Talks Jill Bolte Taylor: My stroke of insight

http://www.ted.com/talks/view/id/229

Fascynujące

Transkrypcja dostępna na http://blog.ted.com/2008/03/jill_bolte_tayl.php#more

Pozdrawiam
/M

Ta stronka zawiesza mi Firefoxa, co tam właściwie jest?

EDIT: Ok, udało mi się obejrzeć ten filmik. Cóż mogę powiedzieć? WOW!

Hehe. Ale czy to naprawdę wszystko zależy od mózgu? Chyba nie....

LordD pisze:Ale czy to naprawdę wszystko zależy od mózgu? Chyba nie....

No raczej nie od mózgu ale od umyslu. Z tego filmu wynikalo, a przynajmniej ja to tak zrozumialem, ze świadomość ciała i widzenie siebie oczami małej istoty uwięzionej w ciele, trzymanie sie tej koncepcji małego "ja", to przeszkoda do rozpoznania stanu Buddy w sobie.
U tej Pani w wyniku tego guza mózgu, pewne funkcje mózgu odpowiedzialne za myślenie konceptualne, typu "to jest moje ciało", "to jestem ja" "to jest inna osoba", w pewnym momencie zostały zatrzymane, zostały jakby wyłączone. Jej mózg nie był w stanie prowadzić żanego rodzaju osądów typu "moje" "twoje" "to" "tamto" "ja" "ty". I wlasnie w wyniku zaniechania tych osądów <wymuszonego zaniechania w sumie> potrafila zobaczyc jakąś szerszą rzeczywistość. Tak mi sie wydaje. Nie wiem czy to był stan Buddy, ale na pewno zobaczyła coś ciekawego:). Teraz pewnie zostanie buddystka, i bedzie chciala tam wrocić

Pozdrawiam
jpack

jpack pisze:
LordD pisze:Ale czy to naprawdę wszystko zależy od mózgu? Chyba nie....
No raczej nie od mózgu ale od umyslu.

Czy to coś zmienia?
Bo u mnie zmienia. Kiedy słyszę coś, co sugeruje, że jestem tylko kupką białka podlegającą rozpadowi - boję się. Z tego strachu staram się zaprzeczyć, choć przecież nie wiem, jak jest naprawdę. Czyli żeby dalej nie wiedzieć, muszę przyjąć strach. Jak jest u Was?

nayael pisze:Czyli żeby dalej nie wiedzieć, muszę przyjąć strach

żeby dalej nie wiedzieć czego?

jpack pisze:
nayael pisze:Czyli żeby dalej nie wiedzieć, muszę przyjąć strach
żeby dalej nie wiedzieć czego?

Gdybym wiedział czego, to bym... wiedział. "Żeby dalej nie wiedzieć" znaczy tu "żeby znów nie zamykać się w świecie niepotwierdzonych przekonań".

nayael pisze:"żeby znów nie zamykać się w świecie niepotwierdzonych przekonań".

Nie wiem czy Cie dobrze rozumiem, ale czemu nie potwierdzonych przekonań? Przeciez wg buddyzmu istnieje takie cos jak reinkarnacja. Jezeli reinkarnacja jest prawdziwa, to znaczy to tyle że na pewno nie jesteś ciałem. Bo jak ono umrze to Ty inarnujesz dalej w inne ciało. Więc w idei samej reinkarnacji juz jest dowód na to że nie jesteś

nayael pisze:kupką białka podlegającą rozpadowi

Pozdrawiam:)
jpack

Witam

jpack pisze:Przeciez wg buddyzmu istnieje takie cos jak reinkarnacja. Jezeli reinkarnacja jest prawdziwa, to znaczy to tyle że na pewno nie jesteś ciałem. Bo jak ono umrze to Ty inarnujesz dalej w inne ciało.

To nie buddyzm, to ''hinduizm''.

Pozdrawiam
kunzang

kunzang pisze:To nie buddyzm, to ''hinduizm''.

Aha, czyli w buddyzmie nie ma reinkarnacji, tak?

Witam

jpack pisze:Aha, czyli w buddyzmie nie ma reinkarnacji, tak?

Napisałeś:

jpack pisze:(...) Bo jak ono umrze to Ty inarnujesz dalej w inne ciało.

Proszę, powiedz mi jakie ''Ty'' się reinkarnuje - co się reinkarnuje?

Pozdrawiam
kunzang

jpack pisze:Nie wiem czy Cie dobrze rozumiem, ale czemu nie potwierdzonych przekonań? Przeciez wg buddyzmu istnieje takie cos jak reinkarnacja. Jezeli reinkarnacja jest prawdziwa, to znaczy to tyle że na pewno nie jesteś ciałem.

Po pierwsze: to co napisał Kunzang.
Po drugie: to co napisałeś Ty - "jeżeli reinkarnacja jest prawdziwa". Potrafisz to na ten moment zweryfikować? Ja nie - dlatego "niepotwierdzone".

Mówi się co prawda o czymś takim jak "właściwy pogląd". Tylko że on, razem z pozostałymi aspektami ośmiorakiej ścieżki, ma prowadzić do wyzwolenia. Kiedy ten sam pogląd staje się sprytną zasłoną, za którą można schować strach przed niewiedzą lub przed brakiem trwałej egzystencji - to IMHO marne szanse, żeby dobrze posłużył jako ścieżka.

Acha, to są tylko moje odczucia, nie staram się tu czegokolwiek projektować na innych

kunzang pisze:Proszę, powiedz mi jakie ''Ty'' się reinkarnuje - co się reinkarnuje?

ok, masz racje.

nayael pisze:"jeżeli reinkarnacja jest prawdziwa". Potrafisz to na ten moment zweryfikować? Ja nie - dlatego "niepotwierdzone".

Tylko Budda by mogl to zweryfikowac <tak mysle>. A tym ktorzy chca zostac Buddami pozostaje uznac za prawdopodobne ze to co mówili Przebudzeni jest prawdą.
No i wlasnie ufając ich słowom powoli dochodzic do przebudzenia.
Ja wychodze z zalozenia, ze to co przychodzi i odchodzi nie moze byc prawdziwe. a jezeli cialo rodzi sie umiera, to ciało musi być jakims rodzajem złudzenia, czyms nieprawdziwym. Wiec jesli ktos mi mowi ze jestem jakąś masą białka które zaraz sie rozpadnie, to korzystając tylko z logiki nie jestem w stanie uwierzyć w takie cos. Wiec, jezeli istnieje w jakims sensie, to musze byc czyms niezmiennym, a nie takim czyms co pojawia sie i znika jak chmurka na niebie.

nom, to tez sa tylko moje takie odczucia i przemyslenia

Pozdrawiam
jpack

jpack pisze:Wiec, jezeli istnieje w jakims sensie, to musze byc czyms niezmiennym, a nie takim czyms co pojawia sie i znika jak chmurka na niebie.

Więc może nie istniejesz

kunzang pisze:Witam

jpack pisze:Aha, czyli w buddyzmie nie ma reinkarnacji, tak?
Napisałeś:
jpack pisze:(...) Bo jak ono umrze to Ty inarnujesz dalej w inne ciało.
Proszę, powiedz mi jakie ''Ty'' się reinkarnuje - co się reinkarnuje?

Pozdrawiam
kunzang

Teraz mam swoje "ja", w następnym wcieleniu być może będę miał inne "ja" i tak w nieskończoność. A więc powstają pytania.... Czym tak naprawdę jestem, skoro te różne "ja" zmienia się jak rękawiczki, to czym jestem pierwotnie? Czym jestem? Czym jestem? To pytanie weszło mi w krew, czasem siedzę sobie z tym pytaniem, czasem pojawia się samo z siebie w różnych życiowych okolicznościach. A w odpowiedzi... tylko głęboka cisza

LordD pisze:A w odpowiedzi... tylko głęboka cisza

Tja, widocznie nie ma komu odpowiadac na Twoje pytania

PS.: Gleboka cisza jest iluzja, wytworem jazni.
(To tylko moje skromne zdanko. Kto inny ma prawo uwazac inaczej.)

PS2: Dziwne, ze moderatorzy juz nie gania postowiczow za wstawianie obcojezycznych i nie przetlumaczonych tekstow.

Witam

atomuse pisze:PS2: Dziwne, ze moderatorzy juz nie gania postowiczow za wstawianie obcojezycznych i nie przetlumaczonych tekstow.

To się nazywa ''zmęczenie materiału''

Pozdrawiam
kunzang

atomuse pisze:PS.: Gleboka cisza jest iluzja, wytworem jazni.

Czy możesz to rozwinąć?

Pozdrawiam
/M

LordD pisze:Czym jestem? Czym jestem? To pytanie weszło mi w krew (...)

Jakaś zaraza się rozprzestrzenia.

booker pisze:
atomuse pisze:PS.: Gleboka cisza jest iluzja, wytworem jazni.
Czy możesz to rozwinąć?

Tak.

atomuse pisze:booker napisał/a:
atomuse napisał/a:
PS.: Gleboka cisza jest iluzja, wytworem jazni.

Czy możesz to rozwinąć?

Tak.

o, to świetnie!:)

LordD pisze:Czym tak naprawdę jestem, skoro te różne "ja" zmienia się jak rękawiczki, to czym jestem pierwotnie

no na bank, nie tym zmieniającym się "ja". napewno nie ciałem, bo ono tez sie co życie zmienia.... no racja, "czym jestem?" i cisza, nie ma odpowiedzi.

jpack pisze:no na bank, nie tym zmieniającym się "ja".

Skąd wiesz?

nayael pisze:jpack napisał/a:
no na bank, nie tym zmieniającym się "ja".

Skąd wiesz?

To jest logiczne przecież. skoro to co uważasz za swoje prawdziwe "ja" nagle znika <smierc>, tzn ze nie było prawdziwe. Po smierci tworzy sie nowe iluzoryczne "ja", z ktorym sie identyfikuje, mówie wtedy : "o, to na bank jestem JA" pozniej umieram i znowu to co uważałem za JA znika. Jesli to JA byloby prawdziwe to musiałoby być cały czas, bez względu na wszystko.

jpack pisze:
nayael pisze:jpack napisał/a:
no na bank, nie tym zmieniającym się "ja".

Skąd wiesz?
To jest logiczne przecież. skoro to co uważasz za swoje prawdziwe "ja" nagle znika <smierc>, tzn ze nie było prawdziwe. Po smierci tworzy sie nowe iluzoryczne "ja", z ktorym sie identyfikuje, mówie wtedy : "o, to na bank jestem JA" pozniej umieram i znowu to co uważałem za JA znika. Jesli to JA byloby prawdziwe to musiałoby być cały czas, bez względu na wszystko.

Raczej nie znika od razu po śmierci ciała, ze swoim ja prawdopodobnie można się nieźle zapętlić jeszcze długo po śmierci. Ale tak naprawdę to któż to wie? ....

nayael pisze:
jpack pisze:no na bank, nie tym zmieniającym się "ja".
Skąd wiesz?

imho jeśli coś jest w stanie obczaić to zmieniające się "ja", tzn. doświadczyć tego "ja" jako zmiany, to nie może to być to samo "ja", podobnie jak nie można zmieścić czegoś mniejszego w większym, albo zobaczyć swojego oka.

Witam

gem pisze:podobnie jak nie można zmieścić czegoś mniejszego w większym

Nie żebym się czepiał, ale - można zmieścić. Szewski błąd

Pozdrawiam
kunzang

jpack pisze:
LordD pisze:Czym tak naprawdę jestem, skoro te różne "ja" zmienia się jak rękawiczki, to czym jestem pierwotnie
no na bank, nie tym zmieniającym się "ja". napewno nie ciałem, bo ono tez sie co życie zmienia....

A zatem jakim? Stałym 'ja', czy może niezmieniającym się 'ja' ? Hmm

jpack pisze: racja, "czym jestem?" i cisza, nie ma odpowiedzi.

Jest, jest....ino.... nieco kłopotliwa w zaakceptowaniu bywa :>

Pozdrawiam
/M

booker pisze:
jpack pisze:
LordD pisze:Czym tak naprawdę jestem, skoro te różne "ja" zmienia się jak rękawiczki, to czym jestem pierwotnie
no na bank, nie tym zmieniającym się "ja". napewno nie ciałem, bo ono tez sie co życie zmienia....
A zatem jakim? Stałym 'ja', czy może niezmieniającym się 'ja' ? Hmm

Stalym "ja" obserwujacym niezmieniajace sie "ja"?

booker pisze:A zatem jakim? Stałym 'ja', czy może niezmieniającym się 'ja' ? Hmm

nie wiem, gdybym dowiedzial sie kim jestem, to chyba bym był Buddą ;P. Teraz tylko wiem kim napewno nie jestem.

atomuse pisze:Stalym "ja" obserwujacym niezmieniajace sie "ja"?

no chyba jak bys zobaczyla swoje niezmieniajace sie JA <czy tam, to coś niezmiennego>, to bys byla Buddą <tak mi sie wydaje>

Pozdrawiam
jpack

jpack pisze: no chyba jak bys zobaczyla swoje niezmieniajace sie JA <czy tam, to coś niezmiennego>, to bys byla Buddą <tak mi sie wydaje>

No ale, Jpack, wcześniej twierdziłeś, że to czym naprawdę jesteś, ma nie pojawiać się i nie znikać, tak?
(przytaczałeś przykład złudnego ciała, które to jest złudne, gdyż właśnie pojawia się i znika)

Zatem 'to' czym naprawdę jesteś nigdy się nie pojawiło, czy tak?
Zatem, idąc dalej mechaniką tej logiki - 'to' również nigdy się nie pojawi.

Czy to czasami nie wygląda na szukanie czegoś, czego - ze względu na swą naturę (czyli, że nigdy się nie pojawiło) - odnaleźć po prostu nie można?

Pozdrawiam
/M

booker pisze:No ale, Jpack, wcześniej twierdziłeś, że to czym naprawdę jeteś, ma nie pojawiać się i nie znikać, tak?

no tak, ale w takim razie chyba trzeba przyjąć że to czym naprawdę jesteś było zawsze

a idąc tą logiką, to rzeczywiście nie mogło się pojawić skoro było zawsze.
No i też nigdy nie mogło zniknąć, ale mogliśmy to stracić z pola widzenia bo to coś przykryły chmury niewiedzy...

Tak mniejwiecej na to patrze wlasnie

A tak analogicznie, to można by to przyrównać do istoty która urodziła się na jakiejś planecie której niebo było cały czas pokryte chmurami. Ta istota nie miała pojęcia że istnieje takie coś jak niebo, po prostu nigdy w życiu go nie widziała. Dopiero po wielu wysiłkach żeby dowiedzieć się co znajduje się za chmurami, udało się tej istocie wejść na bardzo wysoką górę, na której zobaczyła niebo. Po prostu przeszła przez chmury i zobaczyła super niebieskie niebo i piękne słońce. No, i to niebo istniało cały czas dla tej istoty <w przeciagu jej zycia, bo to analogia>, nie powstało ani nie znikło, po prostu było przysłonięte i to wszystko.

Pozdrawiam
jpack

jpack pisze: Tak mniejwiecej na to patrze wlasnie

Rozumiem.

W jaki sposób rozróżnisz to, co zostaje odkryte, od tego co się pojawia, lub od tego co sam stworzysz.

W każdym przypadku percepcja może cokolwiek... zawieść.

Pozdrawiam
/M

booker pisze:W jaki sposób rozróżnisz to, co zostaje odkryte, od tego co się pojawia, lub od tego co sam stworzysz.

W każdym przypadku percepcja może cokolwiek... zawieść.

Jezeli percepcja moze zawiesc, to nie da sie tego rozroznic.

W jaki sposób rozróżnisz to, co zostaje odkryte, od tego co się pojawia, lub od tego co sam stworzysz.

W każdym przypadku percepcja może cokolwiek... zawieść.

Percepcja jest zawodna , racja. Nie wiem jak to rozróżnić, może polegając na jakiejś swojej duchowej intuicji?:)

Pozdrawiam
jpack

No więc właśnie - więc z jednej strony mamy zawodną (jak uważa sie) percepcję, z drugiej dążenie do odnalezienia, czy odsłonięcia tego, co nie pojawia się i nie znika.

Zatem szukamy dalej

i pojawia się duchowa intuicja, która również, jakby nie patrzeć będzie rodzajem percepcji - powiemy "wiem to i to, z pomocą mojej duchowej intuicji".. Tak samo, jak powiem, że wiem iż cukier jest słodki, za pomocą percepcji związanej ze zmysłem smaku. Chyba, że nie wierze w swój język... no to wówczas będe miał problem

Teraz, jak dobrze to rozumiem, to poszukiwanie polega na tym, że odrzucamy, czy przestajemy interesować się wszystkim tym, co pojawia się i znika, na rzecz odnalezienia lub odsłonięcia tego, co nie pojawia się i nie znika - czy tak?

Pozdrawiam
/M

booker pisze:Teraz, jak dobrze to rozumiem, to poszukiwanie polega na tym, że odrzucamy, czy przestajemy interesować się wszystkim tym, co pojawia się i znika, na rzecz odnalezienia lub odsłonięcia tego, co nie pojawia się i nie znika - czy tak?

no ale, jak odnalezc to co nie pojawia sie i nie znika skoro nie mozemy polegac na swojej percepcji?

Pozatym pamietam ze byly dwie rozne interpretacje percepcji. jedna to taka która obejmuje wszystkie zmysły, a druga , o ktorej kiedys mowiles to taka ktora obejmuje wszystkie zmysly + to co jest doswiadczane przez umysł, tak? wiec w tej drugiej opcji, umysl staje sie takim samym zmysłem jak oko czy ucho? najlepiej to wyjaśnić żeby nie było nieporozumień. więc o jakiej percepcji mówimy?

Pozdrawiam
jpack

jpack pisze:więc o jakiej percepcji mówimy?

A co za roznica?

atomuse pisze:

Czyżby percepcja zawiodła?

atomuse pisze:A co za roznica?

diametralna

jpack pisze:
booker pisze:Teraz, jak dobrze to rozumiem, to poszukiwanie polega na tym, że odrzucamy, czy przestajemy interesować się wszystkim tym, co pojawia się i znika, na rzecz odnalezienia lub odsłonięcia tego, co nie pojawia się i nie znika - czy tak?
no ale, jak odnalezc to co nie pojawia sie i nie znika skoro nie mozemy polegac na swojej percepcji?

Jpack, no właśnie się o to pytam

jpack pisze: Pozatym pamietam ze byly dwie rozne interpretacje percepcji. jedna to taka która obejmuje wszystkie zmysły, a druga , o ktorej kiedys mowiles to taka ktora obejmuje wszystkie zmysly + to co jest doswiadczane przez umysł, tak? wiec w tej drugiej opcji, umysl staje sie takim samym zmysłem jak oko czy ucho? najlepiej to wyjaśnić żeby nie było nieporozumień. więc o jakiej percepcji mówimy?

Może dla uproszczenia - o percepcji "pojawia(nia) się" oraz o percepcji "znika(nia)".

Pozdrawiam
/M

booker pisze:no ale, jak odnalezc to co nie pojawia sie i nie znika skoro nie mozemy polegac na swojej percepcji?

Jpack, no właśnie się o to pytam

no jeżeli za element percepcji będziemy uważali równierz umysł <jako jeden ze zmysłów> to chyba nie da rady znalezc tego co nie pojawia sie i nie znika. Bo jeżeli umysł jest równierz zmysłem, to wtedy nie ma nikogo kto by te zmysły odbierał, to troche jest dziwne dla mnie, bo wychodziłoby ze jesteśmy tylko zmysłem, ale nigdzie nie ma tego co używa tych zmysłów. To tak jakby stworzyć wielką halę targową, sieć sklepów, kin , basen, wielki parking na bezludnej wyspie. Wszystko to by stało puste i nikt by tego nie używał.

z drugiej strony jeśli umysłu nie uważalibyśmy za zmysł, tylko jako to coś co odbiera zmysły <zmysl smaku, widzenia, słuchu>, to można by wysunąć tezę, że to stałe niezmienne JA, znajduje się gdzieś w umyśle. Dla normalnego człowieka to niezmienne JA niemogłoby być widziane, bo taki człowiek przekonany o prawdziwości swojej percepcji <ja jestem tym ciałem, żyjącym w świecie wśród innych ciał - wiem ze to jest prawdziwe bo to widze, slysze, moge dotknąć>, nie byłby w stanie go zobaczyć. Czyli głębokie przeświadczenia i przekonania o byciu jakimś małym "ja" żyjącym w ciele mogłyby być przeszkodą w odkryciu swojej prawdziwej natury.

To chyba tyle:)

Pozdrawiam
jpack

jpack pisze:
booker pisze:no ale, jak odnalezc to co nie pojawia sie i nie znika skoro nie mozemy polegac na swojej percepcji?

Jpack, no właśnie się o to pytam
no jeżeli za element percepcji będziemy uważali równierz umysł <jako jeden ze zmysłów> to chyba nie da rady znalezc tego co nie pojawia sie i nie znika. Bo jeżeli umysł jest równierz zmysłem, to wtedy nie ma nikogo kto by te zmysły odbierał, to troche jest dziwne dla mnie, bo wychodziłoby ze jesteśmy tylko zmysłem, ale nigdzie nie ma tego co używa tych zmysłów. To tak jakby stworzyć wielką halę targową, sieć sklepów, kin , basen, wielki parking na bezludnej wyspie. Wszystko to by stało puste i nikt by tego nie używał.

Domyślam się iż jest to dla Ciebie dziwne, ponieważ uważasz iż jest do odnalezienia jakieś "ja" (aka prawdziwe, w tym wypadku) ?

Pozdrawiam
/M

booker pisze:Domyślam się iż jest to dla Ciebie dziwne, ponieważ uważasz iż jest do odnalezienia jakieś "ja"

dziwne ponieważ trudno mi zrozumieć że umysł może być takim zmysłem jak zmysł słuchu czy widzenia.

Pozdrawiam
jpack