Dygresja o szlachetnej drodze bodhisattwy

[chaon]

Pewne wydarzenia dziś wzbudziły we mnie ciąg myśli i jako, że są one częściowo związane z Dharmą postanowiłem się nimi podzielić.
Wielu ludzi postrzega buddyzm jako taką drogę łatwą, prostą i przyjemną. No bo przecież nie ma przykazań tylko wskazania, wszystko jest mniej sztywne niż w chrześcijaństwie, medytacja taka odprężająca, w ogóle to chodzi o to, żeby być szczęśliwym a jak jeszcze Dalajlama się uśmiechnie zamiast straszyć piekłem to jest już w ogóle super, peace i chilloutowa droga bodhisattwy usłana różami.
Tylko, że każdy z nas powinien być świadomy tego, że rozwijając swoje współczucie, uważność i świadomość, stając się coraz bardziej mahasattwą zbliżamy się coraz bardziej nieuchronnie do punktu świadomości w którym będziemy widzieć, że jedno nasze dziecko zabija drugie dla zabawy, trzecie gwałci czwarte, a piąte wyrzuca szóste na śmietnik. Czy jesteście sobie w stanie wyobrazić jakie to brzemię, wyobrazić sobie koszmar tej świadomości?
W jednej ze swoich książek, chyba w "Naukach o miłości", Thich Nhat Hanh opisuje rozmowę ucznia z mistrzem. Uczeń pyta że skoro świat jest wypełniony oceanem cierpienia, że skoro ludzie są dla siebie niewyobrażalnie podli i okrutni, a zwierzęta zabijają i zjadają się nawzajem, to jak jest możliwe, że Budda się uśmiecha. Mistrz odpowiada, że Budda uśmiecha się ponieważ posiada tak ogromną duchową siłę, że nawet całe cierpienie świata nie jest w stanie go złamać.

"Niechaj stanę się lekarzem i lekarstwem
Dla potrzebujących pomocy,
Niechaj będę ich opiekunem,
Dopóki każdy z nich nie ozdrowieje.

Niechaj zdołam deszczem jadła i napojów
Zaspokoić cierpiących głód i pragnienie,
A w głodowe kalpy
Niech ja sam stanę się pokarmem i wodą.

Niechaj dla biednych stanę się
Skarbcem niewyczerpanym.
Niechaj zamienię się we wszystko, czego im trzeba,
Chcę, aby zawsze mieli mnie pod ręką."

Być światłem, nadzieją i schronieniem. Nie jakieś tęczowo-cukierkowe pitu pitu. Wielkie brzmię i wielka siła. To jest szlachetna ścieżka bodhisattwy!

[booker]

Tylko, że każdy z nas powinien być świadomy tego, że rozwijając swoje współczucie, uważność i świadomość, stając się coraz bardziej mahasattwą zbliżamy się coraz bardziej nieuchronnie do punktu świadomości w którym będziemy widzieć, że jedno nasze dziecko zabija drugie dla zabawy, trzecie gwałci czwarte, a piąte wyrzuca szóste na śmietnik. Czy jesteście sobie w stanie wyobrazić jakie to brzemię, wyobrazić sobie koszmar tej świadomości?

Skąd pochodzą nauki o takiej wizji którą przedstawiasz, odnośnie stawania się coraz bardziej mahasattvą?

Pozdrawiam
/M

[LordD]

Ten uśmiech Buddy to nie jest jakieś zadowolenie. To jest uśmiech współczucia. Widzisz jak dziecinne istoty wzrastają, czasem upadają, czasem wstają... ale rosną, dojrzewają. Pozwalasz im na błędy, pozwalasz im się uczyć, pozwalasz im nienawidzić i pozwalasz im kochać. W pewien sposób przekraczasz to wszystko, ale jesteś też kochającym i jesteś nienawidzącym, jesteś wzrastającym i upadającym. Budda nie jest czymś różnym od istot, nie jest czymś co siedzi na podwyższeniu i uśmiecha się widząc cierpienie. To nie ma nic wspólnego z obojętnością, jakimś siedzeniem wyżej, nic z tych rzeczy.

[Har-Dao]

Być światłem, nadzieją i schronieniem. Nie jakieś tęczowo-cukierkowe pitu pitu.

CZołem chaon

No proszę, jednak można. Dodałbym cos od siebie, ale natenczas powiem tylko, że bardzo dobre przemyślenia. Najlepiej je rozwijać poprzez praktykę siedzącą

metta&peace
p.

[airavana]

No proszę, jednak można.

co można? Zyskać Twoją akceptację?

[chaon]

Skąd pochodzą nauki o takiej wizji którą przedstawiasz, odnośnie stawania się coraz bardziej mahasattvą?

Z logiki. Jest to logiczna konsekwencja rozwijania w sobie miłości jak do jedynego dziecka w stosunku do każdej istoty.

Najlepiej je rozwijać poprzez praktykę siedzącą

Akurat w moim przypadku do rozwijania tej postawy praktyka siedząca przyczyniła się w stopniu zerowym, a najbardziej wykreowała ją interakcja z ludźmi oraz działanie na rzecz rozwiązywania ich problemów.

[atomuse]

(...) stając się coraz bardziej mahasattwą zbliżamy się coraz bardziej nieuchronnie do punktu świadomości w którym będziemy widzieć, że jedno nasze dziecko zabija drugie dla zabawy, trzecie gwałci czwarte, a piąte wyrzuca szóste na śmietnik.

No coz, jezeli na drodze stawania sie mahasattwa widzisz cos takiego, to widocznie na poczatku swojej sciezki zle wychowales swoje jedyne dziecie. (Jedyne dziecko z kilku )


PS. Mozesz podac zrodlo cytatu, ktory przytoczyles w cudzyslowiu?

[piotr]

Czołem,

fragment z Kanonu Palijskiego o doświadczeniu Przebudzonego:

• Pod koniec siedmiu dni, po wynurzeniu się z tej koncentracji, zbadał on świat okiem Przebudzonego. Po tym jak to zrobił, zobaczył żyjące istoty płonące wieloma rodzajami gorączki, rozpalone wieloma płomieniami zrodzonymi z żądzy, awersji, i ułudy. — Świat (Ud 3.10)

[center][/center]

[chaon]

PS. Mozesz podac zrodlo cytatu, ktory przytoczyles w cudzyslowiu?

http://mahajana.net/teksty/szantidewa_b ... twa_3.html

[atomuse]

Dziekuje.

[jw]

To jest szlachetna ścieżka bodhisattwy!

Zapomniałeś o jednym punkcie, bez którego szlachetna ścieżka bodhisattwy nie jest szlachetną ścieżką bodhisattwy. Mianowicie chodzi również o rozwijanie wglądu w pustą naturę zjawisk, włącznie z tym ulotnym zjawiskiem, z którym sami się utożsamiamy. Powodzenia

[booker]

Temat iluzoryczności, przebudzenia i prawdziwości w wątku obok.