Moderator: forum e-budda team
Eh, miało byc lepiej a jest jak zawsze... !Katleja pisze:Eh, to ja nie jestem kobietą, bo lubię pisać??
: „ że to rzecz wolnego wyboru” ….. więc?... . Poza tym, można powiedzieć, że dojrzewam z godziny na godzinę i poglądy się również zmieniają Jednak - gdybym miała zostać mniszką, to moje podejście musiałoby mi pasować... Czas pokaże 
J Ś. Dalaj Lama w krajach zachodnich ( także i w Polsce podczas ostatniej wizyty) naucza często , by pozostawać przy swojej religii. Jednakże gdy ktoś jest pewny, że religia, w której wyrósł nie inspiruje go i nie może się dzięki niej rozwijać, powinien zmienić wyznanie.Mam 28 lat. Od zawsze byłam katoliczką. Od lipca zainteresowałam się buddyzmem, jestem nim zafascynowana. Chciałabym być buddystką. Boję się jednak ekskomuniki i tego, że w buddyzmie będzie mi brakować Jezusa.
Nie zniechęcam cię bynajmniej do buddyzmu, to w końcu moja ścieżka, którą od ponad 20 lat staram się iść. Jednak na przestrzeni lat widziałam wielu ludzi którzy po pewnym czasie czuli się rozdarci i wracali do chrześcijaństwa . Z tym też się trzeba liczyć.Jestem przekonany, że ludzie z różnych regionów świata powinni podążać za swoimi własnymi tradycjami religijnymi. Na Zachodzie wielokrotnie powtarzałem, że najlepiej zostać przy swojej religii. Ale jest to także naturalne, że wśród wielu milionów ludzi znajdzie się garstka, która zainteresuje się buddyzmem. Tak jak w społeczności tybetańskiej są wyznawcy islamu i chrześcijanie, to również zrozumiałe jest, że buddyzm może wzbudzić zainteresowanie na Zachodzie. Jednak niezależnie od tego, jaką tradycję religijną przyjęliśmy, niezwykle ważne jest przenoszenie jej w codzienne życie, stosowanie, a nie tylko trwanie przy niej na poziomie intelektualnym. Buddyzm jest jedną z ważnych religii Wschodu, kiedy ludzie dochodzą do wniosku, że tradycje, w których się wychowali, nie oddziałują na nich, tracą zainteresowanie religią. Niemniej w niektórych nadal jest silna potrzeba wiary. Zaczynają więc poszukiwać w innych tradycjach. Wśród nich znajdują się i tacy, którzy szukają w buddyzmie. Jednak myślcie o buddyzmie bardzo realistycznie i rozważnie, sprawdzajcie tę filozofię nie raz. Jeśli po długotrwałych i głębokich przemyśleniach nabierzecie pewności, iż buddyzm jest dla was odpowiedni i skuteczny, jeśli dojdziecie do przekonania, najbardziej odpowiada waszym predyspozycjom, wtedy macie prawo wybrać sobie właśnie tę religię.”
Theravada jest dla mnie przeciwienstwem tak zwanej "ezoteryki".Katleja pisze:i powiem Wam, że zafascynowała mnie Theravada... coś ma w sobie co mnie pociąga... chyba ta "mnisiość"
Witaj,Katleja pisze:Witam Wszystkich.
Mam 28 lat. Od zawsze byłam katoliczką. Od lipca zainteresowałam się buddyzmem, jestem nim zafascynowana. Chciałabym być buddystką. Boję się jednak ekskomuniki i tego, że w buddyzmie będzie mi brakować Jezusa.
Katleja,OK, dziękuję za linki, mam ich teraz taki natłok, że autentycznie pojawiły się silne bóle głowy
pamiętaj że theravada na dzień dzisiejszy to nie tylko tradycja mnisia, lecz również tradycja ludzi świeckich.Jak na razie poczytałam o różnicach w odmianach i powiem Wam, że zafascynowała mnie Theravada... coś ma w sobie co mnie pociąga... chyba ta "mnisiość"
Nie możemy zacząć od 3 schronień. Najpierw musi być praktyka. Gdy praktykujesz wtedy przyjmujesz 3 schronienia. Sobie siądź i w myślach powiedz "Buddhang saranang gacchami - Przyjmuję schronienie w Buddzie", "Dhammang saranang gacchami - Przyjmuję schronienie w Dhammie", "Sanghang saranang gacchami - Przyjmuję schronienie w Sandze", od teraz jesteś praktykującą theravadinką, reszta zależy od CiebieJeśli jakiś sympatyk Theravady chciałby się ze mną skontaktować to zapraszam. Powiedzcie mi, jak praktykować, skoro Theravady w Polsce nie ma? Co mam robić? Przyjąć schronienie w Trzech Klejnotach... i co dalej...?
tak ten link jest bardzo dobry.Ktoś mi tu dał jednego linka o medytacji, zabieram się do czytania, bo chcę jak najszybciej zacząć praktykować
jest taka scena w filmie "Między słowami" gdzie bohater reklamuje wódkę Santorijw pisze: teraz pod Zen (ewentualnie pod Tao) próbuje się podciągać cokolwiek, nawet perfumy i odtwarzacze MP3Ciekawe kiedy wreszcie pojawi się wódka marki "Zen" albo "Satori", gwarantująca oświecenie zamiast kaca
ja korzystałem z pomocy psychologa, bo nie mogłem sobie sam poradzić z pewnymi sprawami, które wypłynęły po pewnym okresie medytacji. niektórzy radzą, aby popytać samych Nauczycieli co robić.Katleja pisze:Praktyka to medytacja, dobrze rozumiem?
edit
Właśnie doszłam w książce "Dobre pytanie dobra odpowiedź" do miejsca, w którym piszą, że człowiek chorujący psychicznie nie powinien medytować, tzn. najpierw pójść do lekarza. Ja leczę depresję lękową od 10 lat, jestem pod kontrolą lekarza i zażywam lekarstwa. Czy powinnam medytować? Nie wiedziałam, że to ma znaczenie
Napewno będzie bardzo dobrze, aby Twój lekarz wiedział o tym, że rozpoczęłaś medytację.Katleja pisze:Właśnie doszłam w książce "Dobre pytanie dobra odpowiedź" do miejsca, w którym piszą, że człowiek chorujący psychicznie nie powinien medytować, tzn. najpierw pójść do lekarza. Ja leczę depresję lękową od 10 lat, jestem pod kontrolą lekarza i zażywam lekarstwa. Czy powinnam medytować? Nie wiedziałam, że to ma znaczenie
Poza tym medytacja medytacji nierówna. Nie sądzę, by np. śamatha mogła komuś zaszkodzić, wręcz przeciwnie....booker pisze:Napewno będzie bardzo dobrze, aby Twój lekarz wiedział o tym, że rozpoczęłaś medytację.Katleja pisze:Właśnie doszłam w książce "Dobre pytanie dobra odpowiedź" do miejsca, w którym piszą, że człowiek chorujący psychicznie nie powinien medytować, tzn. najpierw pójść do lekarza. Ja leczę depresję lękową od 10 lat, jestem pod kontrolą lekarza i zażywam lekarstwa. Czy powinnam medytować? Nie wiedziałam, że to ma znaczenie
Nie jest odrazu powiedziane, ze będziesz musiała ją przerwać itp.
Pozdrawiam
/M
Popieram.booker pisze:Napewno będzie bardzo dobrze, aby Twój lekarz wiedział o tym, że rozpoczęłaś medytację.
Nie chcę wywoływać flamewara ale już szybciej Samatha niż VipassanaPoetessa pisze:Nie sądzę, by np. śamatha mogła komuś zaszkodzić
, a innych w buddyzmie nie uświadczysz. Może zaszkodzić osobom chorym psychicznie, głownie schizofrenikom. Osoby ze schizofrenią często nie potrafią zdystansować się do stanów które dzieją się w ich umysłach. Choroba może u nich wywołać również różne przedziwne wydumane wrażnia łącznie z wiarą w bycie oświeconym. 
Zaparzyć Ci herbaty, Jikjol?jikjol pisze:Lepiej zrezygnuj, jak chcesz się pokłonić przed Buddą ??
<Nie komentuje>...jikjol pisze:Lepiej zrezygnuj, jak chcesz się pokłonić przed Buddą ??
Wprawdzie ekskomunika to nie apostazja i powrót do katolicyzmu po ekskomunice nie jest tak trudny jak po apostazji, ale bądź świadoma tego, że przyjęcie Schronień automatycznie pociąga za sobą ekskomunikę.Katleja pisze:Boję się jednak ekskomuniki i tego, że w buddyzmie będzie mi brakować Jezusa.
Nie tylko. Praktyka to też wypełnianie wskazań, czyli niezabijanie, unikanie kłamstwa i niewłaściwego seksu, niespożywanie używek itd.Katleja pisze:Praktyka to medytacja, dobrze rozumiem?
Nie powinnaś medytować bez nauczyciela. W ogóle każdy kto chce praktykować Dharmę powinien medytować jedynie według instrukcji, które otrzyma od nauczycieli, bo inaczej może wpaść w maliny. Cz. Kanzen mówił podczas jednej z nauk, że osoby ze schorzeniami psychicznymi muszą być jeszcze bardziej ostrożne, bo może im się pogorszyć od medytacji.Katleja pisze:Właśnie doszłam w książce "Dobre pytanie dobra odpowiedź" do miejsca, w którym piszą, że człowiek chorujący psychicznie nie powinien medytować, tzn. najpierw pójść do lekarza. Ja leczę depresję lękową od 10 lat, jestem pod kontrolą lekarza i zażywam lekarstwa. Czy powinnam medytować? Nie wiedziałam, że to ma znaczenie
praktyka to właściwe rozumienie,Praktyka to medytacja, dobrze rozumiem?
Nie tylko. Praktyka to też wypełnianie wskazań, czyli niezabijanie, unikanie kłamstwa i niewłaściwego seksu, niespożywanie używek itd.
Nie potrzeba nauczyciela do praktyki. Nauczyciel jest jedynie potrzebny gdy chcesz sobie z nim pogadać. Ale do praktyki nie jest potrzebny.Nie powinnaś medytować bez nauczyciela. W ogóle każdy kto chce praktykować Dharmę powinien medytować jedynie według instrukcji, które otrzyma od nauczycieli, bo inaczej może wpaść w maliny.
Po prosu trzeba do tego przywyknąć iż wątpliwości i niewłaściwe myślenie to również część ścieżki ![:]](./images/smilies/splash.gif "Kwadratowy"){kind=small}
Mowa tu o jakichś lękowych zaburzeniach, wszystko gra. One się rozpadną podczas praktyki.Cz. Kanzen mówił podczas jednej z nauk, że osoby ze schorzeniami psychicznymi muszą być jeszcze bardziej ostrożne, bo może im się pogorszyć od medytacji.
Tak więc ja Ci radzę, abyś w ogóle nie brała się za medytację sama, tylko w porozumieniu z wykwalifikowanyn nauczycielem buddyjskim, który udzieli Ci instrukcji.
Nie jest tak łatwo Ikarze. Sam mam chorobę lękową i wiem, że to bardzo silne emocje, owładniające całego Ciebie. Pamiętaj, że to zaburzenia w funkcjonowaniu mózgu. Myślę, że trzeba być bardzo zaawansowanym medytującym, by poradzić sobie z nimi bez farmakologii i psychoterapii. Ale faktycznie, pomniejsze lęki udaje mi się osłabić uważną obserwacją.ikar pisze:Mowa tu o jakichś lękowych zaburzeniach, wszystko gra. One się rozpadną podczas praktyki.
Jest bardzo przydatnyikar pisze:Nie potrzeba nauczyciela do praktyki.
Chodziło chyba o słowa. Praktykuje się samemu. Z nauczycielem o praktyce SIĘ ROZMAWIAJest bardzo przydatny
hej xenoNie jest tak łatwo Ikarze. Sam mam chorobę lękową i wiem, że to bardzo silne emocje, owładniające całego Ciebie. Pamiętaj, że to zaburzenia w funkcjonowaniu mózgu. Myślę, że trzeba być bardzo zaawansowanym medytującym, by poradzić sobie z nimi bez farmakologii i psychoterapii. Ale faktycznie, pomniejsze lęki udaje mi się osłabić uważną obserwacją.
Ikar,ikar pisze:Mowa tu o jakichś lękowych zaburzeniach, wszystko gra. One się rozpadną podczas praktyki.
Nie wiem, ale w buddyzmie to raczej właśnie wspólne praktykowanie jest jedną z mocniejszych metodxeno pisze:Chodziło chyba o słowa. Praktykuje się samemu. Z nauczycielem o praktyce SIĘ ROZMAWIAJest bardzo przydatny
Uważam, że w przypadku zaburzeń psychicznych nic innego nie powinno wchodzić w grę. Samotnie można sobie nieprawdopodobne jazdy urządzić będąc latami przekonanym o kroczeniu słuszną ścieżką.booker pisze:Nie wiem, ale w buddyzmie to raczej właśnie wspólne praktykowanie jest jedną z mocniejszych metod
Nie jest to zbyt praktyczny cytat w tej dyskusji.xeno pisze:Z pewnością, ale w pojednynku z naszą ścianą iluzji w umyśle stoimy sami. Sam na sam. jak "dziecko, które musi samo wybudzić się ze złego snu" (cytat z pamięci).
Proponuję Ci zaznajomienie się z definicjami słów "teoria" i "praktyka" oraz z tym, jaka jest różnica między jednym a drugim.ikar pisze:praktyka to właściwe rozumienie,
Potrzeba, aby dał instrukcje.ikar pisze:Nie potrzeba nauczyciela do praktyki.
To takie gadanie jak "zginąć można w samochodzie zawsze, nawet jak się ma zapięte pasy, więc co za różnica czy się zapina czy nie".ikar pisze:W maliny można wpaść zawsze.
Widzisz Katlejo, właśnie przed czymś takim Cię przestrzegam. Ludzie piszą bzdury i jeszcze Ci wmówią, że leżenie w malinach to normalny stan rzeczy. Dlatego trzeba się skontaktować z nauczycielem, a nie przyjmować tłumaczenia niewykwalifikowanych ludzi z forum.ikar pisze:Pamiętam swoją praktykę. Zawsze musiałem samemu iść po ścieżce i o ile pamiętam zawsze w malinach leżałem
Zgadzam się z Iwanemxxx, to co piszesz jest skrajnie nieodpowiedzialne.ikar pisze:Mowa tu o jakichś lękowych zaburzeniach, wszystko gra. One się rozpadną podczas praktyki.
iwan,Uważam, że w przypadku zaburzeń psychicznych nic innego nie powinno wchodzić w grę. Samotnie można sobie nieprawdopodobne jazdy urządzić będąc latami przekonanym o kroczeniu słuszną ścieżką.
Może i tak, tylko że bez nauczyciela, który cię sprawdza ty możesz sobie urządzać jazdy zamiast praktykować. Jasne, że właściwa praktyka powinna pomagać na problemy psychiczne. Problem w tym, że ktoś musi ocenić, czy dana osoba w ogóle jest w stanie wykonywać właściwa praktykę. Ja np lubię oglądać horrory, wielu psychologów mówi, że to dobra praktyka, pozwala wejść w kontakt z lękiem, paradoksalnie odstresować się. Ale mam kolegę, który panicznie boi się horrorów i każdy to dla niego przeżycie traumatyczne (a dziewczyna mu kiedyś kazała oglądaćikar pisze:Strach jest idealny żeby zacząć praktykę. Ponieważ daje nam siłę do praktyki.
) Lekarstwo trzeba odpowiednio dobrać, a od dobierania lekarstwa jest fachowiec.Nie sposób się nie zgodzić się z tym co napisałeś. Zaczynałem samodzielnie praktykę dharmy nawet miałem pewne osiągnięcia w siamatha. Ale po kilku miesiącach takiej praktyki zauważyłem u siebie wzrost gniewu, skłonność do bycia nieobecnym. Potrzebowałem sporo czasu zanim uwolniłem sie od pewnych niepożądanych stanów. Teraz wszędzie gdzie tylko mogę ostrzegam i podpisuje sie pod wszystkim co przestrzega przed próbą samodzielnej praktyki dharmy. Tracimy czas a nierzadko i zdrowie.iwanxxx pisze:Może i tak, tylko bez nauczyciela, który cię sprawdza ty możesz sobie urządzać jazdy zamiast praktykować. Jasne, że właściwa praktyka powinna pomagać na problemy psychiczne. Problem w tym, że ktoś musi ocenić, czy dana osoba w ogóle jest w stanie wykonywać właściwa praktykę. Ja np lubię oglądać horrory, wielu psychologów mówi, że to dobra praktyka, pozwala wejść w kontakt z lękiem, paradoksalnie odstresować się. Ale mam kolegę, który panicznie boi się horrorów i każdy to dla niego przeżycie traumatyczne (a dziewczyna mu kiedyś kazała oglądaćikar pisze:Strach jest idealny żeby zacząć praktykę. Ponieważ daje nam siłę do praktyki.
Pzdr
Piotr
Zauważ, piszesz, że nauczyciel jest potrzebny tylko po to, by sobie z nim pogadać, po czym jako argument cytujesz słowa nauczyciela:ikar pisze:Nie potrzeba nauczyciela do praktyki. Nauczyciel jest jedynie potrzebny gdy chcesz sobie z nim pogadać. Ale do praktyki nie jest potrzebny.
Skoro nauczyciel nie jest potrzebny, to dlaczego polegasz na słowach Ajan Chahna odnoszących się do praktyki?ikar pisze:Ajan Chah powiedział: "Chcemy iść łatwą drogą, ale jeżeli nie ma cierpienia, to nie ma mądrości. By dojrzeć do mądrości, musisz na swojej ścieżce naprawdę załamać się i zapłakać co najmniej trzy razy"
uważam, ze są to bardzo niebezpieczne wskazówki. Kiedyś po polskiej sandze krążyły podobne poglądy np. kiedy kogoś bolał ząb mówiono" przecież ząb jest pusty, ból nie istnieje" i inne tego typu kwiatki. Oczywiście ci co głosili takie "objawienia" wierzyli w nie tak długo jak długo nie rozbolał ich ząb...ikar pisze:a myślę że większość praktykujących zostaje w jakieś iluzji.
Oczywiście gdy ktoś jest chory należy brać leki i regularnie konsultować się ze swoim lekarzem.
Jednak niesłusznie mówimy: "Nie praktykuj, bo jeszcze sobie krzywdę zrobisz". Nie powinno się tak myśleć.
Zaburzenie lękowe to jest właśnie to co jest idealne żeby pokazać nam dukkha. Strach jest idealny żeby zacząć praktykę. Ponieważ daje nam siłę do praktyki.
To chyba po leczeniu kanałowympaolo pisze:ząb jest pusty
Taka stomatodharma 
ikar pisze:Źle mnie zrozumieliście. Gdy ja mówię, że nauczyciel jest niepotrzebny to na 80 % jest niepotrzebny, a na 20 jest
Ikar, rozmawiamy tu od jakiegoś czasu o konkretnej sytuacji osoby leczącej się psychiatrycznie, a Ty teraz tłumaczysz się, że Ty mówisz o jakimś ekstremalnym przywiązaniu do nauczyciela, z którego chcesz innych leczyć. Nie mówimy o głębszych praktykach, tylko o tym, czy ktoś sobie nie zrobi krzywdy. O konieczności uzyskania tych wstępnych pouczeń.ikar pisze:nie widzą możliwości praktyki bez wcześniejszej konsultacji z nim
To nie jest generalna zasada. W pewnych sytuacjach powinien. Taego napisał że na 10, którzy osiągną wielkie oświecenie i nie spotkają się potem z wielkim nauczycielem, 10 stanie się demonami.ikar pisze:Jeśli ktoś nie może go znaleźć to nie powinien przerywać praktyki.
Po usłyszeniu czegoś takiego, gdybym był introwertykiem, to bym na dzień dobry sobie wkręcił takie "stare nagromadzenia mądrości", żeby tylko się nie konfrontować z innymi praktykującymi.ikar pisze:Wszystko zależy od starych nagromadzeń mądrości.
Pamietaj, że tradycja Thera, którą praktykujesz to tradycja monastyczna. Kiedy się kształtowała, ktoś, kto chciał ją poznać musiał iść do klasztoru (właściwie to musiał zostawać mnichem i do dzisiaj w głównym nurcie tak pewnie jest), więc nie było ryzyka, że sobie znajdzie jakieś teksty w internecie i zacznie samodzielnie grzebać w swojej psychice. Nie można było ominąć kontaktu z doświadczonymi mnichami. Więc pomimo braku instytucji przekazów, zasady była ta sama: nie było nawet możliwości praktyki bez pouczeń od nauczyciela.ikar pisze:bazowałem jedynie na tradycji Thera, którą praktykuję.
Amen. A temu iwanowi to w ogóle nie wierz.miluszka pisze:Dlatego też Katlejo, nie wierz iwanowi, ani nikomu z nas na 100 %, ale idź do najbliższgo ośrodka buddyjskiego albo kilku z nich oraz wysłuchaj nauk na żywo.
...więc pewnie jest prawdziwa na 20%, a nieprawdziwa na 80%ikar pisze:Pewna historyjka:
Należy jednak pamiętać że ta opowieść nie jest częścią Tipitaki(chociaż nie jestem pewien do końca), ja ją słyszałem od przyjaciela który słyszał... i to dość dawno więc...
A może na odwrót? Kto wie? 
Pozwól że zacytuję Dhammapadę:Jeśli ktoś nie może go znaleźć to nie powinien przerywać praktyki.
To nie jest generalna zasada. W pewnych sytuacjach powinien. Taego napisał że na 10, którzy osiągną wielkie oświecenie i nie spotkają się potem z wielkim nauczycielem, 10 stanie się demonami.
99% to ludzie świeccyPamietaj, że tradycja Thera, którą praktykujesz to tradycja monastyczna. Kiedy się kształtowała, ktoś, kto chciał ją poznać musiał iść do klasztoru (właściwie to musiał zostawać mnichem i do dzisiaj w głównym nurcie tak pewnie jest), więc nie było ryzyka, że sobie znajdzie jakieś teksty w internecie i zacznie samodzielnie grzebać w swojej psychice. Nie można było ominąć kontaktu z doświadczonymi mnichami. Więc pomimo braku instytucji przekazów, zasady była ta sama: nie było nawet możliwości praktyki bez pouczeń od nauczyciela.
Pouczenie od Nauczyciela to część Dhammy. Ale to tylko pouczenie, samemu trzeba zrobić resztę. Pariyati jest różne od patipati. sorry, ale właśnie o to mi chodziło.Więc zostawmy powtarzany przy tego typu dyskusjach chybiony argument o tym, że każdy musi sam przejść ścieżkę itd, bo nie o tym rozmawiamy.
