Współczucie - Jak rozwijać?

[iwanxxx]

A nierozdzielność esencji i funkcji w mojej tradycji opisywana jest jako od zawsze istniejące aktywności buddy, które są wyrażeniem niezrodzonych, również istniejących od zawsze właściwości buddy.

No tak, ale Twoja tradycja argumentowała niemal identycznie do wschodnioazjatyckiej opartej na Przebudzeniu Wiary i też nie była tybetańskim mainstreamem, prawda? Czy do tybetańskiej filozofii przedostało się pojęcie esencji/funkcji? Czytałem na wiki dość lakoniczne wzmianki, że w Tybecie studiowano komentarz do Sutry Samdhinirmocany koreańskiego mnicha Woncheuka, który właśnie używał hermeneutyki esencji/funkcji. Wikipedia twierdzi, że Mipham Rinpocze używał tej koncepcji jako metafory korzenia i gałęzi. Czy to są jakieś istotne sprawy w tybetańskim buddyzmie?
http://en.wikipedia.org/wiki/Essence-Function

Pzdr
Piotr

[Intraneus]

Aby wzbudzić bodhiczittę musimy pomyśleć o określonej osobie i spróbować odczuć jak bardzo cierpi. Ta osoba pragnie uwolnić się tak szybko jak to możliwe. Ten stan i myśl są wspólne każdej istocie. Pierwszy krok jaki musimy zrobić to pomyśleć o cierpieniu jednej indywidualnej osoby."

Czy wzbudzenie bodhiczitty dziala i wowczas, gdy mysle o sobie?

o tym Jongdzin nie pisze, ale myśle, że można to odnieść do cytatu powyżej. Czyli, że jeśli to myślenie o sobie będzie połączone z troską i wiarą w siebie (+skromność, hojność, otwartość...), to będzie to miało sens. w przeciwnym razie pewnie można popaść w egoistyczne użalanie się nad sobą, a to juz nie jest to, o co nam chodzi.

Ja rozumiem cytat Rinpoczego (w odniesieniu do innego cytatu powyzej) nieco inaczej - do wzbudzenia wspolczucia potrzebny jest wglad w cierpienie. Uzalanie sie nad soba jest jak najbardziej takim cierpieniem. Mozliwe, ze troska o siebie i wiara w siebie to antidotum na takie uzalanie sie, ale glowna sila napedowa do wzbudzania/rozwijania wspolczucia jest wlasnie cierpienie.

nie trzeba sie nad sobą użalać, żeby mieć wgląd we cierpienie (nawet własne).
ale jesli już koniecznie użalanie, to jako paliwo, a nie jako cel. tak to widzę

[atomuse]

nie trzeba sie nad sobą użalać, żeby mieć wgląd we cierpienie (nawet własne).

A no nie trzeba. Nigdzie nie pisalam, ze uzalanie sie nad soba jest tu konieczne. Jedynie, ze jest cierpieniem (acz nie jedynym). I jako takie nadaje sie jak najbardziej do tego "o co nam chodzi". O to mi chodzilo.

ale jesli już koniecznie użalanie, to jako paliwo, a nie jako cel. tak to widzę

No wlasnie. Jongdzin Namdak Rinpocze tez nigdzie nie twierdzi, ze odczuwanie czy rozmyslanie nad tym, ze ktos bardzo cierpi, jest celem

[amogh]

nie trzeba sie nad sobą użalać, żeby mieć wgląd we cierpienie (nawet własne).

A no nie trzeba. Nigdzie nie pisalam, ze uzalanie sie nad soba jest tu konieczne. Jedynie, ze jest cierpieniem (acz nie jedynym). I jako takie nadaje sie jak najbardziej do tego "o co nam chodzi". O to mi chodzilo.

ale jesli już koniecznie użalanie, to jako paliwo, a nie jako cel. tak to widzę

No wlasnie. Jongdzin Namdak Rinpocze tez nigdzie nie twierdzi, ze odczuwanie czy rozmyslanie nad tym, ze ktos bardzo cierpi, jest celem

W imieniu tego jak ktoś cierpi i ma na myśli innych:
http://www.youtube.com/watch?v=0xyUhX2YV6M
Czuwaj!

[ikar]

witaj atomuse,

Ja rozumiem cytat Rinpoczego (w odniesieniu do innego cytatu powyzej) nieco inaczej - do wzbudzenia wspolczucia potrzebny jest wglad w cierpienie. Uzalanie sie nad soba jest jak najbardziej takim cierpieniem. Mozliwe, ze troska o siebie i wiara w siebie to antidotum na takie uzalanie sie, ale glowna sila napedowa do wzbudzania/rozwijania wspolczucia jest wlasnie cierpienie.

Oto słowa Buddhy:

<<189. Cattaari ariyasaccaani – dukkha.m ariyasacca.m, dukkhasamudaya.m [dukkhasamudayo (syaa.)] ariyasacca.m, dukkhanirodha.m [dukkhanirodho (syaa.)] ariyasacca.m, dukkhanirodhagaaminii pa.tipadaa ariyasacca.m.>>

The Four Noble Truths are: The Noble Truth of suffering; the Noble Truth of the cause of suffering; the Noble Truth of the cessation of suffering; the Noble Truth of the way leading to the cessation of suffering.

1. The Truth of suffering (Dukkhasacca.m)

<<190. Tattha katama.m dukkha.m ariyasacca.m? Jaatipi dukkhaa, jaraapi dukkhaa, mara.nampi dukkha.m, sokaparidevadukkhadomanassupaayaasaapi dukkhaa, appiyehi sampayogo dukkho, piyehi vippayogo dukkho, ya.m piccha.m na labhati tampi dukkha.m, sa.mkhittena pa~ncupaadaanakkhandhaa dukkhaa.>>

190.Therein what is the Noble Truth of suffering? Birth is suffering; ageing is suffering; death is suffering; sorrow-lamentation-pain(physical)-mental pain-despair is suffering; association with the dislike is suffering; separation form the liked is suffering; not to get what one wishes, that also is suffering; in brief the five aggregates (as objects of) the attachements are suffering.
(Vibhanga, Abhidhammapitaka)


mówiąc konwencjonalnie czym jest dukkha, Błogosławiony kończy: pa~ncupaadaanakkhandhaa dukkhaa. 5 zespołów lgnięcia jest cierpieniem.
Zrozumienie dukkhy, to nie zrozumienie bolesności, a zrozumienie rzeczywistości taką jaką jest. Tak jak słusznie powiedziałaś jeśli nie ma wglądu w rzeczywistość nie ma również zrozumienie cierpienia.

Dukkha nie jest jedynie bolesna. 5 agregatów jest dukkha. W momencie widzenia jedynie ruupa wpada przez oko. Gdy powstaje sati jest uważne. Wtedy cierpienie może być poznane.

[ikar]

Tak jak słusznie powiedziałaś jeśli nie ma wglądu w rzeczywistość nie ma również zrozumienie cierpienia..

tzn. powiedziałaś , że potrzeba wglądu w cierpienie, by rozwinąć współczucie. I tak też dokładnie jest. W przeciwnym razie pogrążamy sie jedynie w koncepcjach na temat współczucia. Starsi powiedzieli, że współczucie czy metta mogą być bardzo groźne, ponieważ ich objektem jest koncepcja. Wtedy odciągają one nawet ludzi od praktyki Dhammy. Co nie znaczy że nie należy ich rozwijać czy kultywować. Rozwój współczucia jest możliwy. Jednak musimy kultywować współczucie(karuna) poprzez rozwój mądrości(pa~n~na).
Acharn Sujin powiedziała o Mettcie:

W tym właśnie momencie znasz jedynie teorię o namie i rupie, i wiesz że nie ma żadnych istot, ludzi czy osób. Aczkolwiek, nie znasz charakterystyki namy i rupy.
Nie ma mądrości, która rozważa każdy rodzaj rzeczywistości, jaka się pojawia.
Kiedy charakterystyka namy i rupy jest jasno rozumiana, taką jaką jest z chwili na chwile, Metta może być kultywowana coraz głębiej i głębiej.
W przeciwnym wypadku nie będziemy wiedzieć czy jest to tylko myślenie o Mettcie, czy prawdziwa Metta do każdej osoby którą spotkamy.

Acharn Sujin powiedziała również o kultywacji parami, iż gdy nie ma mądrości(pa~n~na) towarzyszącej każdej z parami wtedy nie jest to parami(doskonałość).

[atomuse]

W imieniu tego jak ktoś cierpi i ma na myśli innych:
http://www.youtube.com/watch?v=0xyUhX2YV6M

Jednak musimy kultywować współczucie(karuna) poprzez rozwój mądrości(pa~n~na).

Nawet stare przyslowie mowi: "Madry Polak po szkodzie."

[ikar]

Nawet stare przyslowie mowi: "Madry Polak po szkodzie."

nie rozumiem znaczenia.
Mądry Polak po szkodzie? Co to dokładnie oznacza?

[atomuse]

Nawet stare przyslowie mowi: "Madry Polak po szkodzie."

nie rozumiem znaczenia.
Mądry Polak po szkodzie? Co to dokładnie oznacza?

A wiesz, co oznacza Twoj podpis? - "Chcemy iść łatwą drogą, ale jeżeli nie ma cierpienia, to nie ma mądrości. By dojrzeć do mądrości, musisz na swojej ścieżce naprawdę załamać się i zapłakać co najmniej trzy razy" Ajahn Chah

[ikar]

Nawet stare przyslowie mowi: "Madry Polak po szkodzie."

nie rozumiem znaczenia.
Mądry Polak po szkodzie? Co to dokładnie oznacza?

A wiesz, co oznacza Twoj podpis? - "Chcemy iść łatwą drogą, ale jeżeli nie ma cierpienia, to nie ma mądrości. By dojrzeć do mądrości, musisz na swojej ścieżce naprawdę załamać się i zapłakać co najmniej trzy razy" Ajahn Chah

tak.
Nie wiem jedynie jaki jest kontekst znaczenia: "Mądry Polak po szkodzie?"

[focuz]

Można odwoływac się do psychologicznej potrzeby miłości kazdego z nas i z tego poziomu wzbudzać w sobie współczucie.

Jakie znacie sposoby na rozwijanie współczucia? Jakie stosujecie?

psychologiczna potrzeba miłości może być bardzo zwodnicza, gdyż moze stać się natrętna. Każdy kto w to wpadnie nie zauważy tego w sobie, będzie myślał, że robi wszystko tak jak należy.

sposób?

serce. Mówić sercem i działać sercem - to jest zawsze współczucie, nawet jeśli trzeba "wybić zęby" to będzie dobrym działaniem jeśli pochodzi z serca. Słowo serce jest dzisiaj bardzo opatrznie rozumiane, ale znaczy ono prawdziwą miłosć bezinteresowną. Jeśli chcesz tekstów to poczytaj mistrzów, którzy mówią o sercu (lub centrum), bo to wszystko dosłownie napisana prawda. Specjalna technika? 100% oddania praktyce.

[pawel]

Praktykujący Dzogczen którzy mają właściwe doświadczenia, owe doświadczenia w sposób automatyczny zwiększają ich współczucie. Taki jest prawidłowy znak. Jeśli powstają jakieś szczególne konkretne doświadczenia ale nie przynoszą praktykującej osobie pozytywnego efektu dla jej współczucia, oznacza to że doświadczenie świadomości (awarness) nie jest prawidłowe.

Cytat pochodzi z książki 'Wywiady ze zdrowym umysem, cz. IV'

[pawel]

Odnośnie metod rozwijania współczucia, to nie zgodzę się że w Bon wszystkie opierają się na myśleniu o innych istotach jako o własnej matce. Raczej Jongdzin Rinpocze omawiał dosyć szeroko sposób w jaki należy medytować nad cierpieniem innych istot (np. na odosobnieniu w 2002r.), Khenpo Tenpa Yungdrung udzielił wyjaśnień na ten temat w czasie odosobnienia w 2003r. na podstawie 'Lampy usuwającej mroki konwencjonalnego znaczenia' a Tenzin Wangyal podał jako jedną z metod rozbudzania współczucia recytowanie modlitwy współczucia (bo o ile pamiętam była też wymieniona wizualizacja itp.)

Ja wspomniałem o jednej z metod (spoza Bon) tutaj.

Odnośnie pamiętania o wdzięczności dla rodziców, myślę że dobrze jest sobie uświadomić ile poświęcenia i wysiłku wymaga posiadanie dziecka. Specjalnie nie piszę opieka tylko posiadanie, bo patologii nie brakuje, czasami do opieki daleko, a wysiłek i tak jest.

Na tonglen należy otrzymać przekaz.

A na koniec coś osobistego: polecam zastosowanie dowolnej metody w taki sposób, żeby wybrać konkretny przedmiot medytacji - konkretną sytuację, konkretną osobę, najlepiej coś co po prostu niesie życie - jak na przykład to. Wówczas praktyka staje się naprawdę potężna, bo pracujemy z rzeczywistością, powstają nam rzeczywiste, niezależne od nas emocje, bo sytuacje na które trafiamy też są niezależne od nas. Można tak wykorzystać radio, telewizję, internet, spacer, pracę. Uwaga tylko odnośnie spaceru żeby nie rozwijać litości... 'ja sobię spaceruję a tu bezdomny, a tam idą ludzie do pracy,...'

[pawel]

Jakie znacie sposoby na rozwijanie współczucia? Jakie stosujecie?

Teraz mi się przypomniało, że przecież tak jak naucza Tenzin Wangyal Rinpocze, praktyka Pięciu Sylab może służyć rozwijaniu wszelkich jakości, w tym czterech niezmierzoności, czyli jak najbardziej współczucia.

[Intraneus]

Dobry pomysł. Dzięki

[wyzwolenie]

Jeżeli współczucie jest naturalne to powinno się naturalnie pojawiac wtedy gdy jesteśmy naturalni , gdy nasz umysł przebywa w naturalnym stanie , gdy umysł jest uspokojony .

[Intraneus]

Tak, tak. Ale ja tu mówię o współczuciu nienatrualnym, dziwnym jakimś, wymuszonym, bo przeciez nienawidzę wszystkich ludzi i nie tylko, ale skoro mistrzowie każą rozwijac, to się męczę

[kunzang]

Witam

Tak, tak. Ale ja tu mówię o współczuciu nienatrualnym, dziwnym jakimś, wymuszonym, bo przeciez nienawidzę wszystkich ludzi i nie tylko, ale skoro mistrzowie każą rozwijac, to się męczę

I za to Cię kocham

Pozdrawiam
kunzang

[piotr]

Cześć,

Tak, tak. Ale ja tu mówię o współczuciu nienatrualnym, dziwnym jakimś, wymuszonym, bo przeciez nienawidzę wszystkich ludzi i nie tylko, ale skoro mistrzowie każą rozwijac, to się męczę

Aby współczuć ludziom, których nienawidzisz nie musisz zacząć starać się ich lubić. Zazwyczaj krzywdzące działanie rodzi się z cierpienia. Zatem ludzie, którzy wyrządzili krzywdę musieli jakoś cierpieć i tego cierpienia należy im współczuć. Gdyby nie cierpieli to zapewne umyślnie nie wyrządziliby Ci krzywdy. Więc współczując i życząc im prawdziwego (duchowego) dobra, a następnie działając na podstawie takiej motywacji, chronisz również samego siebie. A do tego chyba nie trzeba siebie zmuszać?

[Intraneus]

I za to Cię kocham

Aby współczuć ludziom, których nienawidzisz nie musisz zacząć starać się ich lubić. Zazwyczaj krzywdzące działanie rodzi się z cierpienia. Zatem ludzie, którzy wyrządzili krzywdę musieli jakoś cierpieć i tego cierpienia należy im współczuć. Gdyby nie cierpieli to zapewne umyślnie nie wyrządziliby Ci krzywdy. Więc współczując i życząc im prawdziwego (duchowego) dobra, a następnie działając na podstawie takiej motywacji, chronisz również samego siebie. A do tego chyba nie trzeba siebie zmuszać?

o! i mam nową praktykę rozwijającą współczucie

[GreenTea]

I za to Cię kocham

Panowie, a cóż to za... bonbonki...

pozdrawiam, gt

[LordD]

Tak, tak. Ale ja tu mówię o współczuciu nienatrualnym, dziwnym jakimś, wymuszonym, bo przeciez nienawidzę wszystkich ludzi i nie tylko, ale skoro mistrzowie każą rozwijac, to się męczę

No męka straszna współczucie rozwijać. Koszmar prawdziwy

[Intraneus]

I za to Cię kocham

Panowie, a cóż to za... bonbonki...

pozdrawiam, gt

zazdrosna

[piotr]

Cześć,

No męka straszna współczucie rozwijać. Koszmar prawdziwy

A ty nie masz osób, względem których jest ci trudno rozwijać współczucie i dobrą wolę? Łatwo jest pomyśleć, że współczuje się i życzy dobra "wszystkim istotom". Jednak gdy uświadomi się, że ta ogólna kategoria zawiera konkretnych ludzi (np. takich którym chce się "pociągnąć z lacza"), to wzbudzenie w sobie dobrych myśli może zacząć przychodzić z trudem.

[GreenTea]

I za to Cię kocham

Panowie, a cóż to za... bonbonki...

zazdrosna

współczująca (empatycznie)

[LordD]

Cześć,

No męka straszna współczucie rozwijać. Koszmar prawdziwy

A ty nie masz osób, względem których jest ci trudno rozwijać współczucie i dobrą wolę? Łatwo jest pomyśleć, że współczuje się i życzy dobra "wszystkim istotom". Jednak gdy uświadomi się, że ta ogólna kategoria zawiera konkretnych ludzi (np. takich którym chce się "pociągnąć z lacza"), to wzbudzenie w sobie dobrych myśli może zacząć przychodzić z trudem.

Oczywiście, że są takie osoby. Rozwijanie współczucia wobec nich jest trudne, lecz nie jest to "męka" jak to określił Intraneus. Poza tym mój komentarz był czysto humorystyczny.

[GreenTea]

Łatwo jest pomyśleć, że współczuje się i życzy dobra "wszystkim istotom". Jednak gdy uświadomi się, że ta ogólna kategoria zawiera konkretnych ludzi (np. takich którym chce się "pociągnąć z lacza"), to wzbudzenie w sobie dobrych myśli może zacząć przychodzić z trudem.

Piotr, co to znaczy "pociągnąć z lacza"?
No właśnie, ja tam nie za bardzo lubię wchodzić w szczegóły, kiedy życzę wszystkim istotom bez wyjątku szczęścia, to zbyt ryzykowne Ale może powinnam? Dotąd wydawało mi się, że ten wyjątkowo ogólny poziom ("liczba nieograniczona jak przestrzeń nieba"), na jakim dedykuję istotom zasługi, modlitwy i życzenia chroni mnie w jakiś sposób przed wpadkami z poziomu szczegółowości (oko w oko z indywiduum)

Pozdrawiam, gt

[piotr]

Cześć,

Piotr, co to znaczy "pociągnąć z lacza"?

To znaczy założyć ciężkie buty i skopać kogoś.

No właśnie, ja tam nie za bardzo lubię wchodzić w szczegóły, kiedy życzę wszystkim istotom bez wyjątku szczęścia, to zbyt ryzykowne Ale może powinnam?

Bywa, że ryzykowne jest pozostawanie na poziomie ogólnym:

• Metta musi być wyraźnie odróżniona od socjalizmu lub komunizmu. Socjalista lub komunista (będąc szczerze przekonanym, co jest dosyć częste) kocha ludzkość jako całość. Jednak ludzkość jako całość ("Lud", "Masy") jest abstrakcją, która nie może być ani kochana, ani znienawidzona. Próba jej pokochania w całości, zwykle kończy się nienawiścią do każdego człowieka z osobna. Każda pojedyńcza osoba, jest w oczach socjalisty lub komunisty, wrogiem ludu. Dlatego co bardziej radykalni komuniści są skłonni zabić z radością jakąkolwiek ilość osób przez wzgląd na lud. Z drugiej strony, praktyka metty polega na pokochaniu wszystkich istot z osobna, poczynając od siebie.
  
  – Ñāṇavīra-thera, List do dāyaki

[/size]

[Intraneus]

Cześć,

No męka straszna współczucie rozwijać. Koszmar prawdziwy

A ty nie masz osób, względem których jest ci trudno rozwijać współczucie i dobrą wolę? Łatwo jest pomyśleć, że współczuje się i życzy dobra "wszystkim istotom". Jednak gdy uświadomi się, że ta ogólna kategoria zawiera konkretnych ludzi (np. takich którym chce się "pociągnąć z lacza"), to wzbudzenie w sobie dobrych myśli może zacząć przychodzić z trudem.

Oczywiście, że są takie osoby. Rozwijanie współczucia wobec nich jest trudne, lecz nie jest to "męka" jak to określił Intraneus. Poza tym mój komentarz był czysto humorystyczny.

Żeby nie było, że jestem aż takim potworem - mój tez był czysto humorystyczny.

[LordD]

Dlatego na humor odpowiedziałem humorem. A tak na poważnie, to łatwiejsze mi się wydaje współczucie wobec konkretnych "arcytrudnych" ludzi, niż wobec wszystkich istot. Wszystkie istoty są dla mnie za bardzo abstrakcyjne.

[piotr]

Sory, no po prostu nie mam poczucia humoru.

[GreenTea]

• Metta musi być wyraźnie odróżniona od socjalizmu lub komunizmu.

[/size]

Oj, dzięki. Dobrze, że przypomniałeś, zupełnie wyleciało mi z głowy

pzdr, gt

[piotr]

Do usług.