buddyzm a kwestia "świadomość = mózg"

[Piotrek]

Hej,

przed przystąpieniem na serio do praktyki buddyjskiej powstrzymuje mnie głównie kwestia, że wg przeważającego poglądu w nauce i filozofii, mózg jest twórcą świadomości wespół z tzw. światem zewnętrznym, który na ten mózg oddziaływuje. Umysł jawi się wg poglądu naukowego jako proces fizykalno-chemiczny, ściśle regulowany prawami przyrody. Np. światło pada na siatkówkę oka, stamtąd impuls przechodzi do kory wzrokowej i tam powstaje wrażenie wzrokowe. To samo - w innych konfiguracjach - można powiedzieć o innych zjawiskach psychicznych.

W jaki sposób można praktykować buddyzm w dzisiejszych czasach, nie pozostając w swoistej "schizofrenii" co do obrazu świata i samego siebie, skoro np. w łonie mahajany czy wadżrajany (które rozważam do praktyki) zdarza się spotkać stwierdzenie, że "wszystko jest umysłem" albo np. że Budda w chwili osiągnięcia oświecenia powiedział: "jestem zawsze i wszędzie" (cytuję za Wojtkiem Tracewskim z jednego z wywiadów)?

[Neuro]

Hej,

Treść pojawiająca się w świadomości, to nie to samo, co świadomość sama w sobie.

Pozdrawiam.

[Piotrek]

Hej,

nie wiem, czy wiesz, ale wrażenie wzrokowe na przykład z natury jest doświadczeniem świadomym. Tak przynajmniej przyjmuje się w neurologii czy kogniwistyce. Natomiast w tych naukach chyba nie ma czegoś takiego jak świadomość sama w sobie. Uważasz, że coś takiego istnieje?

pozdrawiam
Piotrek

[Rafus]

Natomiast w tych naukach chyba nie ma czegoś takiego jak świadomość sama w sobie. Uważasz, że coś takiego istnieje?

Pierwotna świadomość, można doświadczyć.
Tak, w tych naukach się przyjmuje, że to produkcja mózgu i po śmierci proces się zatrzymuje.
Nauka jeszcze mało wie o tych procesach.
Ci, co doświadczyli, raczej nie zgadzają się z tym poglądem.
Oczy, nos, słuch w pierwotnej świadomości — póki jest nośnik ciało hehe.
A umysł who cares - niech śpi