Historyjka o 2 kobietach ...

filozofia, psychologia i nauka w kontekście buddyzmu
Igo
Posty: 962
Rejestracja: czw kwie 26, 2007 17:37
Tradycja: Bon i buddyzm tybetański

Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Igo »

temat przeniesiony przez kunzanga z działu ''cafe Off-Topic''

Wlasnie czytam The Making of Buddhist Modernism autorstwa Davida. L. Mc Mahana
zob. http://www.amazon.com/Making-Buddhist-M ... 0195183274

Natrafilem podczas lektury na dwie ciekawe historyjki.

Najpierw mamy Amerykanke, ktora, jak nietrudno sie domyslec, praktykuje buddyzm "po amerykansku" (s.28 - 30):
Western Buddhist Sympathizer
We begin with the type of Buddhist the American and European readers of this book are perhaps most likely to encounter: those who may or may not identify themselves as Buddhists per se but could be called “Buddhist sympathizers.” Sara, a middle-aged British woman, is a middle-class, educated professional with a family. She was raised in the Church of England and still attends occasionally, seeing little confl ict between membership in the church and Buddhist practice. She began exploring Buddhism by reading a book by a popular American Buddhist author, and most of her contact with the tradition is still through
books, mostly popular works by American or British teachers and a few prominent Asian ones. She has read a little of the Buddhist canon of scripture—only
short selections. She knows no monastics, and while she has attended a few weekend retreats at a meditation center run by other Brits, she has never been to a traditional Buddhist temple and has no institutional affi liation. She considers meditation to be the essence of Buddhism and tries to meditate for about twenty minutes every day. She is part of an informal, “nondenominational”
Buddhist meditation group that meets weekly in a rented hall. The group was started by another Brit who has had extensive experience with meditation but no formal ties to any Buddhist organization. The weekly meditation sessions contain little ritual—some bowing and a few verses chanted in English and borrowed from the more extensive liturgy the founder of the group encountered
on retreat at a monastery. As a part of the brief liturgy, Sara bows in the direction of a small statue of the Buddha, an act she sees as a perfunctory gesture of respect, an expression of her assent to the basic principles taught by the Buddha, and as acknowledging her Buddha-nature—the spark of awakening within each being. She in no way sees herself as “worshiping” the Buddha, much less his sculpted form. Sara sees meditation as a technique for achieving personal peace and psychological
health and for appreciating and enhancing the richness of her everyday life. Her association with Buddhism, however, is not only limited to her
personal meditation; it also affects her ethical choices and her relationships with others. She understands her practice to be conducive to moral behavior and to the cultivation of good relationships with others, as well as clear thinking and creativity. The teaching of compassion for all sentient beings has led her to eat less meat, and she has come to support certain environmental and social justice causes through reading about engaged Buddhism, a recent global movement
that takes an active role in promoting peace, justice, human rights, and environmental care. She tries to maintain a practice of mindfulness periodically throughout the day and regularly reminds herself of the brahmaviha¯ras—
loving-kindness, compassion, sympathetic joy, and equanimity. This helps her manage her relationships with coworkers, friends, and family with a more
calm and compassionate attitude. Her practice, therefore, impacts her ethical and social life but not in terms of particular actions that she considers permitted or forbidden. The Buddhist precept against taking intoxicants, for example, does not prevent her from having a glass of wine with dinner. Mistrustful of institutionalized “rules,” she is guided by general ideals of compassion and nonviolence and by the notion that a calm, mindful state will naturally lead to ethical behavior. She believes that performing ethically positive or negative actions
is likely to bring about similar consequences in her life, but she does not believe her practice will bring her good fortune or prosperity. Her worldview is an amalgam of popularized Buddhist and Hindu teachings and generally accepted scientifi c ideas. The supernatural does not play a big part in her life but remains a tantalizing possibility for her. She believes in the possibility of supernormal events like telepathy but assumes that these could in
principle be explained scientifi cally. She believes in what she would describe as something “greater” than herself: a higher power, energy, or all-encompassing consciousness within all beings and permeating the world. The ideas of God,
Brahman, and buddha-nature all point to this one ultimate reality. Although she prefers Buddhist teachings, she reads popular books and attends occasional talks by Hindu and neo-pagan teachers. She has no allegiance to any particular Buddhist tradition, for the books she reads by popular Zen, Theravada, and Tibetan authors are all quite similar. She feels free to adopt, adapt, alter, or
reject elements of Buddhism that she sees as products of Asian cultures rather than of a more universal “spiritual” truth beyond the trappings of culture. She is encouraged in this freedom of choice by Buddhist teachings emphasized in popular literature: the idea that the dharma is merely a raft useful for crossing a river but of no further use once it is crossed; that all truths are relative except
the one universal Truth beyond all language and concepts; that Buddhism does not accept assertions that are contradicted by science; that all teachings, even Buddhist ones, must be verifi ed by personal experience; that all doctrines are merely skilful means (upa¯ya) adopted to each individual—fi ngers pointing to the moon that become redundant once the moon is seen. Thus her explicit beliefs about matters metaphysical are vague and shifting. She believes, for instance, that she will continue in some sense to live beyond physical death, but
vacillates on the idea of reincarnation. She has read an account of the Buddhist wheel of rebirth in which beings are reborn as humans, animals, gods, jealous
gods, hungry ghosts, or hell beings but doubts their literal existence, seeing them as symbolic. Nor does she fi nd the idea of escaping earthly life appealing;
rather, she seeks to live it more deeply, richly, and compassionately.
A nastepnie mamy Tajke, ktora praktykuje, jak rowniez nietrudno sie domyslec, buddyzm "po tajsku" (s.30-31):
A Thai Laywoman
Yanisa lives in a small city in northern Thailand. She was born into a poor family and married a shop owner of slightly higher socioeconomic status. Her
main religious activities consist of following ethical rules laid down by the sangha and performing rituals to produce karmic merit and control unseen
beings. She believes that such meritorious actions will not only benefit her and her family in this lifetime but also increase their chances of being reborn in the higher heavenly realms rather than the realm of animals, the realm of hungry ghosts, or hells. She also considers ritual and ethical acts to be conducive to prosperity and good fortune. One of the key meritorious actions she performs is dana, regularly giving money and gifts to support the local monastery. Once a week, she goes to the monastery and listens to the monks chant scriptures
in Pali, a language she does not understand, hears a sermon by a monk, and receives again the fi ve precepts, renewing her commitment not to kill, lie, steal, have prohibited sex, or take intoxicants. She walks piously around the stupas—monuments containing relics of deceased monks—and makes offerings of incense, flowers, and candles at the altar before the large Buddha statue, praying
for her own and her family’s well-being. At home, she makes similar offerings daily at the household altar as well as at the spirit house, just outside the home, for the household and yard spirits who protect the family residence. At every major event in life—marriage, childbirth, death, the building of a house, the plowing of a new fi eld—she and her family perform carefully prescribed rituals
to honor helpful spirits, protect them from malicious ones, and draw on the power of the Buddha, dharma, and sangha. She has never meditated and would consider it presumptuous to do so. She believes implicitly that a sacred power imbues certain objects: consecrated Buddha statues, stupas containing relics of the Buddha or Buddhist
saints, and the palm-leaf manuscripts of Buddhist scriptures. The copper amulet with an impression of a famous Buddhist saint worn around her neck not
only reminds her of her moral obligations, it protects her from misfortune and confers prosperity. She is aware that some in her community, including some prominent Buddhist monks, look askance at spirit reverence, discourage the use of amulets, and approve offerings to the Buddha only as a token of respect, remembrance, and gratitude, but she considers this attitude an interesting anomaly. Most people she knows take the existence of spirits as a given, and she not only has seen the results of honoring and propitiating them but also has heard tales of tragedy befalling those who dare ignore them. She believes that certain powerful monks can foretell the future and perform miraculous
healings through their ability to enter into advanced states of concentration (jhanas). She has no doubt that she will be reborn in the future and that her actions now will affect the conditions of her future lives, as well as the remainder of her present life.
Another source of merit Yanisa and her husband received recently was their teenage son’s ordination as a monk. Although he will not remain a monk
throughout his entire life, his ordination brought him and his parents merit, as well as social prestige. Through ordination he will receive an education they otherwise could not afford, and after his schooling he will likely disrobe and fi nd a secular job. Her son’s ordination brought a deep sense of pride since, among other more practical motivations, his ordination was an act of gratitude toward his parents, especially his mother, for bringing him into the world and tending to him throughout his childhood. Ordination is not an option
for her, since there is no authorized order of fully ordained nuns in her country. Although Yanisa is literate, she reads very little about Buddhism. An occasional pamphlet works its way into her household, and she read comic-book tales of the Buddha’s life and previous lives to her son when he was young. She would be unable to articulate any complex Buddhist doctrines but knows the formative stories of the tradition—especially the legend of the Buddha and the tales of his former lives—through her family, her modest schooling, and her immersion in a Buddhist culture.
Gdy to przeczytalem, jakos wesolo mi sie zrobilo ;) ;)

Jest jest jeszcze historia o 2 mnichach i jednej damie, ale to juz za duzo jak na jeden post ;)
Awatar użytkownika
Dorota
Posty: 427
Rejestracja: czw wrz 11, 2008 10:52
Płeć: kobieta
Tradycja: Seon (Szkoła Zen Kwan Um)
Lokalizacja: Łódź

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Dorota »

bardzo fajne fragmenty, dzięki ze je tu zamiesciles :) myslę ze morał z nich może być taki, że warto kultywować prastare zwyczaje / tradycje, takie jakie wylewanie kropli alkoholu na podloge, stawianie wiechy (czy jak to tam sie nazywa) na belce nowo budowanego domu itp. i nie odcinanie się od tradycji nazwijmy to ludowej własnego kręgu kulturowego, na rzecz wiedzy książkowej i, że tak powiem, wysokich praktyk jakiejś religii. tym bardziej szkoda, że w Polsce wiele ludowych wierzen zostalo zmieszanych z chrzescijanstwem i czasem trudno je pozbawic otoczki tej wiary, no ale dla chcącego ... ;)
Lacho calad! Drego morn!
Awatar użytkownika
Har-Dao
Global Moderator
Posty: 3162
Rejestracja: pn paź 04, 2004 20:06
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Dhamma-Vinaya
Lokalizacja: Polska
Kontakt:

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Har-Dao »

Dorota pisze: tym bardziej szkoda, że w Polsce wiele ludowych wierzen zostalo zmieszanych z chrzescijanstwem i czasem trudno je pozbawic otoczki tej wiary, no ale dla chcącego ... ;)
Czołem

Też żałuję. Ale to jest właśnie pytanie. CZy można odtworzyć/praktykować pewną tradycję z książki? Tak samo jak w pierwszej opowieści, o buddystce z Zachodu, która zna buddyzm z książek bardziej, niż przekazu. No właśnie - czy książki są wiarygodne?

Jeśli ktoś opisałby stary polski rytuał (dajmy na to w wikipedii) który byłby alfabetem - byłaby to jakaś ludowa przyśpiewka (na zasadzie "ałfawit uże my znajem, uże piszem i czytajem..."), dzieki czemu można by rozszyfrować pismo słowiańskie i wyjaśniłoby się wiele rzeczy z historii (np to, że Słowianie byli nie-piśmienni). Wielka sensacja by wybuchła i zaczęłyby się poważne badania i zaczęto by dowiadywać się różnych rzeczy, etc. Ale co z przyśpiewką o słowiańskim alfabecie? Załóżmy że najprawdopodobniej był to rytuał na słowiańszczyźnie. Cóż, neo-poganie mogliby sobie śpiewać, bo oni lubią ogólnie ryty i czują się wtedy świetnie. Ale inni? Nawet gdyby hipotetyczna przyśpiewka w świecie naukowym zrobiła furorę, to przecież nikt nie zacznie jej śpiewać. Fakt - została użyta do rozszyfrowania czegoś. Nikt nie twierdzi, że tradycja ta jest przestarzała, po prawdzie kazdy się cieszy, że istnieje, wiele wyjaśniła, dała sporo inspiracji, dla Słowian zwłaszcza. Ale czy to znaczy, że Słowianie mają zacząć teraz wracać do swojego pisma, które może ładne (jak runy germańskie) ale przecież zupełnie niepraktyczne, nikt sie nim nie posługuje (poza kilkoma zapisami w światku naukowym).

Po przeczytaniu tych dwóch historyjek pomyślałem o tym czym jest tradycja, jak się jej używa i jak się ją dziedziczy. Ważne też jak się ją interpretuje - z jednej strony jest utylitaryzm buddyzmu (hist. 1) z drugiej formalizm (hist. 2). Ale tak jak z alfabetem Słowian - warto by znać przyśpiewkę, bo łatwiej odczytuje się wtedy pisma (załóżmy), tak samo czasem forma powinna być na równi z użytecznością.

Jeszcze tylko jedno - ciekaw jestem ilu jest Theravadinów w Polsce i w Warszawie. Pytam, bo niedawno był Vesak, coby nie mówić największe świeto buddystów. Wiele osób zapewne nic szczególnego nie robiło w tym dniu, może ci nieco bardziej przywiązani do formy przemyli wodą figurkę Buddhy. Natomiast jest to i tak mało jeśli o tradycję chodzi - bo to święto po prawdzie ma służyć zbieraniu razem zwolenników, tworzeniu czegoś razem. Nie byłem zdziwiony, choć miałem cichą nadzieję, że spotkam jakichś Polaków (nie tylko zwolenników Theravady) w światyni Wietnamskiej pod Warszawą (W Łazach). Ale byłem tam tylko ze znajomym (zresztą zwolennikiem Zen) a resztę stanowili Wietnamczycy. Oczywiście można się usprawiedliwiać, można też argumentować tym, że Wietnamczycy eksportują Vesakiem (świątynia to niejako ambasada) swoją kulturę, a nie buddyzm i zgodzę się z tym po części - jednak wszystko ma swoje zastosowanie. Polewając wodą statuetkę Buddhy ma swoje znaczenie, robiąc to z innymi także ma pewne znaczenie.

Zatem ja wybieram postawę, która byłaby po środku, między historyjką 1 a 2. Pytanie tylko czy się da...?

metta&peace
H-D
lwo
Senior User
Posty: 3168
Rejestracja: pn paź 01, 2007 14:58
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Soen
Lokalizacja: Warszawa

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: lwo »

Har-Dao pisze:
Dorota pisze: tym bardziej szkoda, że w Polsce wiele ludowych wierzen zostalo zmieszanych z chrzescijanstwem i czasem trudno je pozbawic otoczki tej wiary, no ale dla chcącego ... ;)
Czołem

Też żałuję. Ale to jest właśnie pytanie. CZy można odtworzyć/praktykować pewną tradycję z książki?
Na przykład w oparciu o księgę Welesa wątpliwej autentyczności :)
http://www.youtube.com/watch?v=_HUIWb774uk
Awatar użytkownika
Dorota
Posty: 427
Rejestracja: czw wrz 11, 2008 10:52
Płeć: kobieta
Tradycja: Seon (Szkoła Zen Kwan Um)
Lokalizacja: Łódź

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Dorota »

no wiesz, odtwarzanie zupelnie zapomnianych zwyczajow istotnie jest hmmm "sztuczne" i rzeczywiscie pasuje neopoganom, ale niekoniecznie komukolwiek innemu. natomiast jest duzo zwyczajow wciaz kultywowanych, pochodzacych od czasow prasołowian i zwiazanych najczesciej ze swietami - palemki, ktore maja byc w domu caly rok i przyniesc szczescie, sianko pod obrusem, wracająca do łask kupalna noc, chodzenie na groby we wszystkich świetych. nie ma tego moze wiele, ale jest, a jakies nowe elementy mozna odgrzebać, jesli ktos ma zamilowanie ku temu. warto o tym pamietac. tak samo jak o tym, ze np mamy własne nazwy duchow, upiorow itd. Wg mnie warto tradycje z innych kultur "spolszczać", tak żeby je przystosować do naszej rzeczywistości, dzięki temu będą bardziej realne, lepiej zrozumiałe. Wtedy Buddyzm nie bedzie tylko medytacja i spiewami, ale tez zachwyceniem się wyjatkowo pięknym drzewem, które byc moze ma nawet wlasnego ducha, bedzie galazkami wierzby, które można zmoczyc w potoku i postawic przed figurka Buddy, albo obrazkiem Kwan Seum Bosal, aby przynosiły szczęscie przez caly rok. Być moze zaczniemy bardziej oddawać czesc przodkom, poczujemy z nimi więź, postawimy ich zdjęcia, przypomnimy sobie dziecinstwo. Wtedy chyba najbardziej zblizymy sie do połączenia drogi 1 i 2 z podanych wyzej tekstów. I wcale nie potrzeba do tego smiesznych przebieranek w "slowianskie" ubrania i biegania nago po lesie ;)
Lacho calad! Drego morn!
Igo
Posty: 962
Rejestracja: czw kwie 26, 2007 17:37
Tradycja: Bon i buddyzm tybetański

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Igo »

Skoro Wam sie spodobala historyja o 2 kobietach zamieszcze jeszcze: o damie i 2 mnichach :)

s. 31-33 Tu mamy amerykanska nauczycielke dharmy
An American Dharma Teacher
Rachel is a Jewish American woman from an urban, upper-middle-class family. She was raised attending an Orthodox synagogue in which her parents were active. She studied anthropology as a college student and lived in India on a study abroad program, where she fi rst became interested in Asian religions and was introduced to meditation at an ashram catering to westerners. She continued
reading books on Buddhism and Hinduism when she returned home and began a regular meditation routine. After some more traveling in the United
States and abroad, she settled in a major metropolitan area, got a master’s degree in counseling psychology, and took a job as a counselor. Meanwhile, she began meditating more frequently, twice daily for about thirty minutes. She began attending weekly zazen meditation at a local Zen center run by a Japanese priest. Throughout the years she became more deeply involved in the center, sitting on the administrative board and spending her vacation time in rigorous sesshins with up to ten hours per day of sitting and walking
meditation. She eventually received lay ordination ( jukai) in a ceremony that marked offi cial entrance into the Buddhist community and obligated her
to follow sixteen precepts. At the suggestion of her roshi (Zen master), she spent a year at a Zen monastery in Japan that was accustomed to working with dedicated western students and would accept a woman for training. After years of dedicated lay practice, she received dharma transmission from her roshi in the United States, giving her sanction for teaching. After years as a junior teacher at the center, she was invited to become the head ro¯shi at another Zen center. Although it attracts a handful of African and Latino Americans and a couple
of second- and third-generation Asian Americans, her center is mostly middleand upper-class European American professionals. Rachel has learned the intricate ritual grammar of the Japanese monastery as a part of her training and incorporates it into her practice. She sees these rituals as tools for mindfulness and ways of bringing meditative awareness to everyday activities. Bowing to the Buddha-image is bowing to the Buddhanature
in oneself, not to an external being from which one expects help. Ritual setting aside of food for hungry ghosts is not done with the expectation that
such beings—if they exist—will actually benefi t from the nourishment, but as occasions to develop mindful compassion toward the hungry and the poor.
She does not expect her practice of Buddhism to make her more prosperous or ward off undesirable events and considers such motives for practice primitive and superstitious. Rather, she sees practice as working with her ability to respond with wisdom and compassion to misfortune when it does happen. She also feels free to reject or reinterpret many traditional aspects of Buddhist doctrine,
such as those involving a plethora of super- and subhuman beings and prescientific cosmology, which she interprets largely in psychological terms.
She considers the fundamental teachings of Buddhism to be in agreement with, and in many ways to surpass, the insights of modern psychology, ecology, and philosophy. She interprets the doctrine of dependent origination ( pratıtyasamutpada), for example, as cognate with a modern ecological understanding of the world. Unlike either Sara or Yanisa, she struggles with the diffi cult philosophical
teachings of Buddhism, reading Dogen, Nagarjuna, and other classical authors in addition to modern ones. A dynamic speaker with a warm personality, Rachel has become known for making abstruse Zen teachings accessible to Americans and softening the
sometimes harsh elements of Zen that she sees as deeply rooted in Japanese culture and unhelpful in an American context. She understands that Buddhism in Asia is often far from egalitarian and supports reform of the hierarchical and patriarchal aspects of Buddhist institutions. The Zen center that she runs functions democratically, electing not only board members but also the head roshi.
She travels regularly to give lectures, retreats, and workshops at other Zen centers, churches, retreat centers, and colleges. She is also publicly supportive of progressive political movements, speaking out on the environment, peace, justice,
human rights, and gay and lesbian issues in her dharma talks.
Nastepnie jest tradycyjny mnich z Azji s. 33-34
A Traditional Monk
Lobsang is a Tibetan in his forties living in India among a large refugee community. He arrived in India as a child, went to public school, and became a monk in his late teens. He was ordained in the Gelukpa school, which emphasizes scholarship and study. As a monk in one of the larger training monasteries in exile, Lobsang’s primary activities are participating in rituals and pursuing the rich intellectual life that characterizes Gelukpa institutions. Each day at the monastery is divided into a cycle of rituals, including propitiatory rites for the guardians of the monastery, prayers to various deities, and recitations of sutras. The monks also perform seasonal rituals, which are often large, costly, and time consuming, celebrating particular deities with dancing, construction of mandalas,
and tantric practices that symbolically identify the practitioners with the deities. In addition, Lobsang and many of his fellow monks perform rituals for
the laity for various practical purposes such as repelling evil spirits, curing illness, and bringing about good luck. These rituals have a practical purpose for Lobsang as well: since monks must generally support themselves, performing rituals for compensation is the way they are able to obtain their basic necessities. He lives at a fairly rudimentary level in terms of material comforts, but some of his fellow monks who come from wealthier families, spend more of their time performing paid rituals, or have western supporters live much better than he. The most important rituals Lobsang performs are tantric in character; that is, they involve evoking and identifying with a particular deity. To become qualified to perform such rituals, he was initiated in empowerment ceremonies that
allow him to practice with particular deities, visualizing them and mastering the mantras and mudras (hand gestures) associated with them. While these can be performed with soteriological goals, they have also been domesticated for more instrumental ends. Lobsang has been empowered to perform the tantric rituals of a number of deities, each with different characteristics and employed
for different purposes—peaceful ones for peaceful purposes and wrathful ones for more aggressive purposes like driving away evil spirits. Like Yanisa, Lobsang has no doubt that various kinds of invisible entities populate the world and must be propitiated and employed for help in worldly matters. Such beings include ghosts, local spirits, dharma protectors, and, on a more elevated level, tantric deities, as well as the Buddhas and bodhisattvas of the traditional Mahayana pantheon. Lobsang’s education as a monk began after he had completed secondary school in a public, secular institution—albeit with mainly monks as teachers. The first three years were dedicated to memorizing and reciting texts, a task that occupied many of his waking hours. For the next three years, he developed his rhetorical skills and honed his hermeneutical acumen through long hours of
vigorous debate with other monks. He then spent another twelve years in intensive study of sutras and commentarial texts. After nearly twenty years of training, he attained his geshe (dge bshes) degree—the highest degree possible in the
Gelukpa school—and now spends a great deal of time teaching other monks. His duties also include time-consuming administrative tasks, an inevitable part of the complex bureaucracy of the monastery. He maintains close contact with his family and some friends outside the monastery and socializes with them when he can. Like most of his fellow monks at the monastery, he does not engage in formal meditation, though the memorization, recitation, and tantric rituals he performs
contain quasi-meditative elements that train the attention. He knows a small number of monks who have pursued serious meditation training, spending
years in hermitages and secluded caves, but the vast majority of his associates have chosen study over meditation. He plans some day to pursue a course of meditation at a special monastery and possibly even spend time in a solitary hermitage later in life. Although he believes in the possibility of awakening and anticipates that some day he will attain it, he has no expectation of such an attainment in his current lifetime, despite references to this possibility in the tantric scriptures he has memorized. He recognizes that such a goal would involve the intensive practice of solitary meditation over a period of many years—perhaps even many lifetimes. He does, however, view his monastic vocation as a meritorious
life that will help him, as well as those he serves, attain a favorable rebirth and decrease the number of rebirths he will have to undergo before attaining
full awakening.
Na koncu spotykamy azjatyckiego mnicha-moderniste, s. 34-36
An Asian Modernizer
Ananda is another Asian monk, but of a different sort from Lobsang. He was educated not only in his own Buddhist tradition but has also attended a European university. He is well read in western literature, speaks English fluently, and is the author of books in English as well as his own language. His
books have brought him recognition in the Buddhist populations of a number of countries in Asia and Europe, and he has traveled widely, having been invited to many places to give talks and conduct retreats. He has talked with Jews, Christians, scientists, and political figures, reads international newspapers, and is conversant with current events.
Because of his experience with western education, society, and cultural forms, his understanding of Buddhism is infused with other worldviews. Lobsang
’s education has taken place exclusively within one tradition; Ananda attempts to synthesize not only different schools of Buddhism but also Buddhist
and western thought. He advocates modern conceptions of democracy, freedom, justice, egalitarianism, and human rights. He sees Buddhism as capable of making its own unique contributions to these ideas and believes that it affi
rms basic scientific principles, such as experimental verifi cation and rigorous reasoning, and is compatible with evolution and scientifi c notions of causality in a way monotheistic traditions are not. In his writings and talks, he presents Buddhism as a system of sophisticated philosophical, psychological, and ethical ideas, along with practices for cultivating higher states of awareness and universal compassion. He also presents Buddhism as a force for peace, justice, and democracy and is involved with Buddhist-sponsored social programs in his country, as well as international Buddhist peace and justice movements. While Ananda retains many traditional values, he is always attempting to adapt and modify them to the modern world. He values the complex systems of traditional Buddhist ritual, seeing them as ways of maintaining community
and reaffi rming commitments, but he advocates simplifying liturgy and making it more accessible to common people. He favors reforms that provide more opportunities for women’s religious vocation, and he supports greater lay involvement with the sangha, promoting new types of lay ordination that mark a commitment to more advanced levels of Buddhist practice but do not require full monastic life. He advocates meditation for all, understanding meditation techniques as a Buddhist contribution to the welfare of all humankind, even if they are practiced only at a rudimentary level. He is uncomfortable with people seeking prosperity and profi t through the dharma and disapproves of spirit mediumship, magic, and appealing to unseen beings for personal or family gain. While he does not deny the existence of unseen beings, he seldom speaks publicly about them and never tires of trying to disentangle popular spirit worship from the dharma. Monks, in his view, should be exclusively concerned with the people’s spiritual well-being and not let themselves be turned into vehicles for
fulfilling people’s mundane needs and desires. An advocate for reform of what he believes are outmoded and moribund aspects of Buddhist tradition, he attempts to sort out the core practices and principles taught by the Buddha from later cultural accretions. Although his impulse toward modernization, innovation, and reform are to
a great extent inspired by modernist ideologies of the West, he does not embrace western modernity in toto. He openly admires the achievements of the West but is quite aware of its dark history of colonialism and imperialism in Asia and is
critical of its military aggression as well as its materialism. He sees the great disparity between the rich and the poor as a fundamental evil and is critical of contemporary consumerism and the harsh realities of the free market economy. While these critiques are themselves quite similar to western critiques of the same phenomena, he interlaces them with Buddhist concepts, symbols, and
stories, giving them a uniquely Buddhist fl avor.
Pewnie byloby lepiej, gdyby w tych przykladach amerykanska nauczycielka dharmy i tradycyjny mnich z Azji reprezentowali te sama tradycje, a nie rozne (ona - zen a on wadzrajane), zeby uchwycic roznice kulturowe a nie roznice zen vs wadzrajana.
Awatar użytkownika
Har-Dao
Global Moderator
Posty: 3162
Rejestracja: pn paź 04, 2004 20:06
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Dhamma-Vinaya
Lokalizacja: Polska
Kontakt:

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Har-Dao »

Czołem Igo

Nie ma znaczenia, że różne tradycje, dobra perspektywa. Dzięki za podzielenie się cytatami. Przyznam, że mnie personalnie jakoś poruszyły... a dokładniej poruszyło mnie to jak zareagowałem na te krótkie biografie - mianowicie jakimś lekkim zniesmaczeniem. Każdy stara się jakoś użyć buddyzmu, jakoś go wpleść w narrację, czy może wykorzystać... Przyznam, że mi się nie wykrystalizował jeszcze pogląd, natomiast na pewno wiem, że takie wplecenie w społeczeństwo jest czymś co mnie jakoś drażni. Choć sam kilka postów wyżej postulowałem jakąś drogę pomiędzy, to nie jestem pewny. Pamiętam (i mam zamiar poczytać jeszcze raz o tym) że byli bardzo wcześni mnisi w Chinach którzy woleli nie gadać o buddyzmie a raczej żyć, którzy patrzyli na te debaty i wysublimowane filozofie jak na coś co było tylko opisem a nie samą prawdą... Ot dylemat, mniej gadania i myślenia o tym, mniej główkowania czym się jest, albo jaki wpływ ma to na społeczeństwo, a więcej bycia w zgodzie z nauczaniem, więcej prawdziwego (i milczącego) odpuszczania i wygaszania jako takiego... Cóż, znów produkcja kolejnej nitki słów...

metta&peace
H-D
Awatar użytkownika
kunzang
Admin
Posty: 12729
Rejestracja: pt lis 14, 2003 18:21
Płeć: mężczyzna
Tradycja: yungdrung bon
Lokalizacja: zantyr

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: kunzang »

Witam
Har-Dao pisze:(...) Pamiętam (i mam zamiar poczytać jeszcze raz o tym) że byli bardzo wcześni mnisi w Chinach którzy woleli nie gadać o buddyzmie a raczej żyć, którzy patrzyli na te debaty i wysublimowane filozofie jak na coś co było tylko opisem a nie samą prawdą... Ot dylemat, mniej gadania i myślenia o tym, mniej główkowania czym się jest, albo jaki wpływ ma to na społeczeństwo, a więcej bycia w zgodzie z nauczaniem, więcej prawdziwego (i milczącego) odpuszczania i wygaszania jako takiego... Cóż, znów produkcja kolejnej nitki słów...
Jak dla mnie, to nie dylemat... to nachodząca przestrzeń. Teoretycznie miałem w to wejść w tym roku /tzw rok praktyk - trwa u mnie od lipca do lipca/, spróbować tego, popatrzeć jak to ze mną w związku z tym jest - no i okazało się, że to ubaw na maksa. Na ten moment wiem tyle, że to konieczność o ile rzeczywiście chcę ugruntować i rozwinąć swój stan... po prostu konieczność. Zapomnieć, najzwyczajniej w świecie zapomnieć buddyzm mi trzeba.

Pozdrawiam
:14:
.
dane :580:
Lamvadis
Posty: 432
Rejestracja: wt sie 04, 2009 09:04
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Wspólnota Dzogczen
Lokalizacja: Toruń

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Lamvadis »

kunzang pisze:Zapomnieć, najzwyczajniej w świecie zapomnieć buddyzm mi trzeba.
Kunzang, fajnie to brzmi, tylko jak to zrobić? Często czuję, że przez właśnie takie gadanie, spekulacje, książki, forum itd. zatraciłem jakąś świeżość praktyki.
kunzang pisze:okazało się, że to ubaw na maksa
A co dokładniej? Bardzo interesuje mnie ta kwestia, czy mógłbyś ją rozwinąć?
Awatar użytkownika
Asti
Posty: 795
Rejestracja: śr sie 25, 2010 09:20
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Hahayana
Lokalizacja: Łódź

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Asti »

Nie ma znaczenia, że różne tradycje, dobra perspektywa. Dzięki za podzielenie się cytatami. Przyznam, że mnie personalnie jakoś poruszyły... a dokładniej poruszyło mnie to jak zareagowałem na te krótkie biografie - mianowicie jakimś lekkim zniesmaczeniem. Każdy stara się jakoś użyć buddyzmu, jakoś go wpleść w narrację, czy może wykorzystać... Przyznam, że mi się nie wykrystalizował jeszcze pogląd, natomiast na pewno wiem, że takie wplecenie w społeczeństwo jest czymś co mnie jakoś drażni. Choć sam kilka postów wyżej postulowałem jakąś drogę pomiędzy, to nie jestem pewny. Pamiętam (i mam zamiar poczytać jeszcze raz o tym) że byli bardzo wcześni mnisi w Chinach którzy woleli nie gadać o buddyzmie a raczej żyć, którzy patrzyli na te debaty i wysublimowane filozofie jak na coś co było tylko opisem a nie samą prawdą... Ot dylemat, mniej gadania i myślenia o tym, mniej główkowania czym się jest, albo jaki wpływ ma to na społeczeństwo, a więcej bycia w zgodzie z nauczaniem, więcej prawdziwego (i milczącego) odpuszczania i wygaszania jako takiego... Cóż, znów produkcja kolejnej nitki słów...
Myślę, że to dobrze, że ktoś wykorzystuje buddyzm, że jakoś go używa w swoim w życiu i w efekcie staje się szczęśliwszą, czy bardziej współczującą osobą. Że coś mu to "daje". To jedna z jego funkcji.

Niemniej dla poważnego praktykującego cele są nieco inne i wtedy takie podejście jak przedstawiacie obaj - ty i kunzang, jest moim zdaniem podstawą. Bardzo to Zenowskie zresztą, aż serce rośnie. :padam: Był taki fajny cytat na temat pragnienia i ust pełnych wody... Dobrze komentował tą sprawę.

Zresztą, zasada mniej gadania, więcej robienia sprawdza się w wielu dziedzinach.

Ps. Mimo wszystko, uważam, że po to są słowa, by ich używać, łatwo jest tylko zostać zrobionym w konia i wykiwanym przez swoje projekcje i półeczki poukładane w głowie. Trzeba wiedzieć jak dobrze użyć słowa, koncepcji, ale to nie takie łatwe, kiedy umysł jest nimi już przeładowany... Męczy się i zwyczajnie... Szuka wody.
Natychmiast porzuć chwytający umysł,
a wszystko stanie się po prostu sobą.
W istocie nic nie ginie ani nie trwa. - Hsin Hsin Ming
Igo
Posty: 962
Rejestracja: czw kwie 26, 2007 17:37
Tradycja: Bon i buddyzm tybetański

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Igo »

Har-Dao pisze:Dzięki za podzielenie się cytatami. Przyznam, że mnie personalnie jakoś poruszyły... a dokładniej poruszyło mnie to jak zareagowałem na te krótkie biografie - mianowicie jakimś lekkim zniesmaczeniem.
Mnie rowniez poruszyly. Dlatego je zamiescilem. Cala ksiazka zreszta jest poruszajaca.
Har-Dao pisze:Jeszcze tylko jedno - ciekaw jestem ilu jest Theravadinów w Polsce i w Warszawie. Pytam, bo niedawno był Vesak, coby nie mówić największe świeto buddystów. Wiele osób zapewne nic szczególnego nie robiło w tym dniu, może ci nieco bardziej przywiązani do formy przemyli wodą figurkę Buddhy. Natomiast jest to i tak mało jeśli o tradycję chodzi - bo to święto po prawdzie ma służyć zbieraniu razem zwolenników, tworzeniu czegoś razem. Nie byłem zdziwiony, choć miałem cichą nadzieję, że spotkam jakichś Polaków (nie tylko zwolenników Theravady) w światyni Wietnamskiej pod Warszawą (W Łazach). Ale byłem tam tylko ze znajomym (zresztą zwolennikiem Zen) a resztę stanowili Wietnamczycy. Oczywiście można się usprawiedliwiać, można też argumentować tym, że Wietnamczycy eksportują Vesakiem (świątynia to niejako ambasada) swoją kulturę, a nie buddyzm i zgodzę się z tym po części - jednak wszystko ma swoje zastosowanie. Polewając wodą statuetkę Buddhy ma swoje znaczenie, robiąc to z innymi także ma pewne znaczenie.
Na pewno malo jest Theravadinow w Polsce. Moze np. sa to pracownicy ambasady Tajlandii ?

Podejrzewam, ze polscy buddysci juz predzej obchodza raczej Boze Narodzenie czy Wielkanoc (np wraz ze swymi katolickimi rodzinami) niz Vesak !
Pewnie wielu buddystow w Polsce nawet nie wie, ze takie swieto istnieje. Sam dowiedzialem sie o nim nie tak dawno temu. Nigdy tez go nie obchodzilem. Nawet nie podalbym (bez zajrzenia do wikipedii) konkretnej daty tego swieta. Chyba rowniez na stronach wielu polskich sang nie bylo zadnej informacji o tym swiecie.

Byc moze wynika to z podejscia, ktore ilustruje ponizszy cytat:
http://www.diamentowadroga.pl/dd24/ktos ... e_istnieje
Często gdy ludzie chcąc się dowiedzieć czegoś o istocie nauk Buddy, pytają: "Co jecie, czego nie jecie, jak się ubieracie, jak się nie ubieracie, kiedy macie święta, itd.?" Kiedy usłyszą w odpowiedzi, że jako buddyści mamy święto przez 365 dni każdego roku, bo świat jest zawsze doskonały, z niedowierzaniem potrząsają głową.
Przypuszczam tez, ze wielu polskich buddystow nie bylo nigdy w azjatyckiej swiatyni buddyjskiej. Sam bylem tylko kilka razy wlasnie w tej wietnamskiej w Warszawie (ale nie z okazji swiat lecz np kursu medytacyjnego z zachodnim nauczycielem).
Igo
Posty: 962
Rejestracja: czw kwie 26, 2007 17:37
Tradycja: Bon i buddyzm tybetański

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Igo »

Jeszcze o buddyjskim modernizmie. Tutaj mozna znalezc dobre podsumowanie glownych watkow z ksiazki The Making of Buddhist Modernism.
Traditional Buddhism is very unlike Western Buddhism

Most Western Buddhists don’t realize how different even the most traditional and “authentic” forms found in the West are from traditional Asian Buddhism. Once this is understood, questions arise: where did modern Buddhism come from? Why? What is it good for? Is it legitimate? What are the implications of its differences from tradition?

The Making of Buddhist Modernism starts with a series of four portraits of typical Buddhists in Asia and in the West. It explains their understanding of Buddhist theory and practice. These portraits are devastatingly accurate; and very funny, because of the total disconnect between the traditional Asian and Western Buddhists. If you have not spent time in Asia, with traditional Buddhists, this chapter may come as a shock; and is certainly worth reading even if you skip the rest of the book.

Briefly: Westerners take for granted that meditation is a main Buddhist practice, and that reading and understanding Buddhist texts is another. Traditionally, in Asia, almost no one ever meditated, and almost no one ever read religious texts with the intention of figuring out what they meant. This was true even in monasteries, never mind lay communities. In traditional Asia, virtually all Buddhist practice is aimed either at accumulating merit in order to have a better next life; or at influencing assorted gods and demons, whose actions have practical consequences for one’s health and wealth.
W skrocie: Dla ludzi Zachodu, nieznajacych codziennosci buddyzmu w Azji, lektura moze byc szokiem. Zwlaszcza konstatacja, ze wiekszosc azjatyckich buddystow nie medytuje.

Zob. tez tutaj.
Awatar użytkownika
Har-Dao
Global Moderator
Posty: 3162
Rejestracja: pn paź 04, 2004 20:06
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Dhamma-Vinaya
Lokalizacja: Polska
Kontakt:

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Har-Dao »

Czołem

Tak na marginesie - nie jest prawdą że cała Azja jest taka - tzn nie-medytująca, zrytualizowana i wyznająca bez zrozumienia. Na pewno jednak jest to większość.

Co do Polski - mamy dużą społeczność Wietnamczyków, niektórzy mówią że jest ich 30 tysięcy, spora część mieszka w okolicach Wawy. Tylko znów - Wietnam to nie do końca Theravada (tzn jest tam Theravada, jest też tradycja żebracza, połączenie Th. i Mahayany i jest też Mahayana, etc). Tu nawet nie ma znaczenia o tradycję, może w następnym roku wybrałbym się do Grabnika czy innych ośrodków, gdzie mam nadzieję mógłbym wejść bez przeszkód i wśród buddystów, razem z nimi oddać cześć Buddzie.
kunzang pisze: najzwyczajniej w świecie zapomnieć buddyzm mi trzeba.
Hmmm, to całkiem ciekawy pomysł, zresztą zbieg okoliczności, bo ostatnio myślałem o tym. Wyszło, że jestem bardzo przywiązany do tego co wydaje mi sie że wiem, oraz do pamięci o tym wszystkim co widziałem tu i ówdzie, w krajach buddyjskich. Może faktycznie mała amnezja by odświeżyła sytuację.

metta&peace
H-D
Awatar użytkownika
kunzang
Admin
Posty: 12729
Rejestracja: pt lis 14, 2003 18:21
Płeć: mężczyzna
Tradycja: yungdrung bon
Lokalizacja: zantyr

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: kunzang »

Witam
Lamvadis pisze:
kunzang pisze:Zapomnieć, najzwyczajniej w świecie zapomnieć buddyzm mi trzeba.
Kunzang, fajnie to brzmi, tylko jak to zrobić? Często czuję, że przez właśnie takie gadanie, spekulacje, książki, forum itd. zatraciłem jakąś świeżość praktyki.
No, to wiesz jak to zrobić :oczami: To z jednej strony, a z drugiej, to nie sądzę by to, co miałbym w tej kwestii do powiedzenia mogło się Tobie przydać - z natury jestem samotnikiem /co ma tu znaczenie/, szmat przestrzeni na ścieżce, potrafię coś bez problemu ''odciąć'' /zostawić nie wlokąc trupa tego/ itd... raczej inne realia życiowe niż Twe /tak sądzę/. Nie zrozum mnie źle proszę, nie stawiam tu siebie w pozycji ''starego praktykującego'', tylko np jestem już wręcz ''chory'' na dłuższe odosobnienie.
Lamvadis pisze:
kunzang pisze:okazało się, że to ubaw na maksa
A co dokładniej? Bardzo interesuje mnie ta kwestia, czy mógłbyś ją rozwinąć?
Heh... no wszystko, co zaczęło się wydarzać /w związku ze ścieżką/ w mym życiu, było skierowane dokładnie w drugą stronę i wiązało się wręcz z większym zaangażowaniem niż dotychczas w to, co zostawiałem /i co jednak zostawiłem, ''odciąłem''/ - prawo murphy'ego, po prostu :171:

Pozdrawiam
:14:
.
dane :580:
Awatar użytkownika
kunzang
Admin
Posty: 12729
Rejestracja: pt lis 14, 2003 18:21
Płeć: mężczyzna
Tradycja: yungdrung bon
Lokalizacja: zantyr

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: kunzang »

Witam
Har-Dao pisze:Hmmm, to całkiem ciekawy pomysł, zresztą zbieg okoliczności, bo ostatnio myślałem o tym. (...)
Czyżby nasze umysły stały się jednym?... :oczami:

Pozdrawiam
:14:
.
dane :580:
Awatar użytkownika
Har-Dao
Global Moderator
Posty: 3162
Rejestracja: pn paź 04, 2004 20:06
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Dhamma-Vinaya
Lokalizacja: Polska
Kontakt:

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Har-Dao »

kunzang pisze:Witam
Har-Dao pisze:Hmmm, to całkiem ciekawy pomysł, zresztą zbieg okoliczności, bo ostatnio myślałem o tym. (...)
Czyżby nasze umysły stały się jednym?... :oczami:
... mechanika kwantowa :scientist: :89:

metta&peace
H-D
Tomek
użytkownik zbanowany
Posty: 1010
Rejestracja: ndz sty 14, 2007 05:07
Płeć: mężczyzna
Tradycja: brak

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Tomek »

Har-Dao pisze: Pamiętam (i mam zamiar poczytać jeszcze raz o tym) że byli bardzo wcześni mnisi w Chinach którzy woleli nie gadać o buddyzmie a raczej żyć, którzy patrzyli na te debaty i wysublimowane filozofie jak na coś co było tylko opisem a nie samą prawdą... Ot dylemat, mniej gadania i myślenia o tym, mniej główkowania czym się jest, albo jaki wpływ ma to na społeczeństwo, a więcej bycia w zgodzie z nauczaniem, więcej prawdziwego (i milczącego) odpuszczania i wygaszania jako takiego... Cóż, znów produkcja kolejnej nitki słów...

Problem w tym tylko, że samo istnienie tych mnichów może być zwyczajnie częścią wysublimowanej narracji stworzonej przez frakcje chcące odciąć się od innych frakcji – gloryfikowanie ciszy może być kolejną pułapka dualizmu … Nawet Vimalakirti mógł się wtedy zapędzić w kozi róg.


Pozdrawiam +
lwo
Senior User
Posty: 3168
Rejestracja: pn paź 01, 2007 14:58
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Soen
Lokalizacja: Warszawa

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: lwo »

Har-Dao pisze: Co do Polski - mamy dużą społeczność Wietnamczyków, niektórzy mówią że jest ich 30 tysięcy, spora część mieszka w okolicach Wawy. Tylko znów - Wietnam to nie do końca Theravada (tzn jest tam Theravada, jest też tradycja żebracza, połączenie Th. i Mahayany i jest też Mahayana, etc). Tu nawet nie ma znaczenia o tradycję, może w następnym roku wybrałbym się do Grabnika czy innych ośrodków, gdzie mam nadzieję mógłbym wejść bez przeszkód i wśród buddystów, razem z nimi oddać cześć Buddzie.
Z tymi Wietnamczykami uczestniczyłem kilka lat temu we wspólnym Vesaku. Byli ludzie z różnych Sangh i wszyscy razem, bez przeszkód (takie odniosłem wrażenie) oddawali cześć Buddzie. :)
kunzang pisze:
było skierowane dokładnie w drugą stronę i wiązało się wręcz z większym zaangażowaniem niż dotychczas w to, co zostawiałem /i co jednak zostawiłem, ''odciąłem''/ - prawo murphy'ego, po prostu
Prawo karmy po prostu? :)
Taki cytat mi się przypomniał :) : ,,dobrzy rolnicy nie wyrzucają swojego nawozu tylko go używają".
Awatar użytkownika
kunzang
Admin
Posty: 12729
Rejestracja: pt lis 14, 2003 18:21
Płeć: mężczyzna
Tradycja: yungdrung bon
Lokalizacja: zantyr

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: kunzang »

Witam
leszek wojas pisze:Prawo karmy po prostu? :)
Tak... prawa murphy'ego w ramach prawa karmy :P
leszek wojas pisze:Taki cytat mi się przypomniał :) : ,,dobrzy rolnicy nie wyrzucają swojego nawozu tylko go używają".
Cóż... widocznie jestem złym rolnikiem i dziwnym nie jest, bom plastyk, a nie rolnik :oczami:

Pozdrawiam
:14:
.
dane :580:
Awatar użytkownika
kunzang
Admin
Posty: 12729
Rejestracja: pt lis 14, 2003 18:21
Płeć: mężczyzna
Tradycja: yungdrung bon
Lokalizacja: zantyr

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: kunzang »

Witam
Tomek pisze:Problem w tym tylko, (...)
He... he... problem w tym tylko, że gdzie nie spojrzeć, to zawsze można znaleźć sobie jakiś problem :P ;)

Pozdrawiam
:14:
.
dane :580:
Igo
Posty: 962
Rejestracja: czw kwie 26, 2007 17:37
Tradycja: Bon i buddyzm tybetański

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Igo »

Widze, ze ksiazka “The Making of Buddhist Modernism” cieszy sie popularnoscia wsrod internautow. Oto refleksje kolejnego z nich:

http://triangulations.wordpress.com/201 ... pologists/
In chapter 2, “The Spectrum of Tradition and Modernism”, McMahan creates five fictional (yet typically realistic) portraits of very different types of Buddhist believers:

A Western Buddhist Sympathizer
A Thai Laywoman
An American Dharma Teacher
A Traditional Monk
An Asian Modernizer

The “Traditional Monk”, in his portrait, is from the same Tibetan Buddhist sect as the Dalai Lama called “Gelugpa”. McMahan tells us how meditation is only a small part of the 20 years of training to obtain the sect’s Buddhist Ph.D. (“geshe”). Instead of meditation, the monks train largely in philosophy, doctrinal debate and rituals. Of that training he states [red emphasis is mine]:

“Although Tibetan Buddhism is modernizing in many ways, the curricula at its monastic training centers are still essentially traditional–that is, their purpose is to investigate, interpret, and reaffirm normative truths, in contrast to the liberal education model in the West, which is pluralistic and ideally encourages inquiry not directed to the predetermined conclusions of a specific tradition. …..
His is not a pluralistic education that presents a wide variety of views and then encourages students to reason their way to their own conclusions. Alternate view are presented mainly to be critiqued and dismissed. Thus all the ideas and practices in his monastic training serve to construct a universe that appears unique, realistic, plausible, and coherent.” (pgs 39-40)


This is probably far from the idealized view held by Western Buddhists about their Tibetan monks teachers. Western devotees can’t imagine the mysterious monks of the Orient being trained with the same blind, narrow training of Christian apologists. Yet many Western Buddhist are drawn to the wonderful, categorical certainty preached in “Dharma talks” by these monk apologists (and their disciples) in a similar way many Christians are drawn to their apologists. Certainty can be very comforting.

The apologetic training typified in McMahan’s paragraph above is pervasive not only in religion, but in sciences and nationalistic histories and much more. Heck, I wonder if even some Atheists train themselves the same way.
W skrocie: Pojawia sie tutaj kontrowersyjna teza, ze tradycyjny trening klasztorny w gelugpie, przygotowanie intelektualne chrzescijanskich apologetow a byc moze i wojujacych ateistow, nosza znamiona podobienstwa.

Interesujace sa rowniez zabawne komentarze, pod powyzszym wpisem. Zacytuje jeden z nich:
When I stayed for a couple of weeks in a Buddhist Temple on Kyushu, the priest thought it was amusing that I had a meditation practice. When I asked to meditate in his temple he was nice enough to provide me a cushion and his company for a five minute sit.

Meditation was clearly not part of his daily practice. But then, self-flagellation is not a part of mainstream American Christianity practice.
W skrocie: Pewien kaplan w swiatyni na Kiusiu byl rozbawiony faktem, ze autor tego komentarza chcial medytowac. Autor komentarza dodal, ze najwidoczniej medytacja nie byla czescia codziennych praktyk kaplana, tak jak auto-flagelacja nie jest tez codzienna praktyka mainstreamu chrzescijanstwa w Ameryce.
Awatar użytkownika
iwanxxx
Admin
Posty: 5373
Rejestracja: pn lis 17, 2003 13:41
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Buddhadharma
Lokalizacja: Toruń

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: iwanxxx »

Poczytam sobie tą książkę, dzięki za "heads up" :namaste:
(jakby kto pytał jest dostępna na niesławnej stronie z buddyjskimi torrentami)
Tomek
użytkownik zbanowany
Posty: 1010
Rejestracja: ndz sty 14, 2007 05:07
Płeć: mężczyzna
Tradycja: brak

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Tomek »

Igo pisze:W skrocie: Dla ludzi Zachodu, nieznajacych codziennosci buddyzmu w Azji, lektura moze byc szokiem. Zwlaszcza konstatacja, ze wiekszosc azjatyckich buddystow nie medytuje.
Dla ludzi Zachodu lektura książki McMahana może być szokiem przede wszystkim dlatego, ponieważ podważone może zostać w nich stereotypowe przekonanie o rzekomych "źródłach", tego co popularnie nazywa się 'medytacją' i o jej prominentnej pozycji, którą zajmuje we współczesnym, zglobalizowanym protestanckim buddyzmie. Mogą się dowiedzieć, że "medytacja" buddyjska zaadaptowała się na Zachodzie w wyniku długotrwałego procesu 'translacji', który możliwy był tylko i wyłącznie dzięki wykorzystaniu zachodniego leksykonu pojęć, które wywodzą się ze źródeł zarazem odległych, jak i fundamentalnych dla zachodniej cywilizacji. Począwszy od św. Augustyna, poprzez Lutra, Kartezjusza, Rousseau, Kanta, Romantyków, purytan ... Williama Jamesa i kogo tam jeszcze. Bez uwzględnienia tych postaci nie sposób zrozumieć popularności jaką w dzisiejszych czasach cieszy się "medytacja".

Pozdrawiam +
Awatar użytkownika
Asti
Posty: 795
Rejestracja: śr sie 25, 2010 09:20
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Hahayana
Lokalizacja: Łódź

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Asti »

Dla ludzi Zachodu lektura książki McMahana może być szokiem przede wszystkim dlatego, ponieważ podważone może zostać w nich stereotypowe przekonanie o rzekomych "źródłach", tego co popularnie nazywa się 'medytacją' i o jej prominentnej pozycji, którą zajmuje we współczesnym, zglobalizowanym protestanckim buddyzmie. Mogą się dowiedzieć, że "medytacja" buddyjska zaadaptowała się na Zachodzie w wyniku długotrwałego procesu 'translacji', który możliwy był tylko i wyłącznie dzięki wykorzystaniu zachodniego leksykonu pojęć, które wywodzą się ze źródeł zarazem odległych, jak i fundamentalnych dla zachodniej cywilizacji. Począwszy od św. Augustyna, poprzez Lutra, Kartezjusza, Rousseau, Kanta, Romantyków, purytan ... Williama Jamesa i kogo tam jeszcze. Bez uwzględnienia tych postaci nie sposób zrozumieć popularności jaką w dzisiejszych czasach cieszy się "medytacja".
Wybacz, że to powiem, ale co w wypadku, jeśli kogoś nie interesuje czemu medytacja cieszy się popularnością? Co jeśli kogoś nie interesują źródła, papierkowe autorytety i teoryjki, a jedynie to, że "medytacja" działa w jego życiu, "medytacja" czyni go lepszym człowiekiem i pomaga zrozumieć "własną" ścieżkę? Pamiętajmy że poruszamy się w świecie nazw. Buddyzm to tylko nazwa i o ile zagadnienia tego typu mogą być ciekawe z punktu widzenia religioznawcy, to w codziennej praktyce są zupełnie nieprzydatne. Dzisiejszy buddyzm może nie mieć nic wspólnego z tym, czego nauczał Budda. Buddyzm Zachodni może być temu bliższy, niż zdegenerowany azjatycki i na odwrót. Jedyne do czego możemy się odwołać, to nasze bezpośrednie doświadczenie i nasze życie, którego nikt za nas nie przeżyje. I często właśnie to doświadczenie wskazuje, co dla danej jednostki jest praktyką duchową, co pozostaje pustym rytuałem i przede wszystkim - co przynosi szczęście nam i innym istotom. Bo taki jest chyba tego cel.

Pozdrowienia,
Asti.
Natychmiast porzuć chwytający umysł,
a wszystko stanie się po prostu sobą.
W istocie nic nie ginie ani nie trwa. - Hsin Hsin Ming
Awatar użytkownika
Har-Dao
Global Moderator
Posty: 3162
Rejestracja: pn paź 04, 2004 20:06
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Dhamma-Vinaya
Lokalizacja: Polska
Kontakt:

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Har-Dao »

Czołem Tomek

Tak, zwykle tak to bywa, że się gloryfikuje pewne postawy pewnych ludzi. Z jednej strony nie można z automatu mówić, że to bajki. Z drugiej świadczy to tylko o pewnym ideale do którego dążą (chcą być lub chcą by tak było) ludzie którzy to powtarzają/tworzą. Ale czy tym sposobem nie ma autorytetów, bo nie mamy o nich prawdy obiektywnej? Nie wiadomo co jest prawdą obiektywną, bo też i trudno nawet o sobie samym obiektywnie coś powiedzieć przeca. Ale rozumiem, że mogą pojawić się jakieś zniekształcenia i idealizacje. Zawsze tak było.

Co do medytacji - gdyby uznać, że słowem kluczem jest praktyka - to Buddha ciągle i nieustannie o tym wspominał - przynajmniej w kanonie palijskim. Na przykład umierajacy Buddha i mnich, który medytował - Błogosławiony mówił że tamten mnich, praktykujący, a nie składający pokłon przed umierającym ciałem wyraża swoją postawą szacunek i cześć dla Nauczyciela. Medytacja to nie jest wytwór Zachodu, co innego z powiedzmy "modą" na medytację w dzisiejszym świecie. Natomiast ta moda wpisuje się niestety w narrację kursów samo-doskonalenia się, terapii naturalnej czy chęci wyleczenia się z migren. Produkty uboczne zastąpiły cel i osiągnięcie ich stało się motywacją by zacząć medytować. Innymi słowy - jak mi będzie lepiej - fajnie. Jasne - fajnie jak jest fajnie, ale nie o tym były Cztery Szlachetne Prawdy. To, że zachód przez wieki deliberował nad buddyzmem i medytacją nie oznacza, że doszedł do jakichś radykalnie nowych technik. Buddyści praktykują mniej więcej jak Buddha przykazał, ewentualnie jak nauczali po nim nauczyciele. Jedyne co Zachód robił poprzez gadanie to oswajanie medytacji, tak by była mniej buddyjska, bardziej poza fabułą buddyjską. Coś jak Goenka, który bazuje głównie na Abhidhammie, ale twierdzi, że to najczystsza technika, prosto od Buddhy i poza -izmami. Ludzie zachodu boją się bagażu - całego opakowania buddyzmu, z rytami i wierzeniami. Taki też obraz wyłania się z historyjek - ludzie ze wschodu dźwigają ten bagaż, bo to ich kultura, to oni sami. Ludzie zachodu nie mają zamiaru nic dźwigać, nawet jeśli w jakimś stopniu utożsamiają się z tamtą kulturą. Do medytacji niczego nie trzeba wnosić, nawet Wielki Bagażowy - Buddhaghosa twierdził, że podczas medytacji nad jakąkolwiek z kammathan należy opróżnić umysł. Oczywiście 40 obiektów to spora dawka kultury, sklasyfikowanych chirurgicznie przez Buddhaghosę, dlatego też ludzie zachodu wybierają nawet takie medytacje, które nie będą obciążone naleciałościami. Oczywiście generalizuję, bo są tu osoby praktykujące w różnych tradycjach, ale oddech czy uczucia i ich obserwacja jest poza kontekstem kulturowym, bardziej subiektywnym.

metta&peace
H-D
Tomek
użytkownik zbanowany
Posty: 1010
Rejestracja: ndz sty 14, 2007 05:07
Płeć: mężczyzna
Tradycja: brak

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Tomek »

Asti pisze: Jedyne do czego możemy się odwołać, to nasze bezpośrednie doświadczenie ...
Uważasz, że dla człowieka możliwe jest jakieś „bezpośrednie doświadczenie”, które nie jest zależne od „papierkowych autorytetów i teoryjek”?

Bo ja nie.

No chyba, że w przypadku makaka …

Pozdrawiam +
Tomek
użytkownik zbanowany
Posty: 1010
Rejestracja: ndz sty 14, 2007 05:07
Płeć: mężczyzna
Tradycja: brak

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Tomek »

Har-Dao pisze:Medytacja to nie jest wytwór Zachodu, co innego z powiedzmy "modą" na medytację w dzisiejszym świecie.

Piotrek, samo słowo "medytacja" jest z pochodzenia greckie! Co ono ma bezpośrednio wspólnego z palijskim bhavana? Sam akt 'translacji' pociąga już za sobą wytworzenie czegoś na swój sposób nowego. Przypominasz sobie tezę Thanissaro z "Buddy uromantycznionego", który w analityczny sposób przedstawia to w jaki sposób romantyczne klisze wpłynęły na powstanie na Zachodzie swoistego pojmowania buddyjskiej praktyki i jej celu? To samo czyni McMahan - tylko, że on bierze pod uwagę o wiele większą ilość historycznych uwarunkowań. Aby móc otrzymać w miarę autentyczną "kopię" należy nieustannie monitorować kontekst. A że to żmudne i dla wielu nieciekawe - nie znaczy, że zbędne, nieistotne albo w najgorszym przypadku szkodliwe. Bo jeżeli może być tu coś faktycznie szkodliwego, to będzie to gloryfikowanie 'ciszy', która pozwala spać tym, którzy sądzą, że mają w ręku tę jedyną i naprawdę autentyczną "kopię".

Pozdrawiam +
Awatar użytkownika
Niedooswiecony
Posty: 143
Rejestracja: ndz gru 05, 2010 14:44
Tradycja: DD

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Niedooswiecony »

iwanxxx pisze:(jakby kto pytał jest dostępna na niesławnej stronie z buddyjskimi torrentami)
a ta niesławna strona jaki ma adres www? :D
Lamvadis
Posty: 432
Rejestracja: wt sie 04, 2009 09:04
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Wspólnota Dzogczen
Lokalizacja: Toruń

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Lamvadis »

Kunzang, ze mnie też samotnik jak mało kto :) Na studiach potrafie sam wysiedzieć w wynajmowanym pokoju przez ponad miesiac, bez najmniejszej potrzeby wyjścia do ludzi - po prostu czuje sie dobrze bez wzgledu na towarzystwo ;)
kunzang pisze:jestem już wręcz ''chory'' na dłuższe odosobnienie
Znaczy, że potrzebujesz wyjechać na dłuższe odosobnienie?
Awatar użytkownika
Har-Dao
Global Moderator
Posty: 3162
Rejestracja: pn paź 04, 2004 20:06
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Dhamma-Vinaya
Lokalizacja: Polska
Kontakt:

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Har-Dao »

Czołem Tomek

Zgadza się, ale... w takim razie musimy brać wiele poprawek. Raz, medytacja jako termin zmienia się nieustannie, bo zmienia się stosunek i rozumienie tego w społeczeństwie. Wyśledzenie tego jest niemożliwe, poza tym w kulturze funkcjonują raczej zbitki informacyjne typu - medytacja - coś egzotycznego ze wschodu, coś co się kojarzy z dalajlamą lub (uchowaj Buddho) z akrobatami z Shaolin (spotkałem się z takowym przyrównaniem). Nawet samo buddysta wywołuje przedziwne reakcje - był ubaw jak jeden celnik krzyczał do nas Roberto Baggio! Nie miałem pojecia o co chodzi, a skumałem że on też (piłkarz w sensie) ponoć jest buddystą. Niewiele osób czyta i zna jakiekolwiek z tych zachodnich naleciałości - te opinie o buddystach, medytacji pochodzą z wielu źródeł, media, znajomi, moze też internet czy kosciół i inne kształtujące opinie źródła.

Nie mówię, że śledzenie tego jest zbędne czy niepotrzebne - mówię że jest niemożliwe do precyzyjnego ustalenia i oparte na dopowiedzeniach, niekompetencjach i braku wiadomości. Innymi słowy plota, jakich mnóstwo na tym świecie. Oczywiscie co innego gdy spróbuje sie samemu. A gdy się już spróbuje - trudno to potem w jakiś obiektywny sposób tłumaczyć innym - ludzie nie czują się komfortowo gdy mówią o swoich emocjach wobec bliskich, a co dopiero o tym co się dzieje podczas medytacji, gdy na wierzch mogą wyjść różne sprawy, wyparte, uśpione, a na pewno intymne.

Zatem mamy cos co funkcjonuje na "rynku" - jako zbitek informacji i dwa, coś co ewentualnie ma sie dla siebie, a mimo mnóstwa rozmów jakie miałem o praktyce moze ze dwie osoby wiedziały o czym mówię. Ale nawet to, że znam te osoby to i tak nic więcej nie mozemy sobie powiedzieć, znamy swoje limity, wiemy gdzie jesteśmy i co trzeba zrobić. Można więc mówić generalnie o medytacji (co będzie takim lekko propagandowym i powierzchownym prześlizgiwaniem się po temacie) albo można wejść głęboko jeśli ma się z kim pogadać (co jest raz na tysiąc, i będzie to głównie przytakiwanie, potwierdzanie tego co się już wie). Co oprócz milczenia pozostaje?

metta&peace
H-D
Tomek
użytkownik zbanowany
Posty: 1010
Rejestracja: ndz sty 14, 2007 05:07
Płeć: mężczyzna
Tradycja: brak

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Tomek »

Har-Dao pisze: Co oprócz milczenia pozostaje?
Pozostaje wolność, która jest w słowach. Piszmy. Rozmawiajmy. Zwyczajnie.


Pozdrawiam +
Awatar użytkownika
iwanxxx
Admin
Posty: 5373
Rejestracja: pn lis 17, 2003 13:41
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Buddhadharma
Lokalizacja: Toruń

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: iwanxxx »

Har-Dao pisze:Nawet samo buddysta wywołuje przedziwne reakcje - był ubaw jak jeden celnik krzyczał do nas Roberto Baggio! Nie miałem pojecia o co chodzi, a skumałem że on też (piłkarz w sensie) ponoć jest buddystą.
Jak byłem parę lat temu we Włoszech to tak właśnie reagowali :) Roberto Baggio jest w Sokka Gakkai.
Awatar użytkownika
kunzang
Admin
Posty: 12729
Rejestracja: pt lis 14, 2003 18:21
Płeć: mężczyzna
Tradycja: yungdrung bon
Lokalizacja: zantyr

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: kunzang »

Witam
Lamvadis pisze:Znaczy, że potrzebujesz wyjechać na dłuższe odosobnienie?
Tak - i nie wiem, czy chciałbym z niego wrócić :oczami: A jeżeli nie odosobnienie, to tak jak wcześniej napisałem, zapomnienie o buddyzmie.

Pozdrawiam
:14:
.
dane :580:
Igo
Posty: 962
Rejestracja: czw kwie 26, 2007 17:37
Tradycja: Bon i buddyzm tybetański

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Igo »

Asti pisze:
Dla ludzi Zachodu lektura książki McMahana może być szokiem przede wszystkim dlatego, ponieważ podważone może zostać w nich stereotypowe przekonanie o rzekomych "źródłach", tego co popularnie nazywa się 'medytacją' i o jej prominentnej pozycji, którą zajmuje we współczesnym, zglobalizowanym protestanckim buddyzmie. Mogą się dowiedzieć, że "medytacja" buddyjska zaadaptowała się na Zachodzie w wyniku długotrwałego procesu 'translacji', który możliwy był tylko i wyłącznie dzięki wykorzystaniu zachodniego leksykonu pojęć, które wywodzą się ze źródeł zarazem odległych, jak i fundamentalnych dla zachodniej cywilizacji. Począwszy od św. Augustyna, poprzez Lutra, Kartezjusza, Rousseau, Kanta, Romantyków, purytan ... Williama Jamesa i kogo tam jeszcze. Bez uwzględnienia tych postaci nie sposób zrozumieć popularności jaką w dzisiejszych czasach cieszy się "medytacja".
Wybacz, że to powiem, ale co w wypadku, jeśli kogoś nie interesuje czemu medytacja cieszy się popularnością? Co jeśli kogoś nie interesują źródła, papierkowe autorytety i teoryjki, a jedynie to, że "medytacja" działa w jego życiu, "medytacja" czyni go lepszym człowiekiem i pomaga zrozumieć "własną" ścieżkę?
Wtedy prawdopodobnie taka osoba nie bedzie czytelnikiem ksiazek w rodzaju "The Making of Buddhist Modernism" McMahana czy tez "Unmasking Buddhism" Bernarda Faure.
Awatar użytkownika
amogh
Posty: 3535
Rejestracja: pt mar 21, 2008 20:16
Płeć: mężczyzna
Tradycja: hołd nie-nazwanemu
Lokalizacja: piwnica Auerbacha

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: amogh »

kunzang pisze:Witam
Lamvadis pisze:Znaczy, że potrzebujesz wyjechać na dłuższe odosobnienie?
Tak - i nie wiem, czy chciałbym z niego wrócić :oczami: A jeżeli nie odosobnienie, to tak jak wcześniej napisałem, zapomnienie o buddyzmie.

Pozdrawiam
:14:
I tak nas po prostu zostawisz? :(
Awatar użytkownika
Asti
Posty: 795
Rejestracja: śr sie 25, 2010 09:20
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Hahayana
Lokalizacja: Łódź

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Asti »

Chciałem wskazać na to:
Nie mówię, że śledzenie tego jest zbędne czy niepotrzebne - mówię że jest niemożliwe do precyzyjnego ustalenia i oparte na dopowiedzeniach, niekompetencjach i braku wiadomości. Innymi słowy plota, jakich mnóstwo na tym świecie. Oczywiscie co innego gdy spróbuje sie samemu. A gdy się już spróbuje - trudno to potem w jakiś obiektywny sposób tłumaczyć innym - ludzie nie czują się komfortowo gdy mówią o swoich emocjach wobec bliskich, a co dopiero o tym co się dzieje podczas medytacji, gdy na wierzch mogą wyjść różne sprawy, wyparte, uśpione, a na pewno intymne.
I na to:
Co do medytacji - gdyby uznać, że słowem kluczem jest praktyka - to Buddha ciągle i nieustannie o tym wspominał - przynajmniej w kanonie palijskim. Na przykład umierajacy Buddha i mnich, który medytował - Błogosławiony mówił że tamten mnich, praktykujący, a nie składający pokłon przed umierającym ciałem wyraża swoją postawą szacunek i cześć dla Nauczyciela. Medytacja to nie jest wytwór Zachodu (...)
Ale jak zwykle ktoś inny wyraził to lepiej. Dzięki, Har-Dao. :)

@Tomek
Uważasz, że dla człowieka możliwe jest jakieś „bezpośrednie doświadczenie”, które nie jest zależne od „papierkowych autorytetów i teoryjek”?

Bo ja nie.

No chyba, że w przypadku makaka …
Kiedy uderzysz się młotkiem w palec, to jest bezpośrednie doświadczenie czy nie?
Jeśli sugerujesz, że ludzie doświadczający czegoś poza swoją narracją, są makakami, to winszuję podejścia.

Nie tylko uważam, ale i wiem, bo pamiętam siebie z czasów, w których nie czytałem książek na ten temat i nie byłem obciążony praktycznie żadną wiedzą na temat religii. Było to zatem doświadczenie niezależne "od papierkowych autorytetów i teoryjek", ponieważ nie opierałem się wtedy na żadnym autorytecie, o medytacji wiedziałem tyle, że się siada z zamkniętymi oczami po turecku i obserwuje oddech, nie było to też przetworzone moimi oczekiwaniami wobec tego działania, raczej byłem ciekawy, bawiłem się jak dziecko wkraczające na nieznany obszar - i był to najbardziej niesamowity okres w mojej praktyce. Dla mnie nie ma wątpliwości, że są stany świadomości wykraczające poza zwykłą narrację, ale rozumiem, zapewne w oparciu o swoje doświadczenie nie masz podstaw by sądzić inaczej. W każdym razie, nic mi do tego, masz prawo do swojego zdania. :namaste:

@Igo

Wbrew pozorom, interesuje mnie ta książka. Zdenerwował mnie po prostu któryś z kolei post Tomka w demaskatorskim tonie, który ma odkryć rzekome problemy i to czym naprawdę buddyzm jest/był.

@kunzang

A co z rodziną? Wybacz, że o to pytam, ale to zawsze jest (chyba) bardzo ciężka decyzja do podjęcia - mówię tu o odosobnieniu z którego by się już nie wracało. Kryzys w praktyce, deprecha, to są stany bardzo twórcze, bo mogą zniszczyć, jak i doprowadzić do celu... Ja tam trzymam kciuki, za to że pojedziesz i wrócisz z nowymi siłami. :)
Natychmiast porzuć chwytający umysł,
a wszystko stanie się po prostu sobą.
W istocie nic nie ginie ani nie trwa. - Hsin Hsin Ming
Tomek
użytkownik zbanowany
Posty: 1010
Rejestracja: ndz sty 14, 2007 05:07
Płeć: mężczyzna
Tradycja: brak

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Tomek »

Asti pisze:Kiedy uderzysz się młotkiem w palec, to jest bezpośrednie doświadczenie czy nie?
To jest uderzenie młotkiem w palec, a nie "bezpośrednie doświadczenie".
Asti pisze:Jeśli sugerujesz, że ludzie doświadczający czegoś poza swoją narracją, są makakami, to winszuję podejścia.
Całe ludzkie doświadczenie organizowane jest przez wielowymiarową matrycę semantyczną i emocjonalną - każdy kontakt staje się automatycznie percepcją, czyli jest konotowany za pomocą wdrukowanego na stałe wzorca semantycznego i emocjonalnego - kiedy uderzasz się młotkiem w palec, to automatycznie wiesz, że uderzyłeś się "młotkiem" a nie "siekierą" - i oczywiście jest to zazwyczaj nieprzyjemne. To jest najbardziej prymitywny mechanizm kontaktu z otoczeniem i potocznie nazywany jest "doświadczeniem bezpośrednim". Nie znaczy to jednak, że doświadczamy rzeczy "bezpośrednio" - my jedynie tworzymy pewien model rzeczywistości, który mniej więcej odtwarza to co jest "tam na zewnątrz".

Nie muszę Ci chyba podpowiadać o ile bardziej komplikuje się sytuacja, kiedy mamy do czynienia z tak abstrakcyjnymi pojęciami jak "medytacja".

Uświadamianie sobie tej masy czynników determinujących każdy krok może być irytujące, ale obawiam się, że bez tego próżno szukać wolności. No chyba że chce się jak makak pokonywać dżunglę zwinnymi susami w nieskończoność.

Pozdrawiam +
Awatar użytkownika
Asti
Posty: 795
Rejestracja: śr sie 25, 2010 09:20
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Hahayana
Lokalizacja: Łódź

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Asti »

Mam wrażenie, że nie do końca się rozumiemy. ;)
Nie chodzi mi o terminy, a o sam sposób percepcji. Żeby zrozumieć czym jest percepcja bez narracji, naga świadomość, trzeba tego doświadczyć. Oczywiście można też sądzić, iż taki rodzaj percepcji jest niemożliwy. Racjonalnie rzecz biorąc, zgodziłbym się, ale własne doświadczenie podpowiada mi co innego. Zostańmy zatem w tym punkcie.
Uświadamianie sobie tej masy czynników determinujących każdy krok może być irytujące, ale obawiam się, że bez tego próżno szukać wolności.
W mojej praktyce tego typu podejście się nie sprawdza. Dlatego też, absolutnie się nie zgadzam z twoją tezą. ;)
No chyba że chce się jak makak pokonywać dżunglę zwinnymi susami w nieskończoność.
W takim razie cieszę się, że jestem makakiem. :peace:
Natychmiast porzuć chwytający umysł,
a wszystko stanie się po prostu sobą.
W istocie nic nie ginie ani nie trwa. - Hsin Hsin Ming
Tomek
użytkownik zbanowany
Posty: 1010
Rejestracja: ndz sty 14, 2007 05:07
Płeć: mężczyzna
Tradycja: brak

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Tomek »

Asti pisze:Nie chodzi mi o terminy, a o sam sposób percepcji. Żeby zrozumieć czym jest percepcja bez narracji, naga świadomość, trzeba tego doświadczyć.
Nie ma czegoś takiego jak "naga świadomość", przynajmniej w buddyzmie - w buddyzmie świadomość ma zawsze swoją "świtę" w postaci mentalnych czynników, które, jak komentuje Olendzki:
  • "pomagają organizować, kształtować i kierować elementarną świadomością na różne sposoby. Idiosynkrazje naszego doświadczenia pochodzą od unikalnych konfiguracji formowanych przez wszystkie te wspomagające mentalne czynniki, kiedy w każdej chwili wchodzą one w interakcje ze zmieniającymi się danymi organów zmysłowych i z syntetycznymi konstrukcjami umysłu".
Pozdrawiam +
Igo
Posty: 962
Rejestracja: czw kwie 26, 2007 17:37
Tradycja: Bon i buddyzm tybetański

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Igo »

Wokol tematu, ktory wyplynal w kontekscie wymiany opinii miedzy Asti a Tomkiem mozna znalesc wiele inspirujacych lektur. Np. pierwsze lepsze z google'a:
http://plato.stanford.edu/entries/conte ... onceptual/
http://www.colbud.hu/bloewer/crane_ncc.pdf
http://www.nyu.edu/gsas/dept/philo/facu ... chberg.pdf
http://philpapers.org/rec/BERNCF

Ta tematyka psychologowie i filozofowie zajmuja sie nie od dzis i naplodzili niewyobrazalnie duuuuzo tekstow ;)
Awatar użytkownika
amogh
Posty: 3535
Rejestracja: pt mar 21, 2008 20:16
Płeć: mężczyzna
Tradycja: hołd nie-nazwanemu
Lokalizacja: piwnica Auerbacha

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: amogh »

Tomek pisze:Nie ma czegoś takiego jak "naga świadomość", przynajmniej w buddyzmie
W buddyzmie świeckim zapomniałeś dodać. :peace:
Tilopa - Stan nagiej świadomości pisze:Intelekt nie jest w stanie dostrzec tego,
co jest poza konceptualnym umysłem -
nigdy nie zrozumiesz tego, co jest niestworzone
poprzez analizowanie tego, co jest stworzone.

Jeśli chcesz pojąć to,
co jest poza intelektualizowaniem
i nie zostało nigdy stworzone,
przyjrzyj się swojemu umysłowi
i spocznij w stanie nagiej świadomości.
:popcorn:
Tomek
użytkownik zbanowany
Posty: 1010
Rejestracja: ndz sty 14, 2007 05:07
Płeć: mężczyzna
Tradycja: brak

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: Tomek »

amogh pisze:i spocznij w stanie nagiej świadomości. :popcorn:

No to miłego spoczynku.


+
Awatar użytkownika
amogh
Posty: 3535
Rejestracja: pt mar 21, 2008 20:16
Płeć: mężczyzna
Tradycja: hołd nie-nazwanemu
Lokalizacja: piwnica Auerbacha

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: amogh »

Tomek pisze:
amogh pisze:i spocznij w stanie nagiej świadomości. :popcorn:

No to miłego spoczynku.


+
Dziękuję i wzajemnie.
Tilopa pisze:Jeśli przebywasz, przebywaj w centrum przestrzeni.
Jeśli odpoczywasz, odpoczywaj na ostrzu oszczepu.
Jeśli patrzysz, patrz jak słońce ze swojej orbity.
p.s.
Zacytowałeś nie moje słowa tylko Tilopy, nie uważasz... ;)
Awatar użytkownika
stepowy jeż
Senior User
Posty: 1852
Rejestracja: pn paź 23, 2006 18:58
Płeć: mężczyzna
Tradycja: Dzogczen, Zen

Re: Historyjka o 2 kobietach ...

Nieprzeczytany post autor: stepowy jeż »

Tomek, jeśli zaczynasz podważać słowa Tilopy to trudno z tobą rozmawiać.
Rozumiem, że masz swoje zdanie na temat medytacji, doświadczenia natury umysłu, nagiej świadomości itp.
Ale może po prostu odłóż te wszystkie książki dajmy na to z pół roku. Zatrudnij się do kopalni kopać rowy.
Daj odpocząć swemu umysłowi ;)

:namaste:
ODPOWIEDZ

Wróć do „Ateneum - rozważania”