Jacy jesteśmy z natury?

Cześć,

Jacy jesteśmy z natury? Dobrzy? Źli?

Ani dobrzy ani źli! - jesteśmy skomplikowani.

piotr pisze:Cześć,

Jacy jesteśmy z natury? Dobrzy? Źli?

Czesc

Nie wiem.

Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Ani dobrzy ani źli! - jesteśmy skomplikowani.

Niektóre nauki buddyjskie mówią, że wszystkie istoty posiadają naturę buddhy, która jest identyczna z naturą ostatecznej rzeczywistości. Jak rozumiem ta rzeczywistość nie jest skomplikowana, ale jest dobra i jest najwyższym szczęściem.

Czy to znaczy, że z natury jesteśmy dobrzy?

Cześć,

booker pisze:Nie wiem.

A zastanawiałeś się nad tym?

piotr pisze:Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Ani dobrzy ani źli! - jesteśmy skomplikowani.
Niektóre nauki buddyjskie mówią, że wszystkie istoty posiadają naturę buddhy, która jest identyczna z naturą ostatecznej rzeczywistości. Jak rozumiem ta rzeczywistość nie jest skomplikowana, ale jest dobra i jest najwyższym szczęściem.

Czy to znaczy, że z natury jesteśmy dobrzy?

Myślę, że tak; ale póki co jesteśmy skomplikowani.

piotr pisze:Cześć,

booker pisze:Nie wiem.
A zastanawiałeś się nad tym?

Kiedyś jak najbardziej, obecnie (nie)stety nie mam [w tym temacie] nad czym.

Jeżeli odnosić się do natury buddhy, to przekracza ona coś takiego jak "dobrzy" , "żli" (to się jej nie tyczy) zatem Twoje pytanie, jeżeli ma się do tego odnosić to jest niewłaściwie zadane.

Bardziej mówiąc o dobru itd. mowa by była o jej manifestowaniu.

Np. Booker teraz coś kręci - jest skomplikowany, ale jest dobry z natury.

Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Myślę, że tak; ale póki co jesteśmy skomplikowani.

To co sprawiło, że jesteśmy skomplikowani a nie dobrzy?

Pójście na kompromis z przywiązaniem, gniewem i niewiedzą.

Lo'tsa'wa pisze:Np. Booker teraz coś kręci - jest skomplikowany, ale jest dobry z natury.

Co kręce, co kręce

Odpowiedziałem, że nie wiem, to zostałem pociągnięty do myślenia

I kto tu kręci

A jak chcesz, to z zenu, to natura buddhy jest prosto

Czyli wcale nie jest skomplikowana

Nasze myślenie może być skomplikowane

Dla mnie zło jest nielogiczne

nie może więc przetrwać, nie może zatem być naturą.

pzdr, gt

Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Pójście na kompromis z przywiązaniem, gniewem i niewiedzą.

Dlaczego poszliśmy na taki kompromis, skoro z natury jesteśmy dobrzy?

piotr pisze:Dlaczego poszliśmy na taki kompromis, skoro z natury jesteśmy dobrzy?

Ja ze względu na kiepskie urodzenie

piotr pisze:Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Pójście na kompromis z przywiązaniem, gniewem i niewiedzą.
Dlaczego poszliśmy na taki kompromis, skoro z natury jesteśmy dobrzy?

Nie jestem pewien. Wydaje mi się, że dlatego, że nie rozumiemy prawa karmy. Czyli niewiedza, jedna skaza, napędza kolejną niewiedzę... To tylko moje przypuszczenia. Pasuje w tym momencie. Już się cały trzęsę.

GreenTea pisze:Dla mnie zło jest nielogiczne nie może więc przetrwać, nie może zatem być naturą.

pzdr, gt

Dla mnie, np. zło jest jak najbardziej logiczne.

Skoro jako istoty czujące jesteśmy zdolni do czynienia dobra, dlaczego mielibyśmy być niezdolni do czynienia zła?

Rozumiejąc siebie (swoją naturę) możemy ją urzeczywistniać; czynić właściwe, bez zastanawiania się nad tym, spontanicznie. Z kolei nie rozumiejąc siebie dostajemy niewiedze, a działając z tego pola w wyniku mamy niezaciekawe zachowania, często rówinież spontaniczne (bez refleksji).

Całkiem logiczne.

booker pisze:
GreenTea pisze:Dla mnie zło jest nielogiczne nie może więc przetrwać, nie może zatem być naturą.

pzdr, gt
Dla mnie, np. zło jest jak najbardziej logiczne.

Logiczne w opozycji do dobra, ale nie w pojedynkę. Coś co niszczy musiałoby w końcu i siebie zniszczyć, nie mogłoby więc być naturą

piotr pisze:Cześć,

Jacy jesteśmy z natury? Dobrzy? Źli?

Jeżeli jesteśmy z natury to jesteśmy tacy jaka jest natura. Jakkolwiek natura sama w sobie wydaje się być mało zainteresowana tym jacy jesteśmy. A Ty jaki jesteś?

Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Nie jestem pewien. Wydaje mi się, że dlatego, że nie rozumiemy prawa karmy. Czyli niewiedza, jedna skaza, napędza kolejną niewiedzę... To tylko moje przypuszczenia. Pasuje w tym momencie. Już się cały trzęsę.

Jakim sposobem skazy mogą mieć wpływ na istotę o dobrej naturze? Skąd mogłyby się wziąć i jak przejawiać w zachowaniu istoty o takiej naturze?

Z natury jesteśmy Buddami!

Witaj,

amogh pisze:Jeżeli jesteśmy z natury to jesteśmy tacy jaka jest natura. Jakkolwiek natura sama w sobie wydaje się być mało zainteresowana tym jacy jesteśmy. A Ty jaki jesteś?

Jeśli mówisz tu o przyrodzie i środowisku, to nie o to na początku pytałem. Chodziło mi o usposobienie, które leży u podstaw istot.

GreenTea pisze: Logiczne w opozycji do dobra, ale nie w pojedynkę. Coś co niszczy musiałoby w końcu i siebie zniszczyć, nie mogłoby więc być naturą

A może fakt, ze zło "istnieje", jest zaprzeczeniem prawa karmy?

Cześć,

GreenTea pisze:Logiczne w opozycji do dobra, ale nie w pojedynkę. Coś co niszczy musiałoby w końcu i siebie zniszczyć, nie mogłoby więc być naturą

Dlaczego zatem buddyjskie nauki nie proponują ścieżki całkowitego zła? Wg. takiego rozumowania byłby to najlepszy sposób na samozniszczenie zła.

piotr pisze:Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Nie jestem pewien. Wydaje mi się, że dlatego, że nie rozumiemy prawa karmy. Czyli niewiedza, jedna skaza, napędza kolejną niewiedzę... To tylko moje przypuszczenia. Pasuje w tym momencie. Już się cały trzęsę.
Jakim sposobem skazy mogą mieć wpływ na istotę o dobrej naturze? Skąd mogłyby się wziąć i jak przejawiać w zachowaniu istoty o takiej naturze?

Nasza natura ma potencjał tworzenia dobra i zła, dlatego jest to dobra natura.

piotr pisze:Cześć,
GreenTea pisze:Logiczne w opozycji do dobra, ale nie w pojedynkę. Coś co niszczy musiałoby w końcu i siebie zniszczyć, nie mogłoby więc być naturą
Dlaczego zatem buddyjskie nauki nie proponują ścieżki całkowitego zła? Wg. takiego rozumowania byłby to najlepszy sposób na samozniszczenie zła.

I co byłoby wówczas naturą?

Czym jest niszczenie? Czymś, co może doprowadzić do wyzwolenia, do oświecenia? Czym różni się proces niszczenia od procesu rozpoznawania pustości rzeczy?

pzdr, gt

Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Nasza natura ma potencjał tworzenia dobra i zła, dlatego jest to dobra natura.

Co jest dobrego w tworzeniu zła? Czy może na czymś innym ma wg. Ciebie polegać dobro tej natury?

piotr pisze:Witaj,

amogh pisze:Jeżeli jesteśmy z natury to jesteśmy tacy jaka jest natura. Jakkolwiek natura sama w sobie wydaje się być mało zainteresowana tym jacy jesteśmy. A Ty jaki jesteś?
Jeśli mówisz tu o przyrodzie i środowisku, to nie o to na początku pytałem. Chodziło mi o usposobienie, które leży u podstaw istot.

Jakich istot? Jeżeli chodzi o te czujące to wydaje mi się, że nie wiedzą jakie są z natury, wiedzą tyko, co i kiedy czują. Jeżeli chodzi o istotę (abstrakcyjną) czy też sensowną treść Twojego pytania to czym jest dobro, a czym zło, jak to rozróżniasz?

Cześć,

GreenTea pisze:I co byłoby wówczas naturą?

Dobro – nawet zło by się w nie obracało. Zatem dobro byłoby naturą każdego zachowania. Trochę to przerażająca idea...

Czym jest niszczenie? Czymś, co może doprowadzić do wyzwolenia, do oświecenia? Czym różni się proces niszczenia od procesu rozpoznawania pustości rzeczy?

Jeśli potrzebujesz jakiejś specjalnej definicji słowa, którego użyłaś, to zaproponuj ją. Powszechne rozumienie niszczenia, sprowadza się do idei doprowadzania do nieistnienia.

GreenTea pisze:
booker pisze: Dla mnie, np. zło jest jak najbardziej logiczne.
Logiczne w opozycji do dobra, ale nie w pojedynkę. Coś co niszczy musiałoby w końcu i siebie zniszczyć, nie mogłoby więc być naturą

Logicznie nie da się bez par przeciwieństw

Domyślam się jedynie, że może chodzić Ci o coś takiego niemożliwości istnienia zła absolutnego.
Tylko w tym układzie, również coś takiego, jak dobro absolutne też będzie abstrakcją, idealizacją, myśleniem życzeniowym

Cześć,

amogh pisze:Jakich istot? Jeżeli chodzi o te czujące to wydaje mi się, że nie wiedzą jakie są z natury, wiedzą tyko, co i kiedy czują. Jeżeli chodzi o istotę (abstrakcyjną) czy też sensowną treść Twojego pytania to czym jest dobro, a czym zło, jak to rozróżniasz?

Oczywiście chodzi mi o istoty ludzkie, zwierzęce, itd.

Piotr pisze: Co jest dobrego w tworzeniu zła? Czy może na czymś innym ma wg. Ciebie polegać dobro tej natury?

Nie ma nic dobrego w tworzeniu zła. Dobro tej natury polega na tym, że daje możliwość nieskończonego rozwoju.

Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Nie ma nic dobrego w tworzeniu zła. Dobro tej natury polega na tym, że daje możliwość nieskończonego rozwoju.

Jeśli nieskończenie rozwijam się w złym kierunku, to co jest w tym dobrego?

piotr pisze:Cześć,

amogh pisze:Jakich istot? Jeżeli chodzi o te czujące to wydaje mi się, że nie wiedzą jakie są z natury, wiedzą tyko, co i kiedy czują. Jeżeli chodzi o istotę (abstrakcyjną) czy też sensowną treść Twojego pytania to czym jest dobro, a czym zło, jak to rozróżniasz?
Oczywiście chodzi mi o istoty ludzkie, zwierzęce, itd.

A co z drugą częścią mojego pytania?

piotr pisze:Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Nie ma nic dobrego w tworzeniu zła. Dobro tej natury polega na tym, że daje możliwość nieskończonego rozwoju.
Jeśli nieskończenie rozwijam się w złym kierunku, to co jest w tym dobrego?

Ktoś Ci każe nieskończenie rozwijać się w złym kierunku?

Cześć,

amogh pisze:A co z drugą częścią mojego pytania?

Jest poniekąd irrelewantna.

Ale tak jak rozumiem to, zło jest działaniem, które wypływa z chęci zadania cierpienia, z zawiści i zaślepienia. Zazwyczaj gdy myślę o rezultatach złego postępowania, to widzę krótką satysfakcję i duże zagrożenie grożącymi mi konsekwencjami. Z dobrem jest odwrotnie.

Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Ktoś Ci każe nieskończenie rozwijać się w złym kierunku?

Nie. Ale skoro istnieje taka możliwość, to mogę ją wybrać.

piotr pisze:Cześć,

Lo'tsa'wa pisze:Ktoś Ci każe nieskończenie rozwijać się w złym kierunku?
Nie. Ale skoro istnieje taka możliwość, to mogę ją wybrać.

Gdyby taka możliwość nie istniała, wszystko byłoby pierwotnie doskonałe - nie było by cierpienia, ścieżki, ani kresu cierpienia.

I byłoby cholernie nudno. Jeżeli coś nie ma potencjału stworzenia czegokolwiek, nie jest to doskonałe.

piotr pisze:Ale tak jak rozumiem to, zło jest działaniem, które wypływa z chęci zadania cierpienia, z zawiści i zaślepienia. Zazwyczaj gdy myślę o rezultatach złego postępowania, to widzę krótką satysfakcję i duże zagrożenie grożącymi mi konsekwencjami. Z dobrem jest odwrotnie.

piotr pisze:Ale skoro istnieje taka możliwość, to mogę ją wybrać.

Czy od tego jak wybierzesz będzie zależeć Twoje usposobienie i to jacy jesteśmy z natury?

piotr pisze:Dobro – nawet zło by się w nie obracało. Zatem dobro byłoby naturą każdego zachowania. Trochę to przerażająca idea...

Nie zrozumieliśmy się, rozważałam wyłącznie przypadek: naturą jest zło (inne przypadki, jakie można rozważyć, to: naturą jest dobro; naturą jest dobro i zło; naturą nie jest ani dobro, ani zło). W tym rozważanym przypadku wychodzi mi na to, że zło nie może przetrwać, bo jego zasadą jest niszczenie, zatem nie może być naturą.

piotr pisze:Powszechne rozumienie niszczenia, sprowadza się do idei doprowadzania do nieistnienia.

Tak, w przypadku zła do nieistnienia natury, o którą pytałeś. Dlatego uznałam, że zło jest nielogiczne.

Druga część moich pytań nawiązywała do możliwości wykorzystania procesu niszczenia w praktyce buddyjskiej. Niszczeniu z użyciem zła (doprowadzaniu w rezultacie do nieistnienia) towarzyszą określone motywacje, intencje, stany umysłu. Więc albo pozostają bez znaczenia, albo nie o takie nieistnienie tutaj chodzi.

pzdr, gt

booker pisze:Domyślam się jedynie, że może chodzić Ci o coś takiego niemożliwości istnienia zła absolutnego. Tylko w tym układzie, również coś takiego, jak dobro absolutne też będzie abstrakcją, idealizacją, myśleniem życzeniowym

Będzie

Ale jak to inaczej rozkminić? Łatwo zapytać, co jest naturą...

pzdr, gt

Intraneus pisze:A może fakt, ze zło "istnieje", jest zaprzeczeniem prawa karmy?

Nie wiem, czy dobrze Cię zrozumiałam, chodzi o to, że gdyby zło istniało naprawdę (w sensie natury człowieka) nie można byłoby użyć zależności karmicznych do wydostania się z samsarycznego dołka?

pzdr, gt

Cześć,

Jacy jesteśmy z natury? Dobrzy? Źli?

myślę że jesteśmy dobrzy z natury bo gdy jesteśmy spokojni to jesteśmy dobrzy a spokój jest naturalnym stanem bo spokój jest gdy nie stwarzamy myśli i wtedy nie stwarzamy sztuczności i zostaje tylko zródło .

Wyzwolenie, tak czułam, że się odezwiesz, bo Piotr pytał w pewnym momencie dokładnie o to samo, o co Ty pytałeś, przejrzyj dokładnie wątek

pozdrawiam, gt