pawel pisze:
truelove pisze:
Wg Mahajany drobnoustroje to istoty, wg Theravady nie.
Proponuję zapoznać się jeszcze z hasłem drobnoustroje w wikipedii: tutaj. Jak widać, pojęcie to obejmuje również organizmy, które zmysłów nie mają (np. grzyby), a kiedyś obejmowało również wirusy.
CZołem paweł
Wyciąg z Vinayi dostępny tutaj:
http://www.accesstoinsight.org/lib/auth ... h08-7.html
61. Should any bhikkhu intentionally deprive an animal of life, it is to be confessed.
There are five factors for the full offense here.
* 1) Object: a living animal.
* 2) Perception: One perceives it to be a living animal.
* 3) Intention: One knowingly, consciously, deliberately, and purposefully wants to cause its death.
* 4) Effort: whatever one does with the purpose of causing it to die.
* 5) Result: It dies as a result of one's action.
Object. Animal here covers all common animals. As the Commentary notes, whether the animal is large or small makes no difference in terms of the penalty, although the size of the animal is one of the factors determining the moral gravity of the act.
Apparently, this factor does not include beings too small to be seen with the naked eye, inasmuch as the classes of medicine allowed in Mv.VI include a number of anti-bacterial and anti-viral substances — some mineral salts and the decoctions made from the leaves of some trees, for example, can be antibiotic. The Commentary's example of the smallest extreme to which this rule extends is a bed bug egg. The four "Things Not To Be Done" taught to every new bhikkhu immediately after his full Acceptance (Mv.I.78.4) say that one should not deprive an animal of life "even if it is only a black or white ant."
On the other end of the spectrum, Pr 3 imposes a pārājika for deliberately killing a human being, and a thullaccaya for deliberately killing a peta, yakkha, or nāga.
Perception. If one is in doubt as to whether something is a living animal, it is grounds for a dukkaṭa regardless of whether it actually is. If one perceives an inanimate object to be a living animal, it is grounds for a dukkaṭa. If one perceives an object to be inanimate, then regardless of whether it actually is, it is not grounds for an offense. Thus, for example, if — with murderous intent — one steps on a spot of dirt thinking it to be a bed bug egg, the penalty is a dukkaṭa. If one steps on bed bug eggs thinking them to be spots of dirt, there is no penalty.
Intention, in the Vibhaṅga, is described as "having willed, having made the decision knowingly and consciously" — the same phrase used to define intention under Pr 3. The Commentary to this rule refers back to the Commentary to that rule, where having willed means having willed, having planned, with a murderous intention. Having made the decision means "having summoned up a reckless mind-state, 'crushing' through the power of an attack." Knowingly means knowing that, "This is a living being." Consciously means being aware that one's action is depriving the animal of life.
All of this indicates that this factor is fulfilled only when one acts on a clear and consciously made decision to deprive the animal of life. Thus, for example, if one is sweeping a walk, trying carefully not to kill any insects, and yet some ants happen to die, one does not commit an offense even if one knew that there was the possibility that some might die, because one's purpose in acting was not to cause their death.
Motive, here, is irrelevant to the offense. Even the desire to kill an animal to "put it out of its misery" fulfills the factor of intention all the same.
W skrócie tłumaczenie + imho niżej - czynnikiem jest rozmiar czującej istoty. To znaczy jest tu kwestia obserwacji gołym okiem (więc nie mikroskopem). Begbug to pluskwa, beg bug egg to jej jajeczko. Jednak nie to jest najważniejsze, gdyż jak zwykle, najważniejsza jest intencja czynu. Jeśli z morderczymi myślami, z planem rozdeptujesz coś co jest nieokreślone, jednak w głowie masz mordercze myśli - jest to jak najbardziej przewinienie. Natomiast jeśli nieświadomie, nieintencjonalnie coś rozdeptujesz - nie jest to zła kamma.
Więcej - mozesz niechcący cos zabić, starając się to ochronić (na przykłąd mrówkę, którą chcesz usunąć z drogi, takze innym) - nie jest to zła kamma.
Dlatego, jeśli wiadomo, że w każdym ciele żyje miliardy bakterii i za każdym razem gdy przełykasz sline, albo gdy burczy Ci w brzuchu - myślisz sobie - super - holokaust dla miliona bakterii sie zaczął, niech zdychają - to jest to jak najbardziej zła kamma. Natomiast gdy ze współczuciem obserwujesz, że te istoty giną, wtedy nie ma przewinienia. Więc to nie kwestia faktu zabicia się liczy a intencja i to jaki umysł miałeś i masz.
Ekstremą jest, co potępiał Buddha i Maha Moggallana (mówiąć, że dżiniści i im podobni odrodzą się w niższych światach) - zachowanie Dżinistów, którzy obarczali się winą za to że żyją i zabijają tyle istot. To prowadzi do umysłu obwiniającego się i nie ma w nim drogi ucieczki w tym życiu - poza natychmiastowym (chyba) samobójstwem - co oczywiscie też stworzyłoby zła kammę.
Zupełnie inną kwestią jest stosowanie leków (co w cytacie jest uwzglednione) oraz środków bakteriobójczych - to są rozważania już współczesnych nauczycieli, bo problem ten nie był znany za czasów Buddhy (opryski na polach, domestos, "miliony bakterii zginie" etc). Tutaj nauczyciele zgadzaja się, by oprysków nie robić i by żyć ekologicznie, gdyż to (mimo trudnosci) daje lepsze rezultaty w postaci zdrowszych plonów (poszukam linkę jeśli jesteś zainteresowany).
Tak więc już imho nie jest istotne co jest żyjąca istotą tak po prawdzie, ale jaki charakter / jaki umysł w sobie wytwarzasz. Czy jest to winiący się, albo morderczo-sadystyczny, czy też współczujący i zrównoważony (nie wpadający w ekstrema).
Nie trzeba zatem używać domestosa (który zanieczyszcza także wodę) a wystarczy szczotką i wodą
Tak jak mrówkę z drogi szczotką
Bo jeśli uważasz bakterie za istoty czujące to jak wspomina się w cytacie:
If one is in doubt as to whether something is a living animal, it is grounds for a dukkaṭa regardless of whether it actually is.
Co nie znaczy, że dla lepszego samopoczucia mam uznawać (zaślepiac się jakoś), że na przykład taka już dżdżownica nie jest zwierzęciem (bo tak sobie skategoryzowałem), albo istotą czującą, więc można śmiało przydeptywać z sardonicznym usmieszkiem. Czyli chronić życie ale bez ekstremy...
metta&peace
p.
A ja myślałem, że istnieje obiektywna rzeczywistość (jakkolwiek subiektywnie postrzegana, zgoda).
też:
a z tym nie, bo sprawdziłem - bez domestosa się nie da. Pisząc że proponuję praktykę miałem coś konkretnego na myśli - a mianowicie uważne ścieranie kurzu 
).
