Nie wiem gdzie szukać szlachetnej ośmioaspektowej ścieżki napisanej prostym, łatwym językiem, która jednocześnie jest w miarę szczegółowa i, co ważne, inspirująca. Być może nigdzie takiej nie ma, więc wpadłam na pomysł, żeby taką stworzyć.
Założyłam, że lepiej będzie skoncentrować się nie na tym co niewłaściwie, ale na tym co wskazane (np. zasada "nieodbierania życie" wydaje mi się bez sensu, bo właściwie sprawia, że koncentruję się tylko i wyłącznie na niezabijaniu komarów, a tu chyba nie do końca o to chodzi - dlatego dużo bardziej podoba mi się wskazanie typu "pokojowe działanie dla dobra wszystkich istot")
Jako, że nie czuję się (przynajmniej na razie
) ekspertem, bardzo proszę Was o pomoc Mam tyle:
Prawidłowy pogląd:
1) Karma - wszystko ma swoją przyczynę, każde działanie ma swój skutek
"Istoty są właścicielami swoich działań, spadkobiercami swoich działań; powstają ze swoich działań, są przez swoje działania ograniczone i przez nie wspierane. Jakich uczynków dokonają, dobrych czy złych, takie dziedzictwo przypadnie im w udziale"
2) Wola - najistotniejszy czynnik naszych działań
"O mnisi, to wola jest tym, co nazywam działaniem, karmą. Kierując się wolą, dokonujemy uczynków poprzez ciało, mowę i umysł"
3) Przyczyną niezadowolenia jest pragnienie.
Prawidłowa intencja:
1) Koncentracja na tu i teraz, a nie na nagrodzie za swoje działania (intencja wyrzeczenia)
1b) Rozważanie konsekwencji swoich działań
- przed ich wykonaniem (czy będą one korzystne dla mnie, dla innych, dla naszych relacji)
- w trakcie ich wykonywania (czy będą one korzystne dla mnie, dla innych, dla naszych relacji)
- po ich wykonaniu. (Jeśli okazały się krzywdzące należy zwierzyć się z nich, odkryć je przed kimś zaufanym, oraz starać się unikać takich działań w przyszłości.)
2) Życzenie innym szczęścia, metta (intencja dobrej woli)
3) Współczucie wobec innych (intencja nie-krzywdzenia)
Prawidłowe działanie:
1) Pokojowe działanie w intencji pomyślności wszystkich istot, powstrzymywanie się od niszczenia życia
On unika odbierania życia i powstrzymuje się od tego. Bez kija czy miecza, sumienny, pełen życzliwości, on pragnie pomyślności wszystkich czujących istot.
2) Szczodrość. Powstrzymywanie się od brania tego, co nie zostało dane.
If beings knew, as I know, the results of giving & sharing, they would not eat without having given, nor would the stain of miserliness overcome their minds. Even if it were their last bite, their last mouthful, they would not eat without having shared, if there were someone to receive their gift. But because beings do not know, as I know, the results of giving & sharing, they eat without having given. The stain of miserliness overcomes their minds.
On unika brania tego, co nie zostało dane i powstrzymuje się od tego; cokolwiek posiada inna osoba z dóbr bądź ruchomości, w wiosce czy w lesie, tego on nie zabiera ze złodziejską intencją
3) Powstrzymywanie się od niewłaściwych zachowań seksualnych (zdaje się, że chodzi w ogóle o kwestie zmysłowe, nie tylko seksualność, i zdaje się, że chodzi o spokojne, skromne życie (??))
On unika niewłaściwych zachowań seksualnych i powstrzymuje się od nich.
Prawidłowa mowa:
1) Mówienie prawdy
On unika fałszywej mowy i powstrzymuje się od niej. Mówi prawdę, jest oddany prawdzie, niezawodny, godny zaufania, nie oszukuje ludzi. (..) on nigdy świadomie nie kłamie ani dla swojej własnej korzyści, ani dla korzyści innych osób, ani dla jakiejkolwiek innej korzyści.
2) Budowanie zgody między ludźmi (brak oszczerstwa, plotek itp.)
On unika oszczerczej mowy i powstrzymuje się od niej. Cokolwiek usłyszał tutaj, nie powtarza tego gdzieś indziej, by wywołać tam waśnie; a cokolwiek usłyszał gdzieś indziej, nie powtarza tego tutaj, by spowodować waśnie tutaj. On jednoczy tych, którzy są poróżnieni, a tym, którzy są zjednoczeni, dodaje odwagi. Zgoda raduje go, on rozkoszuje się i cieszy zgodą; i zgoda jest tym, co rozprzestrzenia poprzez swoje słowa.
3) Łagodne, uprzejme, przyjacielskie słowa
On unika szorstkiego języka i powstrzymuje się od niego. Mówi słowa, które są łagodne, kojące dla uszu, miłujące, takie słowa, które trafiają prosto do serca, są uprzejme, przyjacielskie i przekonywujące dla wielu.
4) Przemyślane wypowiedzi, mówione z określoną intencją (czyli za nim coś powiesz, zastanów się PO CO chcesz to powiedzieć)
On unika bezmyślnej paplaniny i powstrzymuje się od niej. Mówi, gdy jest właściwy czas po temu, w harmonii z faktami, mówi to, co jest użyteczne, mówi o Dharmie i o dyscyplinie; jego mowa jest jak skarb, wyrażana we właściwej chwili, stowarzyszona z przyczyną, wstrzemięźliwa i pełna znaczenia.
Prawidłowy wysiłek:
1) Unikanie interpretacji, racjonalizacji, gdybania itp. Unikanie zwłaszcza tych myśli, które mogą powodować powstanie zazdrości, chciwości, żalu, złości itp.
Gdy przenika on formę za pomocą oka, dźwięk za pomocą ucha, zapach za pomocą nosa, smak za pomocą języka, wrażenia za pomocą ciała lub obiekt za pomocą umysłu, nie chwyta on znaczenia oznaki ani też znaczenia szczegółów. On stara się odeprzeć to wszystko, co mogłoby wspomóc powstanie nagannych i szkodliwych stanów, chciwości i żalu, gdyby pozostawał on z niestrzeżonymi zmysłami; wiec on pilnuje swoich zmysłów, powściąga swoje zmysły.
2) Unikanie, niszczenie stanów emocjonalnych bazujących na złości, zawiści itp (Walka z przeciwnościami losu sprawia tylko, że problemy stają się jeszcze większe, lepiej się z tymi przeciwnościami "zaprzyjaźnić", patrz: przypowieść o karmionym złością potworze)
On nie pozostawia żadnej myśli zmysłowej żądzy, złej woli czy wyrządzania krzywdy ani jakichkolwiek innych nagannych bądź niezdrowych stanów, które mogły już powstać; on ich zaniechał, rozprasza je, niszczy, powoduje, że znikają.
3) Rozwijanie w sobie postawy "naukowca", który przygląda się zjawiskom ze spokojem i uwagą
On rozwija czynniki oświecenia, bazując na samotności, na odłączeniu, na ustaniu i dochodzi do wyzwolenia; dokładniej: rozwija czynniki oświecenia, którymi są: czujność uwagi, analiza zjawisk, energia, zachwyt, spokój, skupienie i równowaga.
4) Motywowanie się do dalszego rozwoju
Tu adept wzmacnia swą wolę, aby podtrzymać zdrowe rzeczy, które już powstały i nie pozwolić im zaniknąć, aby doprowadzić do ich wzrostu, dojrzewania i pełnej doskonałości rozwoju; on czyni wysiłek, wzbudza energię, wysila swój umysł i dokłada starań.
