukam takiej przykładowej sytuacji na relatywnym poziomie, która uzasadniałaby tę konieczność w przypadku papierosów, przecież palacze, żeby się z nimi skomunikować sensownie, nie wymagają palenia od innych, jedynie akceptacji tego, że palą. A gdy chcą rzucić palenie, raczej proszą o radę tych, co rzucili, a nie tych, co palą. Gorzej z alkoholem i narkotykami, ale co do papierosów mam pewne wątpliwości.iwanxxx pisze:Generalnie, takie zachowania mieszczą się w ramach czwartej z "Czterech Wszechogarniających Cnót" bodhisattwy. Chodzi o to, że bodhisattwa "schodzi niżej", żeby móc skuteczniej przekazać swoje nauczanie. W wymiarze kosmicznym czymś takim jest np emanacja Buddy w świecie zmysłów, albo to, że bodhisatwa może przyjąć nawet formę psa, a w mniejszej skali to może czasem oznaczać: wypij z kimś małe piwo.GreenTea pisze:Jeśli chodzi o papierosy, to akurat trudno mi wyobrazić sobie sytuację, w której ich użycie musiałoby stać się koniecznością, żeby komuś pomóc.
No właśnie, to rozumiem. Sama byłam w podobnej sytuacji, całkiem świadomie klękałam w kaplicy w trakcie mszy podczas pogrzebu, żeby nie wprowadzać niepotrzebnego dysonansu i dać poczucie ludziom, że jestem z nimi.leszek wojas pisze:Były przydatne bo ja w takich sytuacjach ,,wyższej konieczności" na przykład uroczystościach rodzinnych piłem alkohol by nie tworzyć niepotrzebnych problemów na zasadzie ,,wywyższania się" pomimo, że nie miałem na picie ochoty. Gdybym nie spotkał nauczania mistrza Seumg Sahna to prawdopodobnie powiedziałbym nie. Podobnie u mnie wygląda sytuacja z jedzeniem mięsa.
Tak jak pisał Piotr, chodzi o to by jak najbardziej zbliżyć się do tych ludzi, żyć razem z nimi, żyć faktycznie ich życiem. Wtedy można im naprawdę pomóc. Jeśli Ci ludzie mają swoje obyczaje, na przykład wszyscy palą to zbliżenie się do nich wymaga przyjęcia ich obyczajów. W nauczaniu mistrza Seung Sahna nazywa się to wspólnym działaniem. Ale jest to bardzo trudny rodzaj działania bodhisatwy. Raczej nie polecany dla początkujących bodhisatwów.GreenTea pisze:Jeśli chodzi o papierosy, to akurat trudno mi wyobrazić sobie sytuację, w której ich użycie musiałoby stać się koniecznością, żeby komuś pomóc.
No tak, jeśli jestem dobrym człowiekiem, mogę robić wszystkoleszek wojas pisze:W nauczaniu mistrza Seung Sahna nazywa się to wspólnym działaniem. Ale jest to bardzo trudny rodzaj działania bodhisatwy. Raczej nie polecany dla początkujących bodhisatwów.
A jak ktoś jest złym człowiekiem to nie może robić wszystkiego?GreenTea pisze:No tak, jeśli jestem dobrym człowiekiem, mogę robić wszystko
Tylko, jak sprawdzę, że rzeczywiście jestem dobrym człowiekiem, że moje dobre motywacje, którymi się kieruję są prawdziwe?
A na czym polega "pomaganie innym" w tym wszystkim? Bo jak dla mnie, to cala ta akcja jest podszyta bardziej obawa i wstretem przed czyms (przed alkoholem, miesem, niepotrzebnymi problemami etc... moze nawet upadkiem w nizsze swiaty?) niz pomaganiem innym.leszek wojas pisze:Były przydatne bo ja w takich sytuacjach ,,wyższej konieczności" na przykład uroczystościach rodzinnych piłem alkohol by nie tworzyć niepotrzebnych problemów na zasadzie ,,wywyższania się" pomimo, że nie miałem na picie ochoty.
Gdyby nie powiedzenia mojej mamy: "Jedz, nie wybredzaj!", to nie wiem, co by bylo...leszek wojas pisze:Gdybym nie spotkał nauczania mistrza Seumg Sahna to prawdopodobnie powiedziałbym nie.
Powaznie?? A ja myslalam, ze niepalenie jest skutkiem ubocznym braku potrzeb.GreenTea pisze:Bardzo często przyczyną niepalenia jest któraś z przeszkadzających emocji.
Nie wymaga. Ja cię lubię Leszku, mimo, że nie palisz. Nie musisz dla mnie palić. Odpuść sobie.leszek wojas pisze:Tak jak pisał Piotr, chodzi o to by jak najbardziej zbliżyć się do tych ludzi, żyć razem z nimi, żyć faktycznie ich życiem. Wtedy można im naprawdę pomóc. Jeśli Ci ludzie mają swoje obyczaje, na przykład wszyscy palą to zbliżenie się do nich wymaga przyjęcia ich obyczajów. W nauczaniu mistrza Seung Sahna nazywa się to wspólnym działaniem. Ale jest to bardzo trudny rodzaj działania bodhisatwy. Raczej nie polecany dla początkujących bodhisatwów.GreenTea pisze:Jeśli chodzi o papierosy, to akurat trudno mi wyobrazić sobie sytuację, w której ich użycie musiałoby stać się koniecznością, żeby komuś pomóc.
Pozatym, możesz się zakrztusić dymem, i będzie siara. To nie sport dla mięczaków. Właśnie, możesz zostać uznany za mięczaka, jeśli jesteś takim konformistą. Równie dobrze możesz zacząć brać narkotyki żeby zżyć się z narkomanami by im pomóc. Ty mnie tutaj nie wpuszczaj w malinyleszek wojas pisze:A jak ktoś jest złym człowiekiem to nie może robić wszystkiego?GreenTea pisze:No tak, jeśli jestem dobrym człowiekiem, mogę robić wszystko
Tylko, jak sprawdzę, że rzeczywiście jestem dobrym człowiekiem, że moje dobre motywacje, którymi się kieruję są prawdziwe?
A jeśli ktoś utrzymuje umysł ,,nie wiem" to jest dobrym czy złym człowiekiem?
On tego nie wie.
głębię poziomu dualności przedstawiłam 
Nie wiem dokładnie, co to jest umysł "nie wiem" - czy to już poziom absolutny umysłu? Jeśli poziom absolutny, to na tym poziomie wie się raczej wszystko, a niedualność daje zapewne szansę bycia wszystkim naraz ![:]](./images/smilies/splash.gif "Kwadratowy"){kind=small}
Albo bycia we wlasciwym czasie na wlasciwym miejscuGreenTea pisze:Nie wiem dokładnie, co to jest umysł "nie wiem" - czy to już poziom absolutny umysłu? Jeśli poziom absolutny, to na tym poziomie wie się raczej wszystko, a niedualność daje zapewne szansę bycia wszystkim naraz
Poważnie??? A to ja z kolei o tym nie wiedziałamatomuse pisze:Powaznie?? A ja myslalam, ze niepalenie jest skutkiem ubocznym braku potrzeb.GreenTea pisze:Bardzo często przyczyną niepalenia jest któraś z przeszkadzających emocji.
Atomuse, nie palę od 8 lat i zapewniam Cię, że nadal mam okropnie dużo potrzeb 
, nawet, powiedziałabym, więcej niż miałam, paląc Widocznie niepalenie nie jest tym, czym sie wydaje, ze jestGreenTea pisze:Atomuse, nie palę od 8 lat i zapewniam Cię, że nadal mam okropnie dużo potrzeb
A co, gdy przyczyna niepalenia zniknie? Gdy odpowiedzialne za niepalenie przeszkadzajace emocje sie oczyszcza? Masz na to jakas ciekawa teorie?GreenTea pisze:Bardzo często przyczyną niepalenia jest któraś z przeszkadzających emocji.
Po prostu możesz spokojnie nie palićatomuse pisze:A co, gdy przyczyna niepalenia zniknie? Gdy odpowiedzialne za niepalenie przeszkadzajace emocje sie oczyszcza? Masz na to jakas ciekawa teorie?
(bez kumulowania negatywnych wrażeń w umyśle)A cóż Ty na ten temat możesz wiedzieć Atomuse?atomuse pisze:A na czym polega "pomaganie innym" w tym wszystkim? Bo jak dla mnie, to cala ta akcja jest podszyta bardziej obawa i wstretem przed czyms (przed alkoholem, miesem, niepotrzebnymi problemami etc... moze nawet upadkiem w nizsze swiaty?) niz pomaganiem innym.leszek wojas pisze:Były przydatne bo ja w takich sytuacjach ,,wyższej konieczności" na przykład uroczystościach rodzinnych piłem alkohol by nie tworzyć niepotrzebnych problemów na zasadzie ,,wywyższania się" pomimo, że nie miałem na picie ochoty.
Uff, jednego mniej.Lo'tsa'wa pisze: Nie wymaga. Ja cię lubię Leszku, mimo, że nie palisz. Nie musisz dla mnie palić.
Nie będę dla Ciebie palił. Ja Ciebie też lubię niezależnie od tego czy palisz.Spoko, poradzę sobie. Możesz się nie obawiać.Lo'tsa'wa pisze: Pozatym, możesz się zakrztusić dymem, i będzie siara.
Zdania co do tego są zdecydowanie podzielone.Lo'tsa'wa pisze: To nie sport dla mięczaków.
Uważasz, że jest w tym coś zasadniczo niewłaściwego?Lo'tsa'wa pisze: Równie dobrze możesz zacząć brać narkotyki żeby zżyć się z narkomanami by im pomóc.
Zasadniczo? Nie uważam by było w tym coś niewłaściwego, jeśli się to robi z głową.leszek wojas pisze: Uważasz, że jest w tym coś zasadniczo niewłaściwego?
Kojarzę dwie podobne historie, może nie całkiem ale wątek się zgadza. Pierwsza to o Papieżu wspominającym o "kremówkach" na które chodził po maturze, a druga to o Kennedym który palił marihuanę ale się nie zaciągał. Wspólny mianownik widzę taki, że wszyscy po prostu dawali przykład swoją postawą, 'prestiżem'; sprowadzając tego typu szkodliwe substancję do rangi "ewenementu", "wyjątku", "odstępstwa od normy". Ktoś kto nie pali i ma status autorytetu np. mistrza nagle zapali i stwierdzi, że to ścierwo, czy sprowadzi to do błahostki to jakoś tak... nie wiem. Mocniejszy efekt wywiera. Zwraca uwagę. Nie ma tu nic z konformizmu, jest jasne i klarowne postawienie sprawy - to dobre a to nie dobre. Dlatego popieram tego typu "akcje" jeżeli ktoś jest osobą publiczną, czy też po prostu cieszy się szacunkiem. Na marginesie - czy historia wspomina co było później z tymi uczniami?leszek wojas pisze: Jest taka historia o mistrzu Seung Sahnie którą już tu gdzieś opisałem na tym forum.
Kilku pierwszych uczniów mistrza w USA rozmawiało o jakimś nowym narkotyku halucynogennym bardzo chwaląc jego silne działanie. Mistrz przysłuchiwał się temu i w pewnym momencie stwierdził: dajcie mi tego trochę. Oni nie chcieli ale mistrz nalegał i w końcu się zgodzili. On zjadł tego jakieś duże ilości i uczniowie po pewnym czasie (oczekując silnego działania) zaczęli pytać: co mistrz czuje? Nic, tylko moje ciało czuje się trochę zmęczone.
Co sądzisz o tej historii w kontekście naszej dyskusji w tym wątku i Twoich obaw o moją osobę?
W sytuacjach w których częstują alkoholem nie znajduje jakiegoś głębszego powodu czy się napić czy nie napić. Różnie, po prostu 
. Konflikty interesów i tak dalej... Nie wiem Ja się kieruje intuicją, lepiej lub gorzej...Nie wiem czy Cię dobrze zrozumiałem ale moje spojrzenie na historię z mistrzem Seung Sahnem jest inne. Ta historia moim zdaniem idealnie pasuje do naszej dyskusji w tym wątku. Mistrz udzielił swoim uczniom świetnej lekcji dotyczącej natury umysłu. Środek halucynogenny który działa właśnie na umysł nie podziałał na niego. Dlaczego? Uczniowie widzieli to i była to dla nich mocna lekcja. Jednocześnie mistrz złamał ,,zewnętrznie" piąte wskazanie bo brał narkotyki. Ale czy ,,wewnętrznie" złamał skoro narkotyk nie poruszył jego umysłu? Jak można poruszyć coś czego nie ma? Jak można poruszyć brak umysłu? Mistrz nie działał z chęci (motywacji) doświadczenia czegoś przyjemnego czy niezwykłego po narkotykach tylko z chęci pomocy swoim uczniom. Było to działanie wysokiej klasy bodhisatwy.Lo'tsa'wa pisze: Kojarzę dwie podobne historie, może nie całkiem ale wątek się zgadza. Pierwsza to o Papieżu wspominającym o "kremówkach" na które chodził po maturze, a druga to o Kennedym który palił marihuanę ale się nie zaciągał. Wspólny mianownik widzę taki, że wszyscy po prostu dawali przykład swoją postawą, 'prestiżem'; sprowadzając tego typu szkodliwe substancję do rangi "ewenementu", "wyjątku", "odstępstwa od normy". Ktoś kto nie pali i ma status autorytetu np. mistrza nagle zapali i stwierdzi, że to ścierwo, czy sprowadzi to do błahostki to jakoś tak... nie wiem. Mocniejszy efekt wywiera. Zwraca uwagę. Nie ma tu nic z konformizmu, jest jasne i klarowne postawienie sprawy - to dobre a to nie dobre. Dlatego popieram tego typu "akcje" jeżeli ktoś jest osobą publiczną, czy też po prostu cieszy się szacunkiem. Na marginesie - czy historia wspomina co było później z tymi uczniami?
Czy to znaczy, że był w stanie w pełni świadomie kontrolować działanie substancji psychoaktywnej zawartej w narkotyku? Jeżeli tak, to odpowiedzią na wątpliwości poruszane w tym wątku jest zdolność przejęcia kontroli nad działaniem wszelakiej trucizny (również mentalnej, a o głupotę i tępotę przy alkoholu nie trudno). Tylko czy to jest możliwe?leszek wojas pisze:Środek halucynogenny który działa właśnie na umysł nie podziałał na niego. Dlaczego? Uczniowie widzieli to i była to dla nich mocna lekcja. Jednocześnie mistrz złamał ,,zewnętrznie" piąte wskazanie bo brał narkotyki. Ale czy ,,wewnętrznie" złamał skoro narkotyk nie poruszył jego umysłu? Jak można poruszyć coś czego nie ma? Jak można poruszyć brak umysłu?
Witaj Amoghamogh pisze:Czy to znaczy, że był w stanie w pełni świadomie kontrolować działanie substancji psychoaktywnej zawartej w narkotyku? Jeżeli tak, to odpowiedzią na wątpliwości poruszane w tym wątku jest zdolność przejęcia kontroli nad działaniem wszelakiej trucizny (również mentalnej, a o głupotę i tępotę przy alkoholu nie trudno). Tylko czy to jest możliwe?leszek wojas pisze:Środek halucynogenny który działa właśnie na umysł nie podziałał na niego. Dlaczego? Uczniowie widzieli to i była to dla nich mocna lekcja. Jednocześnie mistrz złamał ,,zewnętrznie" piąte wskazanie bo brał narkotyki. Ale czy ,,wewnętrznie" złamał skoro narkotyk nie poruszył jego umysłu? Jak można poruszyć coś czego nie ma? Jak można poruszyć brak umysłu?
,Płynie z tej bajki jakiś morał?leszek wojas pisze: moim zdaniem, tak jak to rozumiem, miało to jeszcze bardziej podstawowy charakter. Nie chodzi moim zdaniem o kontrolowanie działania narkotyku. Działanie narkotyku holucynogennego w obrębie umysłu jest działaniem na obszar ( w obszarze) karmicznego ja. Narkotyk wydobywa (aktywizuje) głębsze warstwy karmicznego ja. Jeśli ktoś utrzymuje czysty umysł z chwili na chwilę to narkotyk nie ma po prostu na co działać, jego działanie nie ma na czym się zatrzymać. Ale cielesne działanie narkotyku jest odczuwalne. Mistrz Seung Sahn powiedział: moje ciało czuje się bardziej zmęczone. Narkotyk po prostu ,,nie miesza" w umyśle bo nie ma w czym mieszać.
Pozdrawiam
Mi się przypomniał fragment z książki Chogyama Trungpy "Wolność od duchowego materializmu", w którym jeden uczeń pyta, co się stanie jeżeli małpa (symbolizująca ego) weźmie LSD albo peyotla? Odpowiedź brzmiała - Już wzięła.Lo'tsa'wa pisze:Płynie z tej bajki jakiś morał?leszek wojas pisze: moim zdaniem, tak jak to rozumiem, miało to jeszcze bardziej podstawowy charakter. Nie chodzi moim zdaniem o kontrolowanie działania narkotyku. Działanie narkotyku holucynogennego w obrębie umysłu jest działaniem na obszar ( w obszarze) karmicznego ja. Narkotyk wydobywa (aktywizuje) głębsze warstwy karmicznego ja. Jeśli ktoś utrzymuje czysty umysł z chwili na chwilę to narkotyk nie ma po prostu na co działać, jego działanie nie ma na czym się zatrzymać. Ale cielesne działanie narkotyku jest odczuwalne. Mistrz Seung Sahn powiedział: moje ciało czuje się bardziej zmęczone. Narkotyk po prostu ,,nie miesza" w umyśle bo nie ma w czym mieszać.
Pozdrawiam
"Hipisie z lat 70-tych, nie bierz LSD, bo nie o to chodzi"Lo'tsa'wa pisze:Płynie z tej bajki jakiś morał?
Jezeli dzialanie narkotyku jest odczuwalne cielesnie, to narkotyk zatrzymuje sie na ciele. A ze cialo nie jest odrebne od umyslu, wiec zatrzymuje sie i na umysle.Narkotyk wydobywa (aktywizuje) głębsze warstwy karmicznego ja. Jeśli ktoś utrzymuje czysty umysł z chwili na chwilę to narkotyk nie ma po prostu na co działać, jego działanie nie ma na czym się zatrzymać. Ale cielesne działanie narkotyku jest odczuwalne. Mistrz Seung Sahn powiedział: moje ciało czuje się bardziej zmęczone.
Mógłbyś to jakoś rozwinąć? Eh, jak ja nie cierpię tej koncepcji warstwowej psychologii. Nie znoszę.Leszek Wojas pisze:Narkotyk wydobywa (aktywizuje) głębsze warstwy karmicznego ja.
Myślę, że jest to możliwe, ale nie wolno zapominać o motywacji. Po co ktoś chce osiągnąć Oświecenie? Po to by pomagać, czy po to by mieć super-umysł; najlepiej z fajerwerkami?amogh pisze:Czy to znaczy, że był w stanie w pełni świadomie kontrolować działanie substancji psychoaktywnej zawartej w narkotyku? Jeżeli tak, to odpowiedzią na wątpliwości poruszane w tym wątku jest zdolność przejęcia kontroli nad działaniem wszelakiej trucizny (również mentalnej, a o głupotę i tępotę przy alkoholu nie trudno). Tylko czy to jest możliwe?leszek wojas pisze:Środek halucynogenny który działa właśnie na umysł nie podziałał na niego. Dlaczego? Uczniowie widzieli to i była to dla nich mocna lekcja. Jednocześnie mistrz złamał ,,zewnętrznie" piąte wskazanie bo brał narkotyki. Ale czy ,,wewnętrznie" złamał skoro narkotyk nie poruszył jego umysłu? Jak można poruszyć coś czego nie ma? Jak można poruszyć brak umysłu?
