A co z rozwijaniem mocnego centrum i przytomnością iluzoryczności każdej istoty?chaon pisze:Z logiki. Jest to logiczna konsekwencja rozwijania w sobie miłości jak do jedynego dziecka w stosunku do każdej istoty.booker pisze:Skąd pochodzą nauki o takiej wizji którą przedstawiasz, odnośnie stawania się coraz bardziej mahasattvą?
co to jest iluzoryczność każdej istoty? W przytoczonym ustępie, Przebudzony widział swoim okiem iluzję?A co z rozwijaniem mocnego centrum i przytomnością iluzoryczności każdej istoty?
Jeśli wyjaśnisz co masz na myśli, to napiszę co w związku z tym. Cierpienie jest realne.booker pisze:A co z rozwijaniem mocnego centrum i przytomnością iluzoryczności każdej istoty?
piotr pisze:Cześć Bookerze,
co to jest iluzoryczność każdej istoty? W przytoczonym ustępie, Przebudzony widział swoim okiem iluzję?A co z rozwijaniem mocnego centrum i przytomnością iluzoryczności każdej istoty?
To, że jest doświadczane jako realne nie oznacza iż jego natura jest realna. Jest iluzoryczna.chaon pisze: Jeśli wyjaśnisz co masz na myśli, to napiszę co w związku z tym. Cierpienie jest realne.
Cierpienie jest realne dla istot pogrążonych w złudzeniu/niewiedzy. Jednak istoty ktore poznały jaka jest ich prawdziwa natura, wiedzą że cierpienie jest nieprawdziwe.chaon pisze:Cierpienie jest realne.
Ok, z linku, który podałeś:piotr pisze:A ja bym chciał wiedzieć w jakim sensie istoty są iluzją.
W pierwszym przypadku mamy procedurę, w której określone działanie utwarza 'atta'. Osoba niepouczona zakłada coś, do czego później się odnosi jako do siebie, utwardza to, umacnia, broni oraz wspiera. Jako utrwalacze tej wizji sytuacji stosowane mogą być gniew i pożądanie, manifestujace się w różnych formach - zawiści, zazdrości, chciwości, dumy itd.Przypadek osoby niepouczonej:
"He assumes feeling to be the self...
"He assumes perception to be the self...
"He assumes (mental) fabrications to be the self...
"He assumes consciousness to be the self, or the self as possessing consciousness, or consciousness as in the self, or the self as in consciousness."
Przypadek osoby pouczonej:
"He does not assume feeling to be the self...
"He does not assume perception to be the self...
"He does not assume fabrications to be the self...
"He does not assume consciousness to be the self, or the self as possessing consciousness, or consciousness as in the self, or the self as in consciousness."
http://www.accesstoinsight.org/tipitaka ... .than.html
twierdziłeś, że jest coś takiego jak "iluzoryczność każdej istoty", a ja cię pytałem na czym polega ta jej złudność i pozorność. Ty próbujesz coś wyjaśnić, ale w końcu nie wiem czy wyjaśniasz jak rozumieć, że "iluzoryczność istoty" to "wrażenie, że się widzi coś, czego w istocie nie ma", czy też coś innego.Postaram się wyjaśnić. Po pierwsze, nie twierdze iż 'istoty są iluzją'.
Ok spróbuję dalej.piotr pisze:twierdziłeś, że jest coś takiego jak "iluzoryczność każdej istoty", a ja cię pytałem na czym polega ta jej złudność i pozorność. Ty próbujesz coś wyjaśnić, ale w końcu nie wiem czy wyjaśniasz jak rozumieć, że "iluzoryczność istoty" to "wrażenie, że się widzi coś, czego w istocie nie ma", czy też coś innego.
Pozdrawiam[i]Satipatthana Vipassana[/i], umysł pisze: W zależności od bazy-umysłu powstają serie aktywności mentalnych, takich jak myślenie, wyobrażanie itd. czy ogólnie mówiąc, cigągi aktywności mentalnych powstających w oparciu o ciało. W rzeczywistości, w każdym wypadku jest to kompozycją mentalności i materialności, baza-umysłu będąc materialnością, i myślenie, wyobrażanie i tak dalej będą mentalnością. By móc zauważać jasno materialność i mentalność, "myślenie", "wyobrażanie" i tak dalej muszą być za każdym razem odnotowane.
Po pewnym okresie takiej praktyki w opisany wyżej sposób, może pojawić się poprawa koncentracji. Praktykujący zauważy iż umysł nie porusza się już lecz pozostaje osadzony na obiekcie, ku któremu jest kierowany. W tym samym czasie, moc zauważania znacznie się rozwinęła. Za każdym razem podczas odnotowywania, zauważa się twa procesy mentalne i materialne: dualny zestaw obiektów (materialność) oraz stanu umysłu (mentalność), które stwarzają współpowstawanie odnotowania obiektu.
Ponownie, kontynuując dalej praktykę kontemplacji, po pewnym czasie praktykujący zauważa iż nic trwale nie pozostaje, lecz iż wszystko ma stan zmienny. Nowa rzecz powstaje za każdym razem. Każda z nich jest zauważana kiery powstaje. Cokolwiek powstaje, następnie natychmiast zanika i natychmiast pojawia się coś innego, co ponownie jest zauważane i ponownie odchodzi. Zatem proces powstawania o odchodzenia zachodzi cały czas, a to jasno ukazuje iż nic nie jest trwałe. Zatem praktykujący uzmysławia iż "rzeczy nie są trwałe", ponieważ praktykujacy zauważa iż [rzeczy] pojawiają się i natychmiast odchodzą. Jest to wglądem w nietrwałość (aniccanupassana-ñana).
Praktykujący także zauważa iż "pojawianie sie o znikanie nie są [do] pożądania". Jest to wglądem w stres (dukkhanupassana-ñana). Poza tym, praktykujący zwykle doświadcza wielu bolesnych sensacji w ciele, takich jak zmęczenie, gorąco, ból, i odnotowuje je, poczynając czuć iż to ciało jest w sumie zestawem stresów. To również jest wglądem w stres.
Nastepnie za każdym razem odnotowywania okazuje się iż elementy materialność i mentalności zachodzą w zgodzie z ich naturą i uwarunkowaniami, a nie w zgodzie z życzeniami praktykującego. Zatem praktykujący uzmysławia iż "są elementami; nie są uległe; nie są osobą ani żywą istotą (living entity). Jest to wglądem w anatta (anattanupassana-ñana).
Z w pełni osiągniętym wglądem w nietrwałość, stres i anatta, ma miejsce dojżewanie wiedzy o ścieżce (magga-ñana) i wiedzy o owocu (phala-ñana) a realizuja Nibbany zostaje zdobyta. Poprzez zdobycie Nibbany na pierwszym poziomie, praktykujący jest uwolniony od cyklu narodzin w sferach bolesnej egzystencji. Zatem każdy powinien usiłować osiągniecie pierwszego poziomu, ściezki oraz owocu wejścia-w-strumien, jako minimalnego zabezpieczenia przeciw nieszczęśliwemu odrodzeniu.
http://www.accesstoinsight.org/lib/auth ... el370.html
Budda ponoć powiedział (mówię za Lamą Rinchenem), że 'jeśli ktoś uważa, że Budda udzielił jakichkolwiek nauk, to nic nie zrozumiał'. W tym sensie - nie ma nauczyciela i nie ma ucznia. W tym sensie również, nie ma osoby cierpiącej i osoby, która pomaga wyzwolić się z cierpienia, tzn. czyjeś cierpienie jest twoim cierpieniem - nie w takim znaczeniu, że np. widzisz, że ktoś cierpi i jest ci przykro z tego powodu, albo widzisz cierpienie i ciężko to znosisz psychicznie, ale w sensie dosłownym - cierpienie innych istot przestaje być różne od twojego cierpienia - każde cierpienie jest twoim cierpieniem, bo nie ma cierpiącego i tego kto to widzi. Samo cierpienie ma miejsce - nie ważne czy cierpi Zbyszek, Jadzia czy Gienek - z tego punktu widzenia, odbierano jest to tak samo - dlatego właśnie pomaganie innym i czynienie dobra jest już 'bezwysiłkowe', bo nie ma ciebie w tym działaniu, lecz cierpienie każdej rozdeptanej dżdżownicy jest odbierane jako własne. Gdy ratujesz 'siebie', to nie musisz czynić wysiłku, by się do tego zmusić.jpack pisze:Powodowany współczuciem do innych istot, chce ich nauczyć że cierpienie jest czymś co sami stwarzają.
Z jakiego powodu nowo przebudzony Gotama zdecydował się nauczać? Piotrpiotr pisze:Czołem Bookerze,
czyli jednak nie ma tych istot?
cz. Mahasi Sadayav pisze: Ludzie bez treningu i wiedzy wglądu medytacyjnego utrzymują pogląd iż widzenie przynależy do, lub iż jest "ja", "ego","zyjącą istotą", lub "odobą". Wierzą iż "widzenie jest ja", lub "widzę", lub "wiem". Ten rodzaj błędnego poglądu jest nazywany w Pali sakkaya-ditthi. Sakkaya oznacza grupę materialności (rupa) oraz mentalności (nama) jako istniejące w pewien sposób. Ditthi oznacza błędny pogląd lub wierzenie. Połączone słowo sakkaya-ditthi oznacza błędny pogląd lub wierzenie w jaźn w odniesieniu do nama i rupa, które to istnieja w rzeczywistości.
Dla większej jasności wyjasnimy więcej w temacie sposobu utrzymywanie błędnego poglądu, czy wierzenia. W momencie widzenia, to co widzi i istnieje to oko, obiekt wizualny (oba to materialność) oraz widzenie (mentalność).To w rzeczywistości nama i rupa, mimo to ludzie utrzymują pogląd iż ta grupa elementów to jaźń, albo ego, albo żyjąca istota. Uważają iż "widzenie jest mną", albo "to co widzi to ja", albo "widze swoje własne ciało". Zatem ta pomyłka oznacza branie prostego aktu widzenia za jaźń, co jest sakkaya-ditthi, błędnym poglądem o jaźni.
Ok, nie chodzi mi o rozwiązania za pomocą szuflowania słów.piotr pisze:jakoś nie jest dla mnie rozwiązaniem zastąpienie słowa istota, słowem człowiek.
Wspomniałem wcześniej o "iluzoryczności każdej istoty" oraz uważam iż to uzasadniłem. Jeżeli jednak nie - daj znać.piotr pisze: Czy problem jest lingwistyczny, czy może jednak inny?
Nie rozumiem o co teraz chodzi z tą identyfikacją.Piotr pisze:Dodatkowo, czy w takim sensie w jakim nie da się zidentyfikować Przebudzonego, nie da się również zidentyfikować zwykłego niepouczonego człowieka?
Ja również mogę załączyć obrazek do przykładu żywej istoty, stworzenia, a także rzeki i drzewa. Dlaczego akurat używanie słowa człowiek ma być poprawne, a używanie słowa istota jest związane z błędnym poglądem, to pojąć nie mogę. Również nie wiem dlaczego miałbym się godzić na przyrównywanie ego do duszy, albo czującej istoty do jaźni. Nie chodzi mi które słowa są poprawne a które nie, ale chodzi, że czasem należy pewne rzeczy uściślić by jakiekolwiek wyjasnienie było możliwe z zachowaniem choćby krzty jasności i sensu.piotr pisze:dam sobie i tobie spokój.
Np. moje rozumienie w tej sprawie jest inne.jpack pisze:Cierpienie jest realne dla istot pogrążonych w złudzeniu/niewiedzy. Jednak istoty ktore poznały jaka jest ich prawdziwa natura, wiedzą że cierpienie jest nieprawdziwe.chaon pisze:Cierpienie jest realne.
no , dzieki uprzejmosci bookera mam ten cytat co Budda mowil:airavana pisze:Budda ponoć powiedział (mówię za Lamą Rinchenem), że 'jeśli ktoś uważa, że Budda udzielił jakichkolwiek nauk, to nic nie zrozumiał'
Budda powiedzial w Dode Kalpa Zangpo, "Zamanifestowalem sieniczym sen istotom, które sa jak sen i udzielilem podobnej do snu Dharmy, ale w rzeczywistosci nigdy nie nauczalem i nigdy naprawde nie przyszedlem". Z punktu widzenia tego co jest, Budda nigdy nie przybyl i Dharma nigdy nie przybyla. Wszystko to jest sama percepcja, istniejaca tylko w widocznej warstwie rzeczy.
skoro nie ma cierpiącego, to dlaczego piszesz o jakims "moim" cierpieniu? gdzie jest to JA?airavana pisze:każde cierpienie jest twoim cierpieniem, bo nie ma cierpiącego i tego kto to widzi
zdaje mi sie ze troche mieszasz:). Najpierw piszesz ze "nie ma mnie" , a zaraz ze jak rozdepcze dżdżownice to jej cierpienie bede odbierał jako "własne":). jak dla mnie to zaprzeczasz sam sobie:). skoro nie ma mnie, to gdzie jest "własne, moje"?airavana pisze:Samo cierpienie ma miejsce - nie ważne czy cierpi Zbyszek, Jadzia czy Gienek - z tego punktu widzenia, odbierano jest to tak samo - dlatego właśnie pomaganie innym i czynienie dobra jest już 'bezwysiłkowe', bo nie ma ciebie w tym działaniu, lecz cierpienie każdej rozdeptanej dżdżownicy jest odbierane jako własne. Gdy ratujesz 'siebie', to nie musisz czynić wysiłku, by się do tego zmusić.
Jest jeden pogląd , taki że rzeczywiste jest jedynie to co pojawia się w fazie snu zwanej "snem bez śnienia". Z tego co kojarze to była rozmowa na ten temat na forum. Tzw blockout, co nie?:). Tyle ze blockout, to nic sie nie pamieta i kojarzy. Pozniej Kunzang pisal ze jest jeden rodzaj uważności który pozwala być "świadomym" w śnie bez śnienia. Czyli Rigpa.booker pisze:Jeżeli cierpienie jest nieprawdziwe, każde inne doświadczenie również jest nieprawdziwe. Wówczas, ktokowliek to głosi, jest nieprawdziwy. Zatem jak mógłby powiedzieć cokolwiek prawdziwego, skoro sam jest nieprawdziwy?
Czy formułowanie takich poglądów nie jest doprawdy poplątane?
Mogą występować.jpack pisze: Jednak ten świat nie istnieje podczas Rigpy, zgadza się? Tak samo sny, nie występują podczas Rigpy.
Dobrze, mam zatem pytanie: czy miłość i szczęście jest czymś trwałym i prawdziwym?jpack pisze:Świat jaki widzimy powstaje jedynie dzieki percepcji. Percepcja powstaje dzięki umysłowi. Umysł pojawia się, pojawia się świat. Umysł znika, mamy blockaut albo Rigpe, nie ma percepcji , nie ma świata.
Z tego co rozumiem podczas Rigpy nie istnieje cierpienie, wiec samo w sobie cierpienie musi być czymś nietrwałym i nieprawdziwym.
a czy miłość i szczęście istnieją podczas snu bez śnienia?booker pisze:Dobrze, mam zatem pytanie czy miłość i szczęście jest czymś trwałym i prawdziwym?
Chwileczkejpack pisze:a czy miłość i szczęście istnieją podczas snu bez śnienia?booker pisze:Dobrze, mam zatem pytanie czy miłość i szczęście jest czymś trwałym i prawdziwym?
W takim razie przepraszam, pomyliło mi się:). chyba pomylilem Rigpe z czymś jeszcze innym. sory.booker pisze:jpack napisał/a:
Jednak ten świat nie istnieje podczas Rigpy, zgadza się? Tak samo sny, nie występują podczas Rigpy.
Mogą występować.
Wg mnie, prawdziwe jest jedynie natura Buddy, ktora jest niezmienna, bywa jedynie zaciemniana przez niewiedze. Slyszalem jak Chong An Sunim, mowil ze Natura Buddy rownierz jest złudzeniem, bo jest to tylko słowo, koncept, który jest pomocny przy nauczaniu. Jednak uzywam tego slowa, zeby wskazac o co mi chodzi:)Napisałeś, że istoty ktore poznały jaka jest ich prawdziwa natura, wiedzą że cierpienie jest nieprawdziwe. Więc moje pytanie brzmi: czy wiedzą również iż miłość i szczęście jest nieprawdziwe?
Jasne, nie chodzi o czepianie się nazw.jpack pisze:Wg mnie, prawdziwe jest jedynie natura Buddy, ktora jest niezmienna, bywa jedynie zaciemniana przez niewiedze. Slyszalem jak Chong An Sunim, mowil ze Natura Buddy rownierz jest złudzeniem, bo jest to tylko słowo, koncept, który jest pomocny przy nauczaniu. Jednak uzywam tego slowa, zeby wskazac o co mi chodzi:)Napisałeś, że istoty ktore poznały jaka jest ich prawdziwa natura, wiedzą że cierpienie jest nieprawdziwe. Więc moje pytanie brzmi: czy wiedzą również iż miłość i szczęście jest nieprawdziwe?
W porządku, niektórzy ludzie są szczęśliwi, niektórzy cierpią itd.jpack pisze: Jednak Budda zapewne był szczesliwym czlowiekiem, Chong An Sunim tez wydawal sie byc szczesliwy jak bylem na jego wykladzie. Pewnie odkrycie swojej prawdziwej natury i szczescie ida z soba w parze.
Interpretacja jest znaczeniem nałożonym na projekcję.jpack pisze: Ale czy milosc i szczescie sa prawdziwe czy nie prawdziwe to juz kwestia interpretacji.
nie wiem, spytaj się ich:)booker pisze:Nie o to chodzi, chodzi o sprawę tego, czy ci którzy, jak mówisz, poznali swoją naturę i wiedzą iż cierpienie jest nieprawdziwe, wiedzą również, że szczęście i miłość jest nieprawdziwe?
tzn, takie jest moje rozumienie tego co nauczal Budda, albo inni Mistrzowie. Cierpienie istnieje w odniesieniu do JA. Gdy w wyniku medytacji, albo koanow, czy innych praktyk, koncepcja JA zaczyna być poluzowywana, az w koncu znika, znika rownierz cierpienie, gdyż nie ma tego JA, ktore rzekomo mialoby cierpiec.Czy zatem to, że jak wg. Ciebie przebudzony widzi, że cierpienie jest nieprawdziwe, jest to kwestią interpretacji?
Pytam Ciebiejpack pisze:nie wiem, spytaj się ich:)booker pisze:Nie o to chodzi, chodzi o sprawę tego, czy ci którzy, jak mówisz, poznali swoją naturę i wiedzą iż cierpienie jest nieprawdziwe, wiedzą również, że szczęście i miłość jest nieprawdziwe?
Czy jest wówczas to JA które rzekomo miało by być szczęśliwe?jpack pisze:tzn, takie jest moje rozumienie tego co nauczal Budda, albo inni Mistrzowie. Cierpienie istnieje w odniesieniu do JA. Gdy w wyniku medytacji, albo koanow, czy innych praktyk, koncepcja JA zaczyna być poluzowywana, az w koncu znika, znika rownierz cierpienie, gdyż nie ma tego JA, ktore rzekomo mialoby cierpiec.Czy zatem to, że jak wg. Ciebie przebudzony widzi, że cierpienie jest nieprawdziwe, jest to kwestią interpretacji?
Ja nie jestem przebudzony więc nie moge mowic w imieniu Buddów:)Pytam Ciebie
Nie ma. <pamietajac ze 'nie ma' to rownierz taka sama koncepcja jak 'jest'>booker pisze:Czy jest wówczas to JA które rzekomo miało by być szczęśliwe?
Ok, zatem, kiedy jest JA pojawia się cierpienie, kiedy JA nie ma pojawia się szczęście i lekkość?jpack pisze:Ale chyba z tego braku JA, pojawia sie szczescie i lekkość.
Tzn bazując na moim doświadczeniu, to moge powiedziec ze takiego czegos doświadczam.booker pisze:Ok, zatem, kiedy jest JA pojawia się cierpienie, kiedy go nie ma pojawia się szczęście i lekkość?
. Dla przykladu: praktykuje m.in koan "Kim jestem?". Kiedy sie tak siebie zapytuje, znikaja wszelkie mysli i wtedy mam czyste doświadczenie. Np, patrze na ptaki, ktore sobie lataja na niebie. albo pije herbate, po prostu doświadczenie to nie jest przez nic zakłócane. Coś w tym jest. Dla przykładu moje doświadczenie z "Kim jestem?" nigdy jeszcze nie dało mi doświadczenia, w którym było by całkowicie czyste widzenie bądź słyszenie. Coś musi zostać usunięte. Nie tylko myślenie.jpack pisze:Tzn bazując na moim doświadczeniu, to moge powiedziec ze takiego czegos doświadczam.booker pisze:Ok, zatem, kiedy jest JA pojawia się cierpienie, kiedy go nie ma pojawia się szczęście i lekkość?
Wręcz przeciwnie.tak, jest. ale mozna ja rozpuszczac wykonujac odpowiednie praktyki.booker pisze:Ale to jest mało, ponieważ jest coś takiego jak karma, która powraca nieuchronnie z działań, które były wykonywane z obecnością doznania siebie i z mentalnym odnoszeniem się do tego doznania jako JA
tzn, to co ja opisalem to nie wiem czy to jest czyste doświadczenie czy nie. Po prostu latają sobie ptaki, albo spada liść. Ale nie wiem czy ja wtedy mam jakieś poczucie siebie.Dla przykładu, sytuacja w której jest doświadczenie JA (nawet bez myśleniu o nim jako JA, bądź w ogóle bez myśli) oraz widzenie, nie jest (jak dla mnie) czystym doświadczeniem. Aby miejsce miało czyste doświadczenie, doznanie siebie nie może być obecne. Inaczej mamy doświadczanie w dualności.
Jak śnisz sen, tez wydaje Ci sie ze to wszystko istnieje. np goni Ciebie pies, powstaja pewne emocje, serce szybciej bije. O ile nie jest to świadomy sen, reagujesz na niego tak jakby wszystko w nim było rzeczywiste. nie powiesz w snie ze to jest nieprawdziwe, wszystko bedzie dokladnie tak jak w rzeczywistosci. dopiero jak sie przebudzisz bedziesz mogl powiedziec, ze ten pies ktory Ciebie gonil naprawde nie istnial. Tak samo /wg mnie/ jak osiagniesz oświecenie to co obecnie nazywasz jawą, zostanie unieważnione tak jak unieważniany jest sen po przebudzeniu. /albo tak jak uniewazniany zostanie strach przed psem<istotność snu> w momencie gdy zdasz sobie sprawę że śnisz/booker pisze:Wówczas też cierpienie jest jak najbardziej istniejące, jest jak najbardziej obecne.
Bo gdy zniknie 'ja, moje', to wszystko będzie 'ty, twoje' - również cierpienie. Gdyby nie było cierpienia, to nie byłoby potrzeby, by z czegokolwiek się wyzwalać. Idący ścieżką bodhisattvy potrzebuje wskazań - bodhicitta absolutna zaś nie potrzebuje już wskazań gdyż wypełnia je w sposób naturalny. W przypisach do tekstu zalinkowanego przez Chaona jest ładnie napisane:jpack pisze:skoro nie ma cierpiącego, to dlaczego piszesz o jakims "moim" cierpieniu? gdzie jest to JA?
Tak więc jeśli po tzw. oświeceniu spodziewamy się 'wakacji' to możemy się rozczarować.Według Gampopy absolutna Bodhiczitta wyraża pustkę, nieoddzielną od współczucia. To niezachwiany, niewyrażalny słowami stan. Względna Bodhiczitta stanowi pewnego rodzaju odzwierciedlenie absolutnej Bodhiczitty.
Można się uczepić swojego (każdy swojego własnego) rozumienia tego słowa ('ja'), tylko co to da?jpack pisze:skoro nie ma cierpiącego, to dlaczego piszesz o jakims "moim" cierpieniu? gdzie jest to JA?
zauwaz tez ze cierpienie pojawia sie gdy istnieje jakis podmiot. gdy nie ma podmiotu, nie ma cierpienia.
A skoro zachodzi to jest realne czy nie jest?jpack pisze:Ale skoro już go cytujesz to jeśli chciałbyś być konsekwentny to musiałbyś powiedzieć że nigdy nie było żadnego airavana, Zbyszka, Gienka, wszechświata, wszystkiego. że to wszystko zachodzi tylko poprzez percepcje.
Nie wiem. A z jakiego powodu?piotr pisze:swoją drogą to mam pytanie do wszystkich.
Jest mała różnica - kiedy się rano budzisz w łóżu, aktualne gonienie Cię przez wyśnionego psa przestaje mieć miejsce - nie widzisz już go, nie słyszysz, tracisz z nim całkowity kontakt, nie będziesz też go mógł np. oswoić i nakarmić gdy będzie głodnyjpack pisze:Jak śnisz sen, tez wydaje Ci sie ze to wszystko istnieje. np goni Ciebie pies, powstaja pewne emocje, serce szybciej bije. O ile nie jest to świadomy sen, reagujesz na niego tak jakby wszystko w nim było rzeczywiste. nie powiesz w snie ze to jest nieprawdziwe, wszystko bedzie dokladnie tak jak w rzeczywistosci. dopiero jak sie przebudzisz bedziesz mogl powiedziec, ze ten pies ktory Ciebie gonil naprawde nie istnial.booker pisze:Wówczas też cierpienie jest jak najbardziej istniejące, jest jak najbardziej obecne.
Teoretycznie tak, aczkolwiek istnieje spora różnica, miedzy rozumieniem tego co oznacza świadomy sen, a tym, jak to jest go doświadczyć. Próbowałeś kiedyś wytłumaczyć coś takiego osobie, która nigdy w zyciu nie miała doświadczenia świadomości w śnie?jpack pisze: Tak samo /wg mnie/ jak osiagniesz oświecenie to co obecnie nazywasz jawą, zostanie unieważnione tak jak unieważniany jest sen po przebudzeniu. /albo tak jak uniewazniany zostanie strach przed psem<istotność snu> w momencie gdy zdasz sobie sprawę że śnisz/
Próbowałeś w czasie świadomego snu informować wyśnione istoty o tym iż oto właśnie przeżywany jest sen? Jaka była ich reakcja?Zostanie wydzielony za jakiś czas.jpack pisze: /a wogole to sory za offtop, bo chyba troche sie zrobil/
No wiec to nie do konca jest tak, ze po przebudzeniu tracic sie calkowity kontakt z marzeniami sennymi.booker pisze:Jest mała różnica - kiedy się rano budzisz w łóżu, aktualne gonienie Cię przez wyśnionego psa przestaje mieć miejsce - nie widzisz już go, nie słyszysz, tracisz z nim całkowity kontakt
Tak, zgadzam się - 'całkowity' to za wiele powiedziane.atomuse pisze:No wiec to nie do konca jest tak, ze po przebudzeniu tracic sie calkowity kontakt z marzeniami sennymi.booker pisze:Jest mała różnica - kiedy się rano budzisz w łóżu, aktualne gonienie Cię przez wyśnionego psa przestaje mieć miejsce - nie widzisz już go, nie słyszysz, tracisz z nim całkowity kontakt
Tzn, ja mysle inaczej. gdy znika, 'ja,moje' znika rownierz 'ty, twoje'. wtedy znika rownierz osobiste cierpienie, i rodzi sie wielkie wspolczucie do innych istot, zeby mogli wyrwac sie z niewiedzy i zakonczyc swoje cierpienie.airavana pisze:Bo gdy zniknie 'ja, moje', to wszystko będzie 'ty, twoje' - również cierpienie
moim zdaniem nie jest. Słyszałem taki pogląd, że podczas snu bez śnienia, znika umysł i cała percepcja, nie ma w tej fazie snu świata. dopiero po pojawieniu sie umysłu na nowo, tworzy sie percepcja, a percepcja tworzy świat. Czyli świat nie istnieje wtedy, zaczyna istnieć po pojawieniu się umysłu i jest zależny od percepcji. Moim zdaniem wskazuje to na to że świat nie jest realny. Mimo to nie chce tutaj nic kategorycznie stwierdzać, bo chce jeszcze dokładniej sprawdzić jak to sie dzieje z umysłem podczas różnych faz snu. <tzn nie doświadczalnie;)>airavana pisze:A skoro zachodzi to jest realne czy nie jest?
współ - czucie, a więc współodczuwanie tego cierpienia. Skoro ma miejsce współczucie, to brak działań z tym związanych wiązałby się z brakiem satysfakcji. Jednak działanie jest naturalne i 'bezwysiłkowe', bo znika rozróżnienie na ja cierpię - ktoś inny cierpi.jpack pisze: znika rownierz osobiste cierpienie, i rodzi sie wielkie wspolczucie do innych istot
Więc dlaczego cierpimy i odczuwamy wszelkie rodzaje braku satysfakcji?jpack pisze:moim zdaniem nie jest [realny]
A gdzie wtedy jest? Czas wtedy płynie (podczas snu bez marzeń sennych)?jpack pisze:nie ma w tej fazie snu świata. dopiero po pojawieniu sie umysłu na nowo, tworzy sie percepcja
Jezeli wraz ze zniknieciem "ja" "moje" znika "ty" "twoje", to skad sie bierze wtedy niewiedza i cierpienie "innych"?jpack pisze:Tzn, ja mysle inaczej. gdy znika, 'ja,moje' znika rownierz 'ty, twoje'. wtedy znika rownierz osobiste cierpienie, i rodzi sie wielkie wspolczucie do innych istot, zeby mogli wyrwac sie z niewiedzy i zakonczyc swoje cierpienie.
Bodhiczitta. Jest ona nierozerwalnie związana z naturą buddy /z przebudzeniem/.piotr pisze: swoją drogą to mam pytanie do wszystkich.
Budda byl wielkim bodhisattwa - przebudzil sie dla dobra wszystkich istot.kunzang pisze:Bodhiczitta. Jest ona nierozerwalnie związana z naturą buddy /z przebudzeniem/.piotr pisze: swoją drogą to mam pytanie do wszystkich.
1. z nudówpiotr pisze:Z jakiego powodu nowo przebudzony Gotama zdecydował się nauczać?
4. na prosbe mnichowIntraneus pisze:1. z nudówpiotr pisze:Z jakiego powodu nowo przebudzony Gotama zdecydował się nauczać?
2. poczuł misję "na zbawiciela ludzkości"
3. bodhiczitta
niepotrzebne skreślić
