w linii prostej jakieś 5 km, ale robię czasem wycieczki rowerowe pod same wiatraki i nigdy nie słyszałem żadnego hałasu.ethan pisze:A jak daleko mieszkasz od najbliższego? Bo na moje oko to dość daleko.
c)Powyższe ustalenia dr Niny Pierpont należą do głównego nurtu medycyny opartej o ewidencję naukową. Trwałym skutkiem oddziaływania turbin wiatrowych o nazwie choroba wibracyjno – akustyczna zajmuje się wibroakustyka [...]. (Z. Hałat, „Szkodliwe wiatraki”, Źródło, nr 39/2009).
Dla mnie krajobraz pełen wiatraków wygląda fajnie Na pewno fajniej niż widok smrodzącego komina. 
Ludzi z wiosek straszą ci, którym na tym zależy. To proste jak budowa cepa. Podobnie straszono kierowców, którzy również protestowali. Ale czy kierowcy mieli pojęcie o tym o co w tym wszystkim chodziło?ethan pisze:Sytuacja chyba jest troche inna bo tam lobby paliwowe zablokowalo ustawe bo zagroziloby to ich interesom a tutaj w przypadku wiatrakow to ludzie z wiosek i okolic organizuja sie zeby nie dopuscic do ich postawienia w ich sasiedztwie, bo sie obawiaja takiach a owakich skutkow, wiec nie sadze ze to robia bo im chodzi o pieniadze.
http://stopwiatrakom.eu/
http://www.lysagora.info/component/cont ... akami.htmlSamorządowe Kolegium Odwoławcze w Krośnie orzekło, że Stowarzyszenie na rzecz Praworządności i Ochrony Środowiska w Łysej Górze słusznie dopatrzyło się naruszenia prawa w projekcie budowy elektrowni wiatrowej w naszej miejscowości. Członkowie Kolegium wskazali, iż złamano przepisy dotyczące ochrony środowiska naturalnego.
Planując inwestycję nie uwzględniono, że może stanowić ona zagrożenie dla znajdującego się pod ścisłą ochroną wszystkich gatunków nietoperzy. Wobec tego niemożliwe jest aby w najbliższym czasie doszło do zbudowania elektrowni.
Rozumiem, że są miejsca szczególne w których wiatraki nie mogą lub nie powinny stać.ethan pisze:Kolo naszego osrodka budowa wiatrakow zostala wstrzymana poniewaz zlamano przepisy dotyczace ochrony srodowiska naturalnego. Co do reszty sie nie wypowiadam bo sie nie znam, tak tylko powklejalem bo kiedys czytalem o tym. Zastanawiam sie tylko czy gdyby przy waszym osrodku medytacyjnym/domu w odleglosci kilometra zechciano postawic wiatrak rowniez mielibyscie to samo zdanie.
http://www.lysagora.info/component/cont ... akami.htmlSamorządowe Kolegium Odwoławcze w Krośnie orzekło, że Stowarzyszenie na rzecz Praworządności i Ochrony Środowiska w Łysej Górze słusznie dopatrzyło się naruszenia prawa w projekcie budowy elektrowni wiatrowej w naszej miejscowości. Członkowie Kolegium wskazali, iż złamano przepisy dotyczące ochrony środowiska naturalnego.
Planując inwestycję nie uwzględniono, że może stanowić ona zagrożenie dla znajdującego się pod ścisłą ochroną wszystkich gatunków nietoperzy. Wobec tego niemożliwe jest aby w najbliższym czasie doszło do zbudowania elektrowni.
W odpowiedzi na liczne głosy ze strony społeczeństwa dotyczące potencjalnego negatywnego oddziaływania elektrowni wiatrowych, a w szczególności emitowanego przez nie hałasu oraz infradźwięków, na zdrowie człowieka, Amerykańskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej oraz Kanadyjskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej powołały w 2009 roku międzynarodowy interdyscyplinarny panel naukowy, w którego skład weszli niezależni eksperci z dziedziny akustyki, audiologii, medycyny i zdrowia publicznego. Zadaniem panelu było dokonanie przeglądu najbardziej aktualnej literatury dotyczącej potencjalnego negatywnego oddziaływania hałasu emitowanego przez elektrownie wiatrowe na zdrowie człowieka oraz opracowanie na jej podstawie kompleksowego i powszechnie dostępnego dokumentu informacyjnego na ten temat.
Efektem prac panelu jest opublikowany w grudniu 2009 roku raport pt. „ Wind Turbine Sound and Health Effects. An Expert Panel Review” (Colby, D. W., Dobie, R., Leventhall, G., Lipscomb D. M., McCunney, R. J.,Seilo, M. T., Sondergaard, B., 2009). Oto jego wnioski:
1. Wibracje ciała człowieka wywołane dźwiękiem o częstotliwości rezonansu (czyli o takiej częstotliwości, która wywołuje wzrost amplitudy drgań układu, na który dany dźwięk oddziałuje) mają miejsce tylko w przypadku bardzo głośnych dźwięków (powyżej 100dB). Biorąc pod uwagę poziom hałasu emitowanego przez elektrownie wiatrowe, w ich przypadku z takim zjawiskiem nie mamy do czynienia.
2. Hałas emitowany przez elektrownie wiatrowe nie stwarza ryzyka pogorszenia ani utraty słuchu. Z ryzykiem takim możemy mieć do czynienia dopiero wtedy, gdy hałas przekracza poziom 85 dB. Hałas emitowany przez elektrownie wiatrowe nie przekracza tej granicy.
3. Przeprowadzone doświadczenia wykazały, że infradźwięki emitowane na poziomie od 40 do 120 dB nie wywołują negatywnych skutków zdrowotnych.
4. Negatywne oddziaływanie elektrowni wiatrowych na zdrowie i samopoczucie człowieka w wielu przypadkach wywołane jest przez tzw. efekt nocebo (przeciwieństwo efektu placebo). Uczucie niepokoju, depresja, bezsenność, bóle głowy, mdłości czy kłopoty z koncentracją to objawy powszechnie występujące u każdego człowieka i nie ma żadnych dowodów na to, że częstotliwość ich występowania wyraźnie wzrasta wśród osób mieszkających w sąsiedztwie farm wiatrowych (powodując tzw. „wind turbine syndrome”). Efekt nocebo łączy występowanie tego typu objawów nie z potencjalnym źródłem poczucia takiego dyskomfortu (w tym przypadku farmą wiatrową), ale z negatywnym nastawieniem do niego i brakiem akceptacji jego obecności.
5. Nie ma żadnych wiarygodnych badań i dowodów na to, by elektrownie wiatrowe wywoływały tzw. chorobę wibroakustyczną (Vibroacoustic Disease, VAD) – jednostkę chorobową powodującą zaburzenia w całym organizmie człowieka. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że ryzyko zachorowania na tę chorobę pojawia się w przypadku ciągłej, minimum 13-to tygodniowej ekspozycji na dźwięki o niskich częstotliwościach, emitowane na poziomie ok. 100 dB, czyli o ok. 50-60 dB wyższym od tego, który emitują elektrownie wiatrowe.
6. „Wind turbine syndrome” opiera się na niewłaściwej interpretacji danych fizjologicznych osób potencjalnie cierpiących na tę jednostkę chorobową. Jego zidentyfikowane objawy w rzeczywistości składają się na tzw. zespół rozdrażnienia, który może być wywołany przez wiele czynników i którego nie można wiązać tylko i wyłącznie z obecnością elektrowni wiatrowych.
W kwestii dźwięków emitowanych przez turbiny wiatrowe, większość naukowców jest więc zgodna – nie ma żadnych dowodów na to, by hałas czy infradźwięki, których źródłem są elektrownie wiatrowe, wywierały negatywny wpływ na nasze zdrowie lub samopoczucie, o ile nie są zlokalizowane bezpośrednio w okolicy stałego przebywania ludzi. Potwierdziły to niezależne badania przeprowadzone m.in. przez Uniwersytet w Massachusetts (USA), Uniwersytet w Groningen (Holandia), Uniwersytet w Salford (Wielka Brytania) czy Swedish Environmental Protection Agency.
Ze względu na swoją mierzalność, potencjalny hałas projektowanej farmy wiatrowej jest zagadnieniem bardzo wnikliwie analizowanym na etapie uzyskiwania decyzji środowiskowych, a ściśle określone w przepisach prawnych dopuszczalne poziomy hałasu mają za zadanie chronić nas przed jego nadmiernym natężeniem.
Dla porównania warto przytoczyć dane dotyczące liczby zabitych ptaków przez zderzenia z różnymi obiektami w ciągu roku:
- pojazdy – 60-80 mln;
- budynki i okna – 98- 980 mln;
- elektryczne linie napowietrzne – 174 mln;
- wieże telekomunikacyjne – 4-50 mln;
- wiatraki – 0,02 mln.
Badania w Hiszpanii wykazały, że w ciągu roku ginie zaledwie 1 ptak na 8 elektrowni wiatrowych (0,13 ptaka na turbinę w ciągu roku).
Ptactwo, owady oraz inna fauna nie wynosi się z terenów gdzie stawiane są wiatraki, doskonale się do nich przystosowuje. Powszechne jest zakładanie przez ptaki gniazd na turbinach.
Wiele mitów zrodziło się w latach 70/80-tych, kiedy to w USA stawiano masowo elektrownie wiatrowe w miejscach, których nie powinny stać. Stawiano je wtedy na trasach przelotowych ptaków (nie badano tras wędrówek), zbyt blisko zabudowań, maszyny były starego typu. Dziś tego typu błędy są nie do pomyślenia.
Elektrownie wiatrowe podobnie jak inne urządzenia mechaniczne w trakcie pracy emitują hałas. Turbina wiatrowa jest źródłem dwóch rodzajów hałasu:
tzw. hałasu mechanicznego, emitowanego przez przekładnię i generator
tzw. szumu aerodynamicznego, emitowanego przez obracające się łopaty wirnika, którego natężenie jest uzależnione od „prędkości końcówek” łopat (tzw. tip speed).
Natężenie emitowanego przez wiatrak dźwięku uwarunkowane jest przez kilka czynników. Najważniejsze z nich to:
Wpływ sposobu rozmieszczenia turbin w stosunku do zabudowań
Zachowanie odpowiedniej odległości elektrowni wiatrowych od zabudowy mieszkaniowej jest najważniejszym zabiegiem zabezpieczającym przed emitowanym hałasem. Odległość tą ustala się na podstawie badań na miejscu potencjalnej inwestycji oraz analiz, które wskazują tereny, na których nie będą przekroczone odpowiednie wymogi akustyczne. Są one precyzyjnie określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku [Dz. U. Nr 120, poz. 826].
Dokument ten podaje, że dopuszczalna wysokość hałasu na terenie zabudowy zagrodowej oraz mieszkaniowej wielorodzinnej w porze nocnej wynosi 45 dB natomiast mieszkaniowej jednorodzinnej 40dB.
Wieloletnie badnia prowadzone zarówno przez producentów jak i niezależnych ekspertów dowodzą, że w odległości 350m od pracującej turbiny odbieramy dźwięk o natężeniu 40dB. Tych danych nie kwestionują również przeciwnicy energetyki wiatrowej. Dla porównania odkurzacz – wywarza hałas o natężeniu 70dB, pralka – 78 dB, a klimatyzacj 60 dB.
Rodzaj modelu zastosowanej turbiny
Hałas aerodynamiczny emitowany przez łopaty turbin jest z roku na rok coraz mniejszy. Dzięki zaawansowanej technologii komputerego projektowania każdy nowy model turbiny ma coraz doskonalsze łopaty, które coraz ciszej rozcinają powietrze. Postęp dotyczy również dźwięków towarzyszących pracy mechanizmów gondoli. Emitowane dźwięki są zniwelowane do minimum poprzez zastosowanie nowoczesnych rozwiązań przy przenoszeniu napędu oraz skuteczną izolację gondoli. Mity o hałasie mechanicznym słyszalnym w trakcie elektrowni wiatrowych powstały, gdy wdrażano pierwsze, niedoskonałe urzadzenie. Obecnie w Polsce instaluje się tylko nowoczesne turbiny.
Wpływ prędkości wiatru
Prawdą jest, że wraz ze wzrostem prędkości wiatru wzrasta poziom szumu wywoływanego przez turbinę. Faktem też jest, że wraz z prędkością wiatru rośnie natężenia jego szumu, który w znacznym stopniu maskuje hałas wywołany poprzez pracę turbiny, aż do całkowitego jego zagłuszenia. Otaczająca nas przestrzeń pełna jest różnorodnych dźwięków związanych z naszym codziennym funkcjonowaniem. Jeżeli ich natężenie jest zbliżone do poziomu hałasu emitowanego przez pracującą turbinę, dźwięki emitowane przez znajdującą się w naszym sąsiedztwie farmę wiatrową będą dla nas właściwie „nierozróżnialne” od otoczenia.
Przeciwnicy farm wiatrowych często próbują wykazać ich wpływ na pogorszanie się stanu zdrowia, zarówno psychicznego jak i fizycznego, osób mieszkających w ich sąsiedztwie uciążliwość hałasu emitowanego przez turbiny wiatrowe oraz jego wpływ na samopoczucie i zdrowie człowieka stały się obiektem szeregu badań naukowych. Ich wyniki nie wykazały jednak, aby hałas ten mógł powodować zaburzenia zdrowia psychicznego (Swedish Environmental Protection Agency, 2003).
Nie wiem, czy dobrze zrozumiałem. Jesteś za tym jeżu, by w ogolę nie budowano elektrowni atomowej w PL?jeż pisze:Rozumiem, że są miejsca szczególne w których wiatraki nie mogą lub nie powinny stać.
Ale nasz rząd woli wybudować elektrownię atomową.
Czy wolałbyś mieszkać 100 km od elektrowni atomowej czy 1 km od wiatraka?
Może wyjaśnię szerzej.Rafus pisze:jeż pisze: Nie wiem, czy dobrze zrozumiałem. Jesteś za tym jeżu, by w ogolę nie budowano elektrowni atomowej w PL?
A co jak nie wieje wiatr? A co z panelami słonecznymi w nocy?
Z tego co czytałem elektrownie te są III generacji i to jest bardzo bezpieczna konstrukcja. Chociaż z drugiej strony to WTC tez było, a runęło jak z piasku...Pomijając atak terrorystyczny (imho bardzo prawdopodobny) istnieje możliwość awarii.
Kolejna rzecz to składowanie paliwa oraz koszty i problemy związane z likwidacją takiej elektrowni.
Dla mnie konwencjonalna elektrownia atomowa to przeżytek - ewidentnie pokazała to Fukushima.
Mimo wszystko obecnie trudno wyobrazić sobie taka współpracę. Najlepszą opcją wydaje się elektrownia atomowa. Niemcy to wyjątek. Czy kwotę jaka należy wydać na wybudowanie elektrowni atomowej pokryłaby tą sieć energetyczną i technologie zapewniająca ciągły, nieprzerwany dostęp do energii?Wyobraźmy sobie, że kilka państw współpracuje w sieci energetycznej i odpowiednio zarządza energią wiatrową. Jestem w stanie wyobrazić sobie, że jest to problem do rozwiązania.
A co ze zużytym surowcem, czyli odpadami radioaktywnymi z elektrowni atomowych? ...znaczy, gdzie je składować i jakie są koszta ich składowania, oraz zabezpieczenia /pytanie retoryczne/ 
Pytanie wcale nie retoryczne, bo odpowiedź jest znana. Odpady składuje się w ziemi np. tu link.kunzang pisze:Bry
Tak tylko wtrącę
Nie tylko... niestetystepowy jeż pisze:(...) Odpady składuje się w ziemi np. tu
Fakt.kunzang pisze:Nie tylko... niestety
Nie taki diabeł straszny jak go malująKunzang pisze: i zafundowało nam rewelacyjne bomby klęsk ekologicznych z opóźnionym zapłonem.
http://www.atom.edu.pl/index.php/techno ... ?task=viewRozwój wiedzy w zakresie oceanografii, procesów geochemicznych i biologicznych związanych z zachowaniem radionuklidów w środowisku morskim pozwolił na udoskonalenie modeli obliczeniowych, ale wnioski pozostały te same – umieszczenie odpadów na dnie morza na głębokości około 4000 m nie powoduje zagrożenia.
Operacje usuwania odpadów do morza prowadzono pod nadzorem NEA-OECD, a od 1977 roku prowadzono coroczne kontrole radiologiczne na miejscach usuwania odpadów w północno-wschodniej części Atlantyku. Okazało się, że w próbkach wody, osadów i organizmów żywych na różnych głębokościach nie wykryto wzrostu poziomu stężeń radionuklidów z wyjątkiem pewnych przypadków, gdy stwierdzano wzrost zawartości cezu i plutonu w próbkach blisko dna na którym znajdowały się zrzucone odpady. Obserwacje te potwierdziły, że zrealizowany został główny cel usuwania odpadów radioaktywnych do morza, to jest usunięcie ich z biosfery mającej styczność z ludźmi.
Jednakże potencjalne rozpraszanie radionuklidów w oceanach, mimo że stężenia radionuklidów nawet blisko dna oceanu są bardzo, bardzo małe, uznano za sprzeczne z zasadą ochrony fauny i flory morskiej. Zgodnie z Konwencją o usuwaniu odpadów do morza zawartą w Londynie w 1975 r. zostało wzbronione usuwanie odpadów wysokoaktywnych, a na usuwanie odpadów niskoaktywnych trzeba było uzyskiwać każdorazowo odpowiednie zezwolenie. W 1983 roku wprowadzono do konwencji londyńskiej poprawkę wzbraniającą usuwania do morza jakichkolwiek odpadów radioaktywnych. W 1984 r. panel niezależnych ekspertów stwierdził, że usuwanie odpadów do morza nie wymaga innych środków ostrożności niż ich składowanie na lądzie, ale mimo to zakaz zrzutów radionuklidów do morza w jakiejkolwiek postaci został utrzymany i obowiązuje nadal.
http://pokazywarka.pl/my2vst/Rocznie w Polsce spala się 35 mln ton węgla w wyniku czego uwolnione zostaje 92 tonu uranu i 250 ton toru. A są to tylko dwa z pośród wielu pierwiastków promieniotwórczych.
Ekwiwalentem tych 35 mln ton węgla byłoby 565 ton uranu w wyniku czego powstałoby 153 tony odpadów radioaktywnych. Następnie te 153 tony poddano by recyklingowi, a niewykorzystane resztki zabezpieczono. Odpadów radioaktywnych wydzielanych przez elektrownie węglowe nikt nie monitoruje, ani nie zabezpiecza.
[prof. Łukasz Turski; “Gorący Temat”; TVP2; 24.03.2011
"Elektrownie jądrowe należą do najbezpieczniejszych i najczystszych ekologicznie źródeł energii."
[Jarosław Chrostowski “Atom w ryzach”; "Wiedza i Życie" nr 1/2009]
Eksplozja jądrowa w elektrowni jądrowej nie może mieć miejsca. Przede wszystkim w elektrowni stosuje się uran wzbogacony jedynie do 5%, w bombach stosuje się 90% wzbogacenie. Dodatkowo bomby atomowe wymagają ładunku konwencjonalnego niezbędnego do uzyskania odpowiedniego ciśnienia podczas początkowej fazy reakcji łańcuchowej.
[Jarosław Chrostowski “Atom w ryzach”; "Wiedza i Życie" nr 1/2009]
Na początek trzeba zaznaczyć, że odpady promieniotwórcze powstają nie tylko w elektrowniach jądrowych. Szpitale, czujniki dymu (Am241), przemysł (również spożywczy), a nawet szkolnictwo, generują tego typu odpady. I należy je składować lub unieszkodliwiać bez względu na istnienie elektrowni. Polski również to dotyczy.
Składowisko Różanie pracuje od 1960 roku i nigdy nie stworzyło zagrożenia dla zdrowia okolicznej ludności. Właściwie to miasto i gmina Różana posiada najniższą zachorowalność na nowotwory w Polsce.[3]
Przede wszystkim wraz z rozwojem technologicznym energetyki jądrowej rośnie stopień wykorzystania paliwa. Tym samym maleje masa odpadów kierowana do ostatecznego składowania.
Dla porównania odpady produkowane przez elektrownię jądrową, które zostaną składowane to 3 m3/GWe-rok (dla reaktora PWR, czyli starej generacji)[4]. W przypadku elektrowni konwencjonalnej bazującej na węglu kamiennym to ponad 500 tys. ton/GWe-rok[5] (nie licząc emisji dwutlenku węgla). Przy czym odpady powęglowe również muszą być składowane na specjalnych warunkach, gdyż ich toksyczność jest wysoka i nie zniknie pomimo upływu lat (w przeciwieństwie do odpadów promieniotwórczych, które ulegają stopniowemu rozpadowi).
Schemat postępowania z wypalonym paliwem: Z wodnego lub suchego przechowalnika przewożone jest ono albo 1)do ostatecznego składowania pod ziemią, albo 2) do zakładu przerobu paliwa wypalonego, z którego wraca do elektrowni jądrowej do ponownego wypalenia. W tym drugim przypadku pod ziemię usuwane są tylko odpady wysokoaktywne, bez plutonu i uranu.
Jak widać elektrownie jądrowe produkują mniej odpadów i są one mniej niebezpieczne od, wydawało by się, bezpiecznego węgla. W wyniku spalania węgla do atmosfery są emitowane odpady promieniotwórcze, jak również w żużlach i popiołach po wypalaniu węgla znajdują się radioaktywne cząsteczki. Nie są one w żaden sposób zabezpieczane tylko trafiają prosto do atmosfery lub na hałdy. Nikt się nie interesuje tego typu odpadami.
Natomiast w przypadku odpadów z elektrowni jądrowych zabezpieczenia są wystarczające, by promieniowanie nigdy więcej nie trafiło do biosfery. Przede wszystkim odpady zatapia się w szkle, następnie zamyka się je w pojemniki z miedzi lub stali nierdzewnej, otacza się to żeliwem lub stalą, potem gliną bentonitową, a następnie składuje 500 – 900 metrów pod ziemią. Prędzej nastąpi całkowity rozpad niż odpady radioaktywne wrócą z powrotem na powierzchnię.
Odpady pozostałe po paliwie użytym do uzyskania energii potrzebnej jednemu człowiekowi przez całe życie ów człowiek mógłby zmieścić w dłoni. Byłby to dysk o średnicy kilkunastu centymetrów będący zeszkliwionymi odpadami radioaktywnymi.
Ludzie wiedzą o bombach atomowych, Czarnobylu, zestawiają to z wiedzą o wyciekach z nieszczelnch beczek z odpadami toksycznymi i potem w to wierzą. jak rozmawiać?Ludzie wierzą jedynie w to, co już wiedzą, i na tym polega piękno Uniwersalnej Formuły Spisku
Te diabły, które maluję /wierz mi/, są straszneRafus pisze:Nie taki diabeł straszny jak go malują
Bezpieczne dla nas, ale nie dla tych, co po nas - kwestia tego, jak się postrzega przestrzeń, czy sprowadza się ona do: jak to jest z tym na teraz; czy też sięga się trochę dalej w przestrzeń, od choćby do: warunków w jakich przyjdzie żyć naszym dzieciom, już bez naszej obecności pośród żywych...Rafus pisze:To zostało zakazane, jest kontrolowane i jest bezpieczne: (...)
i w wymiarze zmian klimatycznych, i w wymiarze wzajemnych relacji pomiędzy ludźmi, rozumianymi tu globalnie jako nacje, czy narody Zastanawiam się czy czytałeś wcześniejsze posty (np. moje) odnośnie dyskusji w sprawie elektrowni atomowych.108Adamow pisze:Ludzie wiedzą o bombach atomowych, Czarnobylu, zestawiają to z wiedzą o wyciekach z nieszczelnch beczek z odpadami toksycznymi i potem w to wierzą. jak rozmawiać?
Wiara jest niesamowitym mechanizmem zaciemniania jasnego oglądu sprawy, wymusza kierowanie sie irracjonalnymi pobudkami. Jestem szczerze zafascynowany samsaryczną siłą wiary...
A.
Wybacz, po prostu jestem pod wielkim wrażeniem Cmentarza w Pradze, który analizuje pięknie, jak ludzie podążają za wiarą i jak łatwo jest tą wiarą w Spisek (zewnętrzne, ukryte, podstępne Zagrożenie) sterować. Nie potrafię dać lepszych argumentów, niż Rafus, co więcej nie potrafię też dać żadnych sensownych kontr-argumentów do jego wywodu, co oznacza w skrócie, że nie za bardzo widzę miejsce do dyskusji - podzielam jego (i nie tylko jego) zdanie.stepowy jeż pisze: Do tego co napisałeś można by użyć sformułowania - niesiołowizacja dyskusji
pzdr
Dyskutuj z nimi.Rocznie w Polsce spala się 35 mln ton węgla w wyniku czego uwolnione zostaje 92 tonu uranu i 250 ton toru. A są to tylko dwa z pośród wielu pierwiastków promieniotwórczych.
Ekwiwalentem tych 35 mln ton węgla byłoby 565 ton uranu w wyniku czego powstałoby 153 tony odpadów radioaktywnych. Następnie te 153 tony poddano by recyklingowi, a niewykorzystane resztki zabezpieczono. Odpadów radioaktywnych wydzielanych przez elektrownie węglowe nikt nie monitoruje, ani nie zabezpiecza.
Ale ja jestem za wiatrakami i takimi tam108Adamow pisze:Dyskutuj z nimi.
A.
http://www.cire.pl/rynekenergii/jadrowa.php?smid=272Dla przykładu porównajmy odpady z dwóch elektrowni o podobnych mocach; jeden blok 360 MW w elektrowni Opole wytwarza rocznie około 190 000 t popiołu i żużla (obecnie odpady te są zagospodarowane jako surowce w budownictwie, bądź jako podsypka w kopalniach) oraz 45 500 t gipsu (również wykorzystany do produkcji płyt kartonowo-gipsowych), natomiast w elektrowni jądrowej Beznau (Szwajcaria) o mocy 350 MW netto powstaje około 1,5 m odpadów wysokoaktywnych (wypalone paliwo przechowywane w specjalnych pojemnikach) oraz 50 beczek po 200 l odpadów średnioaktywnych i 100 beczek odpadów niskoaktywnych - co zajmuje objętość magazynową około 50 m3 .
Odpady powstające z węgla, rozpraszane na całym obszarze wraz ze spalinami lub zasypywane płytko pod powierzchnią ziemi, pozostają toksyczne na zawsze. Jądrowe odpady promieniotwórcze ulegają ciągłemu rozpadowi, tracąc 99% toksyczności (w tym przypadku promieniotwórczości) po 600 latach - a taki czas mieści się w zakresie ludzkich doświadczeń w dziedzinie nadzorowania i konserwacji, czego dowodem są takie budowle jak rzymski Panteon czy katedra Notre Dame.
Elektrownie opalane węglem nie tylko emitują szkodliwe związki chemiczne w postaci gazów lub trujących cząstek (tlenki siarki i azotu - składniki kwaśnego deszczu i smogu), ale są również istotnym światowym źródłem wprowadzania substancji promieniotwórczych do środowiska. Podczas spalania węgla dochodzi bowiem do uwolnienia uranu oraz toru, a podczas jego wydobycia - promieniotwórczego gazu jakim jest radon (który powstaje w czasie rozpadu uranu znajdującego się w skorupie ziemskiej i normalnie pozostającego pod ziemią).
stepowy jeż pisze:Ale ja jestem za wiatrakami i takimi tam108Adamow pisze:Dyskutuj z nimi.
A.
Aby uzyskać 1 MW (megawat) mocy, wirnik turbiny wiatrowej powinien mieć średnicę około 50 metrów. Ponieważ duża konwencjonalna elektrownia ma moc sięgającą 1 GW (gigawata), tj. 1000 MW, to jej zastąpienie wymagałoby teoretycznie użycia ok. 1000 takich generatorów wiatrowych. W rzeczywistości elektrownie wiatrowe pracują ok. 1500 – 2000 godzin rocznie, tj. trzykrotnie krócej niż siłownie konwencjonalne i atomowe. Zatem aby wyprodukować tyle samo energii elektrycznej co jedna duża siłownia klasyczna potrzeba ok. 3000 elektrowni wiatrowych o mocy 1 MW.
Kunzang pisze:Bezpieczne dla nas, ale nie dla tych, co po nas - kwestia tego, jak się postrzega przestrzeń, czy sprowadza się ona do: jak to jest z tym na teraz; czy też sięga się trochę dalej w przestrzeń, od choćby do: warunków w jakich przyjdzie żyć naszym dzieciom, już bez naszej obecności pośród żywych...
Odpowiedź:Jeż pisze:A propos używania argumentów w dyskusji.
Można się do tego odnieść, jeśli pomyśli się o perspektywie następnych 100-500 lat.
Dlaczego nie myśleć o tym co będzie za 500 lat?
"caly swiat jest radioaktywny" - Ł.TurskiWszyscy żyjemy stale i żyliśmy od zarania dziejów w środowisku radioaktywnym, a nasze organizmy są do niego przystosowane. Dlatego w dyskusji o odpadach promieniotwórczych patrzmy na proporcje skutków działań człowieka i przyrody - i na tej podstawie dokonujmy ocen naszego postępowania.
Promieniowanie odpadów radioaktywnych ma małą energię i wystarcza niewielka grubość materiału osłonowego by je zatrzymać. Pojemniki, w których przewozi się odpady radioaktywne, są wyposażone w warstwy osłonowe z żelaza lub ołowiu, które zapewniają pełne bezpieczeństwo otoczenia przed promieniowaniem.
Radioaktywność po kilkunastu lub kilkudziesięciu latach zanika [Każdy rozpad radioaktywny oznacza, że jakieś jądro wysłało promieniowanie i przestało być radioaktywne. Dlatego aktywność odpadów jądrowych maleje z każdym dniem, miesiącem i rokiem, i odpady wymagające dzisiaj osłon stają się nieszkodliwe po upływie 10 czy 50 lat] i przestaje być problemem.
Zeszklone odpady wysokoaktywne [odpady dzielą się na niskoaktywne, średnioaktywne i wysokoaktywne. Np. dla cieczy odpady niskoaktywne to takie substancje, które przy spożyciu 1 litra powodują otrzymanie od 0,00001 do 0,1 rocznej dawki dopuszczalnej (RDD), średnioaktywne - od 0,1 do 100 RDD, a wysokoaktywne- powyżej 100 RDD], zawierające praktycznie wszystkie izotopy długożyciowe [w zależności od szybkości rozpadu promieniotwórczego, radioizotopy dzielimy na krótko życiowe (aktywność ich maleje dwukrotnie w ciągu sekund lub godzin), średnio życiowe – dnie i miesiące i długo życiowe – lata i setki lat], są zwykle zamykane w systemie wielu barier i umieszczane głęboko pod ziemią – stąd często stosowana nazwa składowiska głębinowego. W systemie tym stosuje się materiały naturalne, tak by układ składowiska geologicznego był maksymalnie podobny do środowiska naturalnego. Układ wielu kolejnych barier gwarantuje bezpieczeństwo – nawet, jeśli jedna z nich zawiedzie, pozostałe powstrzymają skutecznie rozchodzenie się materiałów radioaktywnych.
Co więcej, w minerałach z Oklo znaleziono produkty rozszczepienia takie jak neodymium, a nawet ksenon – gaz, który uwięziony w ziarnach fosforanów glinu pod rejonem grzęzawisk wodnych przetrwał przez blisko dwa miliardy lat! [5] Produkty rozszczepienia z reaktorów naturalnych w Oklo nie były przechowywane w złożach skalnych, nie były zamykane w pojemniki ani nie ulegały zeszkleniu – oddziaływała na nie woda (której obecność była niezbędna, by reaktory mogły zacząć pracę), znajdowały się tuż pod powierzchnią gruntu, narażone na wszelkie procesy mogące sprzyjać ich migracji – a mimo to pozostały na miejscu, dopóki nie uległy naturalnemu rozpadowi. Tylko te najtrwalsze – o bardzo, bardzo długich okresach rozpadu i odpowiednio bardzo, bardzo małej aktywności - świadczą dziś o tym, że reaktory naturalne działały naprawdę i że nie spowodowały skażeń radioaktywnych w okolicy.
Trzeba zaś pamiętać, że odpady z elektrowni węglowych nie są zamykane ani izolowane trwale od otoczenia. Część z nich ulatnia się w postaci popiołu lotnego, który spada w otoczeniu elektrowni – nieraz sięgając na duże odległości od punktu emisji – przedostaje się do gleby i rozpuszcza się w wodzie pitnej, a część pozostaje na filtrach elektrostatycznych i jest usuwana razem z popiołem dennym na okoliczne pola i hałdy. Oddzielanie odpadów ciekłych od otoczenia wykonuje się tak, by przegrody wystarczyły na kilkadziesiąt lat – i społeczeństwo godzi się z tym, nie zdając sobie sprawy, że chociaż odpady radioaktywne mogą rozpadać się wolno, to jednak z czasem aktywność ich zanika do zera, natomiast toksyczność arsenu, kadmu, rtęci czy ołowiu pozostaje zawsze taka sama, przez tysiące i miliony lat.
Aktywność odpadów radioaktywnych maleje z czasem, natomiast toksyczność odpadów ze spalania węgla pozostaje niezmiennie wysoka.
Aktywność odpadów maleje i z czasem potencjalne zagrożenie od nich jest mniejsze niż zagrożenie od pierwotnie wydobytej rudy uranowej. Tymczasem ruda jest wszędzie, również w miejscach wypłukiwanych przez wodę, którą pijemy, podczas gdy odpady są skutecznie odizolowane od człowieka. W rzeczywistości można oczekiwać, że odpady pozostaną izolowane na miejscu składowania na zawsze, tak jak pozostały na miejscu produkty rozszczepienia z naturalnych reaktorów w Oklo.
Zagrożenia radioaktywne można porównać z zagrożeniem toksycznym od produktów spalania węgla. Dopuszczalne stężenia usuwanych z popiołem i żużlem substancji toksycznych (kobalt, arszenik, rtęć, miedź, mangan, nikiel, wanad itd.) w wodzie pitnej są określone przez lekarzy i przepisy państwowe. Określone są także dopuszczalne stężenia substancji promieniotwórczych.
Warto pamiętać o tych krzywych rozważając minimalny czas trwałości pojemnika dla odpadów wysokoaktywnych, przyjmowany jako równy 1000 lat. Oznacza to, że w ciągu pierwszego tysiąca lat nie ma przecieków z pojemnika na zewnątrz, tak że zagrożenie względne należy porównywać tylko dla czasów dłuższych niż 1000 lat. Nawet potem, jeżeli pojemnik ulegnie rozszczelnieniu, możliwe wycieki substancji radioaktywnych do wód podziemnych będą powolne, a ruch tych wód także jest bardzo wolny. Minie dalsze 20 000- 100 000 lat zanim pierwsze przecieki substancji radioaktywnych rozpuszczonych w wodzie dotrą do wody pitnej [1].
Tak więc, nawet zakładając pełne rozpuszczenie odpadów promieniotwórczych w wodzie podziemnej, zagrożenie związane z odpadami wysoko aktywnymi będzie mniejsze niż zagrożenie związane z odpadami z elektrowni węglowych już po upływie 200 lat. A przecież odpady radioaktywne są starannie składowane, tak że pozostają odseparowane od biosfery nie przez 200 ale przez 20 000 lat i dłużej.
Co więcej, porównanie z pierwotnie istniejącym zagrożeniem powodowanym przez rudę uranową wykazuje, że nawet gdyby minimalne dawki promieniowania stwarzały zagrożenie nowotworowe – co jest bardzo wątpliwe – praca EJ nie powodowałaby wzrostu ogólnego zagrożenia radiologicznego na Ziemi. Już w chwili, gdy wskaźnik WZR dla odpadów wysoko aktywnych zmaleje do poziomu WZR dla rudy, zagrożenie radiologiczne jest zmniejszone, ponieważ ruda jest rozproszona w otwartych obszarach, często w styku z wodami podziemnymi, podczas gdy odpady wysoko aktywne są składowane w stabilnych formacjach geologicznych i odseparowane od środowiska. W dalszych latach WZR dla odpadów jest mniejszy niż pierwotny WZR dla rudy i w miarę upływu lat różnica między nimi stale rośnie. Tak więc praca EJ przyczynia się do zmniejszenia ogólnego tła promieniowania na Ziemi. Nie jest wcale pewne, czy powinniśmy do tego dążyć, bo wiele doświadczeń wykazało, że istniejące tło promieniowania jest niezbędne do życia organizmów żywych, ale przynajmniej można z całą pewnością stwierdzić, że praca EJ i składowanie odpadów promieniotwórczych NIE zwiększa średniego zagrożenia radiologicznego dla naszych prawnuków.
Znamy na to odpowiedź, bo dociekliwi naukowcy prześledzili drogi uwalniania się produktów radioaktywnych i przebieg ich rozpadu. Okazuje się, że w perspektywie od zera do pół miliona lat (chyba dość długo?) największe dawki spowoduje wydzielanie Tc-99 i wchłanianie go z wodą pitną. Maksymalne moce dawki wystąpią po 300 000 lat i wyniosą 0,012 mikroSv/rok [1]. Z czym takie dawki można porównać?
Miły czytelniku, czy śpisz na łóżku? Jeśli tak, a łóżko ma średnio wysokość 40 cm, to pomyśl, że mógłbyś spać na samym materacu, o wysokości np. 20 cm. A to oznacza, że będziesz niżej i zmniejszysz moc dawki o 0,02 mikroSv/rok, dwa razy więcej niż maksymalny przyrost dawki dla kogokolwiek powodowany przez odpady wysokoaktywne. A więc – bądźmy konsekwentni – skoro "zieloni" aktywiści grożą nam małymi dawkami promieniowania i zabraniają nam stosowania energii jądrowej "ze względów moralnych" to trzeba ze względów moralnych potępiać producentów łóżek znacznie bardziej niż inżynierów jądrowych!
Czy producenci łóżek i wózków dziecinnych są przestępcami, powodującymi setki zgonów w ciągu wieków? Czy też może – może powinniśmy nareszcie spojrzeć z właściwej perspektywy na minimalne wzrosty mocy dawki w różnych sytuacjach życiowych i uspokoić ludzi, by nie bali się składowania pod ziemią odpadów wysokoaktywnych?
Faktem jest, że energetyka jądrowa jest gałęzią przemysłu, która bierze pełną odpowiedzialność za swoje odpady, składuje je i zabezpiecza starannie na tysiąclecia. Zaczęliśmy nasze rozważania od koronnego zarzutu przeciwników energii jądrowej – od pozornie nierozwiązalnej sprawy odpadów radioaktywnych. Okazuje się, że przemysł jądrowy nie musi obawiać się tego pytania. Co więcej, jak wykazaliśmy powyżej, właśnie energetyka jądrowa daje przykład, jak troszczyć się o czystość środowiska i brać pełną odpowiedzialność za produkowane odpady. Można tylko życzyć sobie, by i inne gałęzie przemysłu podejmowały takie wysiłki i gwarantowały rozwiązanie techniczne równie bezpieczne dla środowiska.
Atak terrorystyczny jest oczywiście możliwy do wykonania, ale z dość starego już artykułu:Jeż pisze:Adamie uderzasz nie w ten bęben. Moją myślą przewodnią jest, że zagrożenie energetyki jądrowej wiąże się z możliwością kataklizmu związanego z taką elektrownią. Wbrew temu, co podkreślają różni zwolennicy tejże, uważam, że takie zagrożenie istnieje w Polsce (mimo np. braku trzęsień ziemi). Zagrożenie stwarza sam człowiek -stwarza go polityka. W perspektywie kilku lat może być ono niewidoczne, ale czy uważasz, że nie ma ryzyka iż w ciągu następnych choćby 50 lat nie doczekamy aktu terroru związanego z taką elektrownią? Uważam to za prawdopodobne, co w moim odczuciu jest silnym argumentem za tym by zastanowić się nad tym sposobem produkcji energii.
W tą niezależność trudno uwierzyć, bo czy niby mamy wystarczającą ilość paliwa do takiej elektrowni?Rafus pisze:To jest szansa by Polska nie była znów na samym końcu. By nie była uzależniona od innych krajów. By sytuacja gospodarcza się poprawiła. Na dzień dzisiejszy nie ma lepszego rozwiązania.
Co nie znaczy, że na jutro również.Rafus pisze:Siec wiatraków połączona ze sobą (dająca nieprzerwanie energie) i współpracujące Państwa, to na dziś dzień zwykła fantazja.
Znalazłem info, że w naszym pięknym kraju sprzedaż prądu do elektrowni to prawie mission impossible. Rzucają kłody pod nogi gdzie się da. Generalnie na dzisiaj taki wiatrak nie jest raczej opłacalny. Szczególnie drogie są akumulatory. No i po jakimś czasie trzeba je zmieniać (np. akumulatory przemysłowe - odpowiednie do wiatraków - mają ok. 1000 ładowań, a koszt ok. 2000 zł za 200 Ah akumulator, co daje około 2,4 kWh energii).Ryu pisze:Cześć
Musisz jeszcze sprawdzić czy nie będziesz tej energii produkował za dużo. Od jakiejś tam ilości będziesz musiaŁ swój prąd z wiatraka sprzedać elektrowni, a później im zapłacić za dostarczenie Ci go ponownie ;p
pozdrawiam,
Tomek
Podzielę się za darmo 
- o ile się nie pomyliłem w obliczeniach) To jest teoria, natomiast w praktyce bywa tak:Rafus pisze:Odpowiedź: (...)
PozdrawiamWarto również wspomnieć o nielegalnych składowiskach. Bogatsze państwa
często chcąc się pozbyć odpadów promieniotwórczych płacą
przedsiębiorcom z krajów biedniejszych, za udostępnienie terenu na ich
składowanie. Kilka lat temu mówiono w telewizji o odkryciu takiego
nielegalnego śmietnika radioaktywnego w Polsce w województwie opolskim.
Były tam zwożone odpady z Niemiec. Sprawa ucichła. W 1992 została
podpisana Konwencja Bazylejska zabraniająca wywozu szkodliwych
odpadów za granicę.
Zgadza sie.Jeż pisze:Generalnie na dzisiaj taki wiatrak nie jest raczej opłacalny.
A Tutaj źródło tej rewelacji: http://www.zgapa.pl/data_files/referat_ ... ml#relatedKunzang pisze:To jest teoria, natomiast w praktyce bywa tak:
Jakby nie patrzeć, to problem jest szerszy. Bowiem co prawda życie elektrowni jądrowej szacuje się na 60 lat, a wiatraków na 20 i dziś koszty przemawiają za uranem, tyle, że za 60 lat kolejnych elektrowni atomowych może już nie być. Bo zasoby paliwa szacuje się na góra 70 lat (przy dzisiejszym zużyciu).Rafus pisze: Zgadza sie.
Jeżu, jeżu, mnie zarzucasz, a sam piszesz... nie "szacuje się" ale, co najwyżej, "źródla, którym ufam, szacują". Widzisz, nawet w cytowanym przez ciebie artykule przedstawiona jest opcja przeciwna, której poniżej dajmy głos:stepowy jeż pisze:[...] prawda życie elektrowni jądrowej szacuje się na 60 lat, a wiatraków na 20 i dziś koszty przemawiają za uranem, tyle, że za 60 lat kolejnych elektrowni atomowych może już nie być. Bo zasoby paliwa szacuje się na góra 70 lat (przy dzisiejszym zużyciu).
Tłumaczenie skrócone: gdy weźmie się pod uwagę jedynie źródła uranu dające czysty pierwiastek jako główny produkt lub główny produkt poboczny, szacunki mówią o 190 latach przy obecnym zapotrzebowaniu, a nie uwzględniono w nich źródeł, w których uran stanowi drugorzędny produkt poboczny (a nad takimi również się pracuje, np. w Japonii, i uzyskanie uranu jest z nich wykonalne, tyle, że na poziomie $250/kgU zamiast obecnego $80 ze źródeł podstawowych).This is in fact suggested in the IAEA-NEA figures if those covering estimates of all conventional resources (U as main product or major by-product) are considered - another 7.6 million tonnes (beyond the 5.3 Mt known economic resources), which takes us to 190 years' supply at today's rate of consumption. This still ignores the technological factor mentioned below. It also omits unconventional resources (U recoverable as minor by-product) such as phosphate/ phosphorite deposits (up to 22 Mt U), black shales (schists) and lignite (0.7 Mt U), and even seawater (up to 4000 Mt), which would be uneconomic to extract in the foreseeable future, although Japanese trials using a polymer braid have suggested costs a bit over $250/kgU. Research proceeds.
I na koniec akapit, którego nie podejmuję sie pretłumaczyć. Mówi on o tym, że pewien proces stosowany w niektórych nowoczesnych elektrowniach pozwala uzyskać do 60 RAZY więcej energii z jednostki uranu, co, jak mi się wydaje, dość znacząco zmienia nawet te ostrożne 190 lat liczone według bieżącego użycia:oal ash is another easily-accessible though minor uranium resource in many parts of the world. In central Yunnan province in China the coal uranium content varies up to 315 ppm and averages about 65 ppm. The ash averages about 210 ppm U (0.021%U) - above the cut-off level for some uranium mines. The Xiaolongtang power station ash heap contains over 1000 tU, with annual arisings of 190 tU. Recovery of this by acid leaching is about 70% in trials. This project has yet to announce any commercial production, however.
Jak się więc wydaje pogłoski o śmierci elektrowni atomowych z powodu braku paliwa są mocno przesadzone...Widespread use of the fast breeder reactor could increase the utilisation of uranium 50-fold or more. This type of reactor can be started up on plutonium derived from conventional reactors and operated in closed circuit with its reprocessing plant. Such a reactor, supplied with natural or depleted uranium for its "fertile blanket", can be operated so that each tonne of ore yields 60 times more energy than in a conventional reactor.
Być może,108Adamow pisze:Jak się więc wydaje pogłoski o śmierci elektrowni atomowych z powodu braku paliwa są mocno przesadzone...
Czyli na przykład?stepowy jeż pisze:Mnie odpowiada idea takiej energii, którą mógłbym uzyskać sam, dzięki czemu mógłbym uniezależnić się od monopolisty (niestety u nasz takowy jest).
Na przykład przydomowy wiatrak w połączeniu z solarem. Największy problem to kumulowanie energii (bateria). Nie wiem ile można przy racjonalnych kosztach pobrać energii z otoczenia, ale przypuszczam, że wiatrak o mocy 5 kW + solar (kilka metrów kwadratowych) by wystarczył. Jeśli do tego dołożyć pompę ciepła to taki układ powinien produkować wystarczającą ilość energii na rodzinę.Ras pisze:Czyli na przykład?stepowy jeż pisze:Mnie odpowiada idea takiej energii, którą mógłbym uzyskać sam, dzięki czemu mógłbym uniezależnić się od monopolisty (niestety u nasz takowy jest).
