Cztery stany umysłowego pochłoniecia

[atomuse]

Cztery stany umysłowego pochłonionięcia: stany medytacyjne, które są charakterystyczne dla istot przebywających w sferze bezforemnej, których odrodzenie się w tej sferze jest wynikiem różnych stabilnych, zrównoważonych medytacji. Oto one: 1) przestrzeń bez końca; 2) świadomość bez końca; 3) brak percepcji; 4) najwyższy punkt samsary.

Ze slowniczka do tekstu "Jak czyni Bodhisattwa, Trzydzieści siedem praktyk"

Skoro te cztery stany sa wynikiem "roznych stabilnych, zrownowazonych medytacji", to w jaki sposob mozliwe jest wstrzymanie narodzin w sferze bezforemnej?

[piotr]

Cześć,

Skoro te cztery stany sa wynikiem "roznych stabilnych, zrownowazonych medytacji", to w jaki sposob mozliwe jest wstrzymanie narodzin w sferze bezforemnej?

Wstrzymując pragnienie, wstrzymuje się ponowny byt (stawanie się), a więc i narodziny w każdej sferze, nie tylko bezforemnej.

[atomuse]

Ok, dzieki, Piotr.

[booker]

Wstrzymując pragnienie, wstrzymuje się ponowny byt (stawanie się), a więc i narodziny w każdej sferze, nie tylko bezforemnej.

Mam takie pytanie Piotrze. Jak się ma wstrzymywanie ponownego stawania się do pragnienia nie stawania się?

Pozdrawiam
/M

[piotr]

Cześć,

Mam takie pytanie Piotrze. Jak się ma wstrzymywanie ponownego stawania się do pragnienia nie stawania się?

Najkrócej mówiąc: skomplikowanie. Dlatego pozwolisz, że zacytuję tu komentarz bhante Ṭhānissaro:

• Vibhāva-taṇhā jest smakowaniem w nie-stawaniu się, w przeciwieństwie do rozczarowania, beznamiętności i wstrzymania stawania się, które stanowią właściwą postawę na ścieżce — to subtelne ale ważne rozróżnienie. Vibhāva-taṇhā zakłada istnienie sobości, może, bądź nie, uznawać ją za iluzję, ale na pewno chce zobaczyć ją zniszczoną. Natomiast osoba z wizją nie zakłada sobości (nawet nie wikła się w pytanie o to czy istnieje bądź nie istnieje sobość). Po prostu rozwija beznamiętność dla czegokolwiek co wchodzi w życie i nie próbuje zniszczyć tego co pozostaje, gdy wszystko co weszło w życie, ostatecznie jest wstrzymane. [...] Może to dotyczyć czegokolwiek począwszy od życzenia śmierci, aż po życzenie, które znajduje spełnienie w stanach koncentracji bez wyrazu. Istnieje element samozniszczenia w umyśle, który odnajduje satysfakcję w stanach arūpa-jhān, a zwłaszcza w tym co Ajaan Lee zwie asaññī-bhāva.

Jego książka, The Paradox of Becoming, jest właściwie w całości poświęcona temu problemowi.

http://dhammatalks.org/Archive/Writings ... coming.pdf

[booker]

Dziękuje